بزنطى گوید: به امام رضا علیه السلام گفتم: فدایت شوم! دعا کن خدا به من روزى حلال عطا کند. حضرت فرمودند:
أَتَدْرى مَا الحَلالُ؟ قُلْتُ: الَّذى عِندَنا الْکَسْبُ الطّیِّبُ. فَقالَ: کانَ عَلِىُّ بْنُ الحُسَیْنِ یَقُولُ: أَلْحَلالُ هُوَ قُوتُ المُصْطَفَیْنِ ثُمَّ قالَ: قُلْ أَسْئَلُکَ مِنْ رِزْقِکَ الواسِعِ.

مى دانى حلال چیست؟
گفتم: پیش ما حلال همان کسب پاک و پاکیزه است.
حضرت فرمودند: امام سجاد علیه السلام مى فرمودند: حلال، غذاى برگزیدگان است. سپس فرمودند: این چنین بگو! خدایا از تو روزى فراخ مى خواهم. (شاید منظور این است که روزى خدا آن قدر گسترده و زیاد است که نیازى نیست انسان پى حرام برود.)
[ کافى ج 5 ص 89.][ بحارالانوار ج 103 ص 11 ح 47.]