کمرویی، نوعی معلولیت اجتماعی است.

چکیده : بعضی فکر می‏ کنند کمرویی افراد نشانه ادب، متانت و سنگینی آنهاست و کمرویی را برای دختران نشانه عفت وحیا می‏ دانند در صورتی که کمرویی برای هر دو جنس یک ناتوانی اجتماعی است و باید برای غلبه بر آن، مهارت ‏هایی را بیاموزند.

تعداد کلمات 837 / تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

تعریف کمرویی

کمرویی یک توجه غیر عادی و مضطربانه به خویشتن، در یک موقعیت اجتماعی است که شخص دچار نوعی تنش روانی – عضلانی می‏شود و رفتارهای غیر عادی از او سر می زند و اگر درمان نشود ممکن است به صورت بیماری در آید.

سه جز اصلی کمرویی

به گفته دکتر برناردو از موسسه تحقیقات کمرویی، کمرویی دارای سه مولفه است:

خود آگاهی بیش از حد: افراد کمرو بیش از حد از خود آگاه هستند، به خصوص در موقعیت های اجتماعی .
ارزیابی منفی بیش از حد از خود: این افراد تمایل دارند خودشان را منفی ببینند.
اشتغال ذهنی منفیِ بیش از حد: افراد کمرو وقتی در یک جمع قرار دارند، توجه بیش از حد به کارهای اشتباهشان دارند و تمام ذهن و فکر خودشان را معطوف به اشتباهاتشان میکنند.

تکنیک هایی برای رهایی از کمرویی

برای خلاص شدن از کمرویی چه کار کنیم؟ باید شناخت خود از توانایی ها، استعدادها، ویژگی های شخصیتی خویش را اصلاح کنید و با واقعیت تطبیق دهید. پس:

در برابر آینه ایستاده، جلوه های رفتاری خوشایند، حالات بدنی و برداشت های مثبتی که از وضعیت ظاهری خود دارید، یادداشت کنید و روزی چند بار با صدای بلند بخوانید، مانند این جمله: «من خوش قامت هستم» و...
فهرستی از ده لغت یا عبارت - که بیانگر ویژگی های مثبت شخصیت شما است - تهیه کنید و روزی چند بار آنها را در قالب جمله کاملی بخوانید ؛ مثلاً بگویید: «من باهوش هستم» و... .
خاطرات و تجارب جالب خود را برای دوستان صمیمی تعریف کنید.
هرگز به اندیشه و شناخت های آزار دهنده (مانند احساس حقارت، ناتوانی، بی کفایتی، شرمندگی و...) اجازه ندهید فضای ذهن شما را اشغال کند. به محض ورود این افکار، ذهنیت های مطلوب و ویژگی های مثبت خود را با صدای بلند تکرار کنید.
هرگز تصور کمرو بودن را به ذهن خود راه ندهید و واژه ها و عبارت هایی چون: «من خجالتی هستم»، «من کمرو هستم» و «من جرأت بیان ندارم» را به زبان نیاورید، بلکه جرأت و شهامت را به خود تلقین کنید، و با صدای بلند در طول روز، چندین نوبت بگویید: من شهامت بیان این سخن، عمل و فعالیت را دارم. اجازه ندهید خاطره شکست های قبلی به اندیشه شما راه یابد. موفقیت های گذشته را به خاطر آورید.
شناخت خود از جنس مخالف را تصحیح کنید. او نیز شخصی مانند شما و همه انسان های دیگر است. البته رعایت حیا و عفت در مقابل نامحرم امری مطلوب و شایسته است و هیچ گاه شرم و حیا، در مقابل نامحرم را مساوی با کم رویی و خجالت نگیرید.
خود را بیش از حد سرزنش نکنید.
بر اساس شناختی که از خود دارید، برای خویش هدفی در نظر بگیرید و برای رسیدن به آن، برنامه ریزی کنید برای مثال بر اساس شناخت از خود، ارائه یک گزارش را به عهده بگیرید؛ برای تهیه و کیفیت ارائه آن، برنامه ریزی کنید و با تمرین در خلوت و نیز ارائه آن نزد دوستان صمیمی و گروه های کوچک، خود را برای ارائه در کلاس آماده سازید.
هنگام سخن گفتن، خود را گرفتار آداب و رسوم و تکلّف های بی مورد نسازید. ساده، راحت و عاری از هرگونه آداب خاصّ، هدفتان را بیان کنید. در فعّالیّت های آغازین، خواسته و هدف خود را به صورت یک جمله بنویسید و نوشته را بخوانید.
پرسش ها و مطالب اولیه را کوتاه و مختصر انتخاب کنید.
ارتباط بصری با مخاطب را حفظ کنید.
همیشه سخن را با مقدمه، یا یک کلمه جالب آغاز کنید و از به کارگیری کلمات پیچیده بپرهیزید. کلمات آغازین باید متداول و جذاب باشند.
قبل از سخن گفتن، مطلب مورد نظر را نوشته، در ذهن مرور و تمرین کنید و شکل بیان و مهارت لازم را فراهم آورید.
هنگام سخن گفتن، به دیگران و قضاوت و حرکات و سکناتشان هرگز توجّه نکنید. گفتارتان را پی گیرید و با خونسردی به هدف بیندیشید.
موانع احتمالی و افکار و اعمال مزاحم را شناسایی و ذهن خود را برای مقابله با آن آماده سازید؛ مثلاً اگر خنده حاضران از ادامه سخن باز می دارد، شما نیز بخندید.
به کار خود پاداش دهید. یک نفس عمیق، به خود آفرین گفتن، یا باز گفتن تفصیلی و با آب و تاب آن برای نزدیکان، می تواند پاداش به شمار آید.
از جزئیات بکاهید و اصل سخن را به صورت خلاصه و گویا بیان کنید.
اجازه سوء استفاده به دیگران ندهید. کافی است به کار خود ادامه داده، در صورت روبه رو شدن با واکنش آنان، خود را در مقابل آنان احساس نکنید.
در انجام رفتارهای اجتماعی کوچک و در محیطهای دیگر - که بیشتر احساس راحتی می کنید فعال باشید. این کار را از سلام کردن، احوال پرسی، جواب سلام دادن، نگاه کردن، تعارف کردن و تعارف شنیدن آغاز کنید و با تمرین به کارهای بزرگ تر و مهم تر گسترش دهید.