فیض اللَّه دلشاد
(1362 -1292 ش)، سازندهى ساز و نوازنده. در خانوادهاى هنرمند به دنیا آمد. پدرش نوازندهى ضرب بود و در ساخت و تعمیر لوازم و آلات موسیقى دست داشت. فیضاللَّه در سالهاى اول تاسیس رادیو با خوانندههاى معروف زمان خود همراهى مىكرد. او بیشتر فعالیت خود را صرف هنر سازسازى مىكرد و سازهایى كه از وى به جا مانده، از بهترین كارهایى مىباشد، كه نزد بهترین نوازندگان و در بزرگترین موزههاى دنیا موجود است.[1]
سازندهى ساز.
تولد: 1292، تهران.
درگذشت: 1362.
فیضالله دلشاد ملقب به «استاد»، فرزند ابراهیم دلشاد سازندهى آلات موسیقى، بود. پدرش وى را تشویق كرد كه به یادگیرى موسیقى اصیل ایرانى بپردازد. فیضالله دلشاد، در سالهاى اول تأسیس رادیو كه به صورت زنده پخش مى شد، با خوانندههاى زمان خود همراهى مى كرد. وى گوشهگیر و دور از جنجال و شهرت و از طرفى علاقهمند به ساخت و تعمیر سازها بود، بیشتر فعالیت خود را صرف این هنر و صنعت كرد. او در حد توانایى خود، سازهاى بسیارى ساخته است و سازهایى كه از او به جا مانده است نزد بهترین نوازندگان و در بزرگترین موزههاى دنیا موجود است.
مرحوم فیضاللَّه دلشاد ملقب به استاد به سال 1292، در خانوادهاى هنرمند و هنردوست پا به عرصه وجود نهاد. پدرش زنده یاد ابراهیمخان در خیابان سیروس جنب حمام كشورى مغازه تعمیر و ساخت لوازم و آلات موسیقى داشت كه آن زمان عبارت بود از تار و كمانچه و ضرب چوبى و گلى و دایره زنگى و دایره قفقازى و لوازن خیمه شب بازى و سیاه بازى.
ابراهیمخان خود نوازنده ضرب بود و پدرش مرد خابلند هم سهدانگ صدایى خوش داشت و به قدرى به موسیقى اصیل و سنتى ایران علاقهمند بود كه نه تنها پسران خود را به فراگیرى علم موسیقى تشویق مىكرد بلكه مشوق دیگران هم براى یادگیرى موسیقى اصیل ایران بود. به همین سبب پسران وى علاوه بر آشنایى كامل با موسیقى سنتى ایران همگى داراى كارگاه تعمیر لوازم و آلات موسیقى و مغازه فروش سازهاى مختلف بودند و از راه این صنعت و هنر، روزگار میگذرانیدند.
فرزندان ابراهیمخان، عبارت بودند از سلیمانخان، مهدى، نشاط و دلشاد كه در میدان بهارستان مغازه داشتند و خرید و فروش انواع و اقسام سازهاى مختلف ایرانى و خارجى را انجام مىدادند و در ضمن به تعمیر و مرمت آنها هم مىپرداختند.
مرحوم فیضاللَّه دلشاد، در سالهاى اول تأسیس رادیو كه هنوز به صورت زنده پخش مىشد و محل آن در (بىسیم قصر) بود با خوانندههاى معروف زمان خود همراهى مىكرد. وى گوشهگیر و دور از جنجال و شهرت و از طرفى علاقهمند به ساخت و تعمیر سازها بود، بیشتر فعالیت خود را صرف این هنر و صنعت كرد. او در حد توانایى خود، خدمات ذىقیمتى به موسیقى و هنر سازسازى كرد و سازهایى كه از او بهجاى مانده، از بهترین كار دست مىباشد و نزد بهترین نوازندگان و در بزرگترین موزههاى دنیا موجود مىباشد. وى در سال 1362 دار فانى را وداع گفت در حالى كه در هنر موسیقى كشور خود و خدمت به آن كارنامهاى گویا و بارز از خود بهجاى گذارد.
