حسین هنگ آفرین
حسینخان هنگآفرین كه به سال 1293 قمرى تولد یافته یك از نخستین نوازندگان ویولن مىباشد. او از شاگردان ممتاز مسیولومر فرانسوى معلم موزیك دارالفنون بود و بعده با درجه صاحب منصبى رئیس یكى از دستههاى موزیك قزاقخانه شد.
حسینخان هنگآفرین در نواختن تار و سهتار و ویولن مهارت داشت و علاوه بر تحصیل موسیقى نظامى از موسیقى ایرانى كاملاً بهرهمند بود و از شاگردان برگزیده میرزا عبداللَّه بشمار مىرفت و در كلاس موسیقى كه در منزل خود داشت به تعلیم موسیقى ایرانى مىپرداخت و یكى از شاگردان مشهورش مرحوم نصراللَّه زرینپنجه مىباشد و از دوستان صمیمى این نوازنده مرحوم علىمحمد فخام بهزادى است كه خود او از نوازندگان چیرهدست تار بود.
مرحوم هنگآفرین از درویشان صفائى بود و در كنسرتهائى كه به مناسبت اعیاد مذهبى در انجمن اخوت داده مىشد شركتى مىجست و بعضى اوقات هم سرپرست اركستر بود.
این نوازنده در حدود سال 1910 میلادى به اتفاق عدهاى از نوازندگان و خوانندگان مشهور آن زمان منجمله برادرش اكبرخان فلوتى كه در نواختن فلوت استاد بود از راه روسیه به لندن به منظور ضبط صفحات گرامافون عزیمت نمودند و از ویولن حسینخان صفحات متعددى منجمله با آواز طاهرزاده و رضاقلىخان ضبط گردید كه معروفتر از نوازندگى وى در ویولن است.
حسینخان هنگآفرین كه از متقدمین نوازندگان ویولن بود و آثار جالبى از وى باقیمانده است سالهاى متمادى عمر خود را در راه خدمت به موسیقى ایرانى مصروف داشت و بالاخره در حدود 76 سالگى در سال 1331 شمسى وفات یافت. یادش گرامى باد.
(ح 1331 -1254 ش)، موسیقیدان. پدرش، عبداللَّه خان، مردى موسیقیدان بود و تار مىنواخت. حسین خان رئیس یكى از دستههاى موزیك قزاقخانه و از شاگردان مسیولومر فرانسوى، معلم موزیك دارالفنون بود. هنگآفرین در نواختن تار و سه تار و ویولن مهارت داشت و علاوه بر تحصیل موسیقى نظامى، از موسیقى ایرانى كاملا بهرهمند بود و ردیف دستگاه ماهور را از میرزا عبداللَّه آموخت. او با عدهاى از نوازندگان و خوانندگان، از جمله برادرش اكبر خان فلوتى، براى ضبط صفحاتى به روسیه و لندن سفر كرده است. هنگآفرین از درویشان صفایى بود و در اركسترهایى كه به تشویق ظهیرالدوله در انجمن اخوت تشكیل مىگردید، سمت نوازندگى و گاهى هم سمت سرپرستى را بر عهده داشت. از شاگردان معروف وى نصراللَّه زرین پنجه است.[1]
