امام صادق علیه السلام فرمودند:

اَلنَّاسُ سَوَاءٌ کَأَسْنانِ الْمِشْطِ وَالْمَرْءُ کَثِیْرٌ بِأَخِیْهِ وَلا خَیْرَ فِى صُحْبَةِ مَنْ لَمْ یَرَلَکَ مِثْلَ الَّذِى یَرَنى لِنَفْسِهِ؛

مردم (در حقوق اجتماعى) برابرند همانند دندانه هاى یک شانه! یک فرد با داشتن برادران (دینى) جمع کثیرى مى شود. و همنشینى با آن کس که آنچه براى خود مى خواهد براى تو نمى خواهد سزاوار نیست.

تحف العقول، صفحه 274.

سه اصل مهم زندگى اجتماعى در حدیث بالا آمده است:
نخست مساوات و برابرى همه انسانها از هر نژاد و زبان و طبقه در تمام حقوق اجتماعى، دوّم پیوند فرد به اجتماع و اجتماع به فرد که از یک فرد به ضمیمه برادران، جامعه اى مى سازد، سوّم لزوم احترام به منافع دیگران به اندازه منافع خویشتن به عنوان شرط اساسى دوستى و رفاقت.
و جامعه اى که این اصول سه گانه در آن حکومت نکند نه یک جامعه اسلامى است و نه انسانى.

منبع: makarem.ir