راه بیرون کردن کینه از دل دیگران

امام علی علیه السلام فرمودند:
احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَیْرِکَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِکَ.

با بیرون بردن کینه دیگری از دل خود کینه خود را از دل او خارج کن.

نهج البلاغه، حکمت 169
شرح حدیث:
روش تربیتی امام علیه السلام آنقدر زیبا و لطیف است که انسان را به وجد می آورد. امام علیه السلام گوشزد می کند که دوست داری مردم تو را دوست داشته باشند و از تو در دل کینه نداشته باشند ابتدا دل خود را از حقد و کینه دیگران تخیه کن خواهی دید از دل دیگری هم که کینه تو را در دل دارد بیرون خواهد رفت و مقابله به مثل خواهد شد و این باید در برخوردها و عمل نشان داده شود و به طرف مقابل ثابت شود که تو کینه او را در دل نداری.

دل مومن جای عشق خداست جای مهر اولیاء خدا و ائمه طاهرین و معصومین علیهم السلام است چنین دلی اهل حقد و کینه نیست اگر از کسی هم ازاری ببیند فورا فراموش می کند.

امام صادق علیه السلام فرمود:

المومِنُ یَحقِدُ مادامَ فِی مَجلِسِهِ فَاِذا قامَ ذَهَبَ عَنهُ الحِقد (1)
کینه به دل گرفتن مومن کوتاه است فقط تا وقتی است که در مجلسی حضور دارد وقتی برمیخیزد و محفل را ترک می کند دیگر کینه به دل ندارد.

اینکه عرض کردم باید در برخوردها و عمل نشان دهیم که کینه شخص موردنظر را از دل بیرون کرده ایم عرض بنده نبود بلکه فرمایش پیامبر مهربانی ها حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم بود که فرمود:

حُسنُ البَشرِ یَذهَبُ بالسَّخِیمَهِ (2)
چهره گشاده و باز حرارت کدورت را از بین می برد.

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
ببند و دام نگیرند مرغ دانا را

پی نوشت:
1- کافی ج 2 ص 108
2- همان

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.
نسخه چاپی