حج کننده و عمره کننده، مهمان خداوند
امام علی علیه السلام فرمودند:
الحاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ وَحَقٌّ عَلَی اللَّهِ تَعالی انْ یُکرِمَ وَفْدَهُ ویَحبُوهُ بالمَغْفِرَةِ.
حج کننده و عمره کننده، مهمان خداوند است و بر خدای متعال است که مهمانش را اکرام کند و او را مشمول آمرزش خود قرار دهد.
بحارالأنوار، ج 99، ص 8
شرح حدیث:
دعوتنامه الهی برای انجام «حج» و «عمره»، از زمان حضرت ابراهیم علیه السلام تا کنون، دلهای مشتاق و مؤمن را به زیارت فرا خوانده است. آنکه به این سرزمین وارد می‌شود، چون مهمان خداست و به دعوت او آمده، پس به «مهمانخانه» قدم نهاده است.
خداوند هم کریم است و کرمش مقتضی پذیرایی از مهمان است. مهمانِ «ضیافت خانه» الهی جز با رحمت و مغفرت پذیرایی نمی‌شود. نعمتها و اکرامهای مادّی گذرا و فانی است، امّا وقتی بنده‌ای بر سر سفره بخشایش الهی بنشیند و از مغفرت او برخوردار گردد، به کامیابی ابدی رسیده است.
مگر نه اینکه بندگان عاصی، بیش از هر چیز به آمرزش مولی نیازمندند؟ این سفر نیز، سفر معنوی است و حضور در محضر مولای کریم و غفّار. مگر می‌شو
خداوند هم کریم است و کرمش مقتضی پذیرایی از مهمان است. مهمانِ «ضیافت خانه» الهی جز با رحمت و مغفرت پذیرایی نمی‌شود. نعمتها و اکرامهای مادّی گذرا و فانی است، امّا وقتی بنده‌ای بر سر سفره بخشایش الهی بنشیند و از مغفرت او برخوردار گردد، به کامیابی ابدی رسیده است.
مگر نه اینکه بندگان عاصی، بیش از هر چیز به آمرزش مولی نیازمندند؟ این سفر نیز، سفر معنوی است و حضور در محضر مولای کریم و غفّار. مگر می‌شو
