تقی بینش
مدرس، محقق، مصحح.
تولد: 1300، مشهد.
درگذشت: اسفند 1374، تهران.
تقى بینش، فرزند علیرضا ركنالتولیه (از خاندان نقیب)، پس از تحصیلات مقدماتى، تحصیلات عالیهى خویش را در فیزیك، ادبیات و موسیقى عالى و نظرى تداوم بخشید. پس از فراغت از تحصیل به مطالعه و پژوهش در زمینهى معارف اسلامى و ادب فارسى پرداخت و از محضر اساتیدى چون دكتر علىاكبر فیاض، استاد محمدتقى مدرس رضوى و ادیب هروى استفاده برد.
تقى بینش صاحب مقالات و رسالاتى است كه در نشریات مختلف به چاپ رسیدهاند. او مدیریت نشریه «فرهنگ خراسان» را نیز بر عهده داشت.
وى همچنین نزد استاد علىاكبر شهنازى و سلیمان روحافزا به فراگیرى موسیقى علمى و نظرى پرداخت. از جمله فعالیتهاى تقى بینش، نسخهشناسى موسیقى بوده است.
از جمله آثار تقى بینش تصحیح كتب مختلف در زمینه نظم و نثر فارسى و ادب عربى است كه مهمترین آنها عبارتند از: كتاب المصادر زوزنى (دو جلد)؛ دیوان ظهیرالدین فاریابى؛ دیوان شمس طبسى؛ دیوان نظامالدین قمر اصفهانى؛ شمارنامهى حاسب طبرى؛ كتاب نتیجه الدوله؛ كتاب الابناء فى تاریخ الخلفاء عمرانى (عربى)؛ تصحیح مقاصد الالحان و جامع الالحان عبدالقادر مراغهاى (كتاب جامع الالحان برندهى جایزهى ششمین دورهى كتاب سال جمهورى اسلامى شده است)؛ رساله بنایى به اتفاق دكتر داریوش صفوت؛ «شرح ادوار» عبدالقادر مراغهاى همراه با متن عربى «الادوار» صفىالدین ارموى؛ سه رساله فارسى درباره موسیقى؛ بخش موسیقى دانشنامهى علایى ابن سینا؛ كنز التحف؛ ترجمهى رسالهى موسیقى ایران. مقالاتى از وى نیز در مجلات ادبى به چاپ رسیده است.
تقى بینش در دانشگاه تهران، دانشگاه هنر و مجتمع آموزش عالى سوره تدریس مىنمود و با دایرةالمعارف بزرگ اسلامى، دانشنامه جهان اسلام، دانشنامه ایرانیكا و فرهنگستان علوم جمهورى اسلامى همكارى داشت.
