امام رضا (علیه السلام) از پدرشان امام کاظم (علیه السلام) نقل مى کنند که فرمودند: مردى از امام صادق (علیه السلام) پرسید چگونه اس
امام رضا علیه السلام از پدرشان امام کاظم علیه السلام نقل مى کنند که فرمودند:
رَجُلاً سَأَلَ اَبا عَبدِاللّه ِ علیه السّلام ما بالُ القُرآنِ لا یَزْدادُ عِنْدَ النَشْرِ وَالدِراسةِ اِلاّ غَضاضَةً؟ فَقالَ: لاَنَّ اللّه َ تبارَکَ وَ تَعالى لَمْ یَجْعَلْهُ لِزَمانٍ دوُنَ زمانٍ وَ لا لِناسٍ دُونَ ناسٍ، فَهُوَ فى کُلِّ زَمانٍ جَدیدٌ، وَ عِنْدَ کُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ اِلى یَومِ القیامَةَ؛
مردى از امام صادق علیه السلام پرسید چگونه است که قرآن هر چه خوانده و منتشر مى شود جز بر تازگى و طراوتش افزوده نمى شود؟ امام صادق علیه السلام فرمودند: زیرا خداوند آن را براى زمان و مردم خاصى قرار نداده است، بنابراین در هر عصرى نو، پیش هر ملتى تا روز قیامت تازه و شاداب است.
[ جامع الاخبار و الآثار، کتاب القرآن، ج 1، ص 169.]
