خوشا به حال آن كس كه عيب خودش، او را از پرداختن به عيب هاي مردم باز دارد.
امام علی علیه السّلام فرمودند:
طُوبَي لِمَن شَغَلَهُ عَيبُهُ عَن عُيُوبِ النَّاسِ.
خوشا به حال آن كس كه عيب خودش، او را از پرداختن به عيب هاي مردم باز دارد.
نهج البلاغة، خطبة 176
