محمد باقر کمره ای
(تو ح 1320 ق)، عالم دینى، فقیه، مترجم و نویسنده. در كمره خمین به دنیا آمد و پس از خواندن مقدمات نزد پدر به سلطان آباد (اراك) رفت و پس از انتقال حوزه علمیه به قم رفت و از محضر آیتاللَّه حائرى و مدرسین بزرگ استفاده نمود. او در 1347 ق از آیتاللَّه حایرى اجازهى اجتهاد یافت. وى فلسفه و ریاضیات را نزد اساتید قم فراگرفت و نزدیك دو سال نیز در اصفهان درس خواند، آن گاه به نجف مهاجرت نمود و چند سالى از درس و بحث آیتاللَّه میرزا محمد حسین نایینى و آیتاللَّه آقا ضیاءالدین عراقى و آیتاللَّه اصفهانى و آیتاللَّه شیخ محمد حسین كمپانى و دیگران بهرهمند شد و به مدارج عالیه علم نایل آمد و از اساتید خود اجازهى اجتهاد و روایت گرفت. سپس به تدریس متون فقه همچون «مكاسب» و «كفایه» و رسایل و غیره پرداخت و در حدود 1360 ق به ایران بازگشت و بعد از چند سال به شهر رى رفت و به تألیف و تدریس و ترجمه مشغول شد و كتابهاى بسیارى شامل ترجمه و تألیف و شرح از خود باقى گذاشت. از آثارش: ترجمه و تنظیم برخى از مجلدات «شرح نهجالبلاغه» خویى، و تألیف به سبك آن؛ ترجمهى «اصول كافى»؛ ترجمهى «امالى» شیخ صدوق؛ ترجمه «خصال» شیخ صدوق؛ ترجمه «اكمال الدین» شیخ صدوق؛ «رموز الشهادة»، ترجمهى «نفس المهموم» محدث قمى؛ ترجمه «مفاتیح الجنان» محدث قمى؛ ترجمه جلد چهاردهم «بحارالانوار»، در ده جلد، به نام «آسمان و جهان»؛ «الدین فى طور الاجتماع»؛ «روحانیت و اسلام»؛ «انتخابات اساسى حكومت ملى، اصلاح مجلس شوراى ملى»؛ «فصل الخصومة فى الورود و الحكومة».
