علی اکبر شاهی
(1302 -1236 ش)، نوازنده. معروف به آبدارخانه. چون از نوازندگان شاه بود، به علىاكبر خان شاهى معروف شد و دربارهى شهرت او به آبدارخانه چنین نقل شده كه وى از ترس فرزندان ناصرالدینشاه مدتى در آبدارخانهى دربار متحصن بوده است. پدر وى از غلام بچههاى محمدشاه قاجار بود كه به امیر خان ملقب بود و آوازى خوش داشت و سنتور نیز مى نواخت. علىاكبر خان نخست نزد پدر به فراگرفتن سنتور پرداخت و پس از درگذشت پدر، به خدمت محمدصادق خان سرورالملك رفت و به مقام نوازندگان دربارى رسید. او در نواخت تار نیز مهارت داشت. از شاگردان وى مىتوان به ابوالحسن صبا اشاره كرد. از علىاكبر خان صفحات بسیارى باقى مانده است. او در تهران درگذشت و در قبرستان چهارده مصعوم (ع) به خاك سپرده شد.[1]
علىاكبر شاهى كه سنتور را استادانه و ماهرانه مىنواخت، یكى دیگر از شاگردان برجسته محمدصادق خان است. این هنرمند بقدرى سنتور نیكو مىنواخت كه درباریان قاجار بر سر این نوازنده با هم رقابتهاى سخت و جانانه داشتند كه بیشتر مواقع موجب اذیت و آزار این هنرمند مىشدند و مثلاً گریبان او را مىچسبیدند كه چرا براى فلان كس سنتور نواخته و براى دیگرى ساز نزده و براى این كه از گزند درباریان و حاسدان در امان بماند، لقب آبدارباشى به او داده شد كه دیگر كسى جرأت نكند او را به رفتن به مجلس خود وادار كند. حسنعلىخان پدر وى نیز سنتور را نیكو مىنواخته.
