پشیمانی در قیامت، اثر غفلت در دنیا
امام علی علیه السلام فرمودند:
مَنْ غَفَلَ جَنَی عَلَی نَفْسِهِ وَ انْقَلَبَ عَلَی ظَهْرِهِ وَ حَسَبَ غَیهُ رُشداً وَ غَرَّتْهُ الْاَمَانِی وَ اَخَذَتْهُ الْحَسْرَةُ وَ النَّدَامَةُ اِذَا قُضِی الْاَمْرُ وَ انْکشَفَ عَنْهُ الْغَطَاءُ وَ بَدَا لَهُ مَا لَمْ یکنْ یحْتَسِبْ.
هر که غفلت کند، بر خودش جنایت کرده است و عقبگرد میکند و گمراهی خود را هدایت میپندارد و آرزوها فریبش میدهند و آنگاه که کارش تمام شود [و بمیرد] و پرده از برابرش کنار برود و آنچه تصورش را هم نمیکرد برایش هویدا گردد، دست خوش افسوس و پشیمانی می‌شود.
الکافی، ج 2، ص 391
