خداوند به عیسى بن مریم علیه‏ السلام وحى فرمود:
یا عیسى! هَبْ لى مِنْ عَیْنَیْکَ الدُّمُوعَ وَ مِنْ قَلْبِکَ الْخُشُوعَ وَ اکْحُلْ عَیْنَیْکَ بِمِیلِ الْحُزْنِ اِذا ضَحِکَ الْبَطّالُونَ وَ قُمْ عَلى قُبُورِ الْأمواتِ فَنادِهِمْ بِالصَّوْتِ الرَّفیعِ لَعَلَّکَ تَأخُذَ مَوْعِظَتَکَ مِنْهُم وَ قُلْ: اِنِّى لاحِقٌ فى اللاّحِقینَ؛

اى عیسى! از چشمانت اشک ها را و از قلبت خشوع را به من ببخش، دو چشمت را با سرمه اندوه، سرمه بکش ، آن گاه که اهل باطل مى‏ خندند. بر گور مردگان بایست و با صداى بلند، آنان را صدا بزن، باشد که از آنان پند خویش را بگیرى و بگو: یقینا من نیز از پیوستگان به شما خواهم بود.
بحارالانوار، ج 14 ، ص 320.