در 1266 در اصفهان متولد شد. پدرش حاج سید ابراهیم فشاركى از علماء و مجتهدین بانفوذ اصفهان بود. پس از انجام تحصیلات مقدماتى فقه، اصول، فلسفه و منطق را در حد سطح به اتمام رسانید، سپس براى ادامهى تحصیلات عالیه عازم نجف گردید و قریب دوازده سال در حوزهى علمیهى نجف به تحصیل و تتبع اشتغال داشت و از بعضى مراجع تقلید در نجف درجهى اجتهاد گرفت. پس از مراجعت از نجف، در تهران تحصیلات جدید را ادامه داد و معلمین او در تهران عبارت بودند از ذكاءالملك فروغى، دكتر محمودخان شیمى و سرتیپ عبدالرزاق بغایرى كه به ترتیب فیزیك، شیمى، هندسه و هیئت تدریس مىكردند. در سال 1290 در دورهى وزارت دادگسترى مشیرالدوله، به خدمت قضائى وارد شد و ابتدا حكومت یك شعبهى ابتدائى را به او دادند و بعد تدریجاً رئیس شعبه و مستشار و رئیس شعبهى استیناف گردید. در تشكیلات عدلیهى داور، در 1306 با رتبهى 9 قضائى به خدمت دعوت گردید و به ریاست كل محاكم بدایت تهران منصوب شد. پس از مدتى، مدعىالعموم دیوان عالى جزاى عمال دولت شد و سپس به ریاست شعبه استیناف رسید. چندى هم دادستان استان اصفهان و رئیس استیناف غرب بود. در 1315 ابتدا دادیار و بعد مستشار دیوان عالى كشور و در 1325 رئیس شعبهى دیوان عالى كشور شد. در 1329 به جاى میرزا على هیئت كه به وزارت دادگسترى تعیین شده بود، دادستان كل كشور شد. در 1330 پس از خلعید از شركت سابق نفت، اسناد و مداركى در منزل سدان رئیس روابط عمومى آن شركت كشف شد و قسمتى از آنها به دست بعضى از نمایندگان مجلس افتاد و وسیلهاى براى كوبیدن دیگران شد، دكتر مصدق براى جلوگیرى از اینگونه هوچىگرىها و هتك حیثیت دیگران به دادستان كل دستور داد اسناد مزبور زیر كلید او قرار گرفته و رسیدگى به اسناد و تعیین صحت و سقم آن از طرف مقامات قضائى تعیین شود. حائرى با قاطعیت كامل توسط یكى از بازپرسان تهران مشغول رسیدگى شد. در این رهگذر بین او و دكتر بقائى كه اسناد مزبور را وسیلهى هتك حیثیت دیگران قرار داده بود، اختلاف شدیدى ایجاد شد و بقائى او را سازشكار خوانده ولى حائرى به هیچ وجه مرعوب سخنان بقائى نشده كار خود را روى اصول انجام داد. وكلاى تندروى مجلس براى تغییر او دست به اقدامات زدند و سرانجام در اواخر 1330 از دادستانى تغییر كرد و مجدداً به ریاست شعبه تمیز انتخاب شد. در نیمه دوم 1332 عبدالعلى لطفى وزیر دادگسترى با استفاده از اختیارات دكتر مصدق، عدلیه را زیر و رو كرد، از جمله دیوان كشور و دادگاه انتظامى قضات را منحل نمود و مجدداً سازمان جدیدى با افراد تازه به وجود آورد، حائرى شاهباغ به جاى شیخ محمد عبده به ریاست دادگاه انتظامى قضات تعیین شد. در شهریور 1332 سازمان قضائى لطفى غیر قانونى اعلام شد و طبعاً حائرى جاى خود را به عبده داد و بازنشسته شد.
از آن مرحوم چند اثر حقوقى باقى مانده است كه عبارتند از: شرح قانون مدنى، شرح قانون مجازات عمومى و بالاخره آئین دادرسى كیفرى. در 1354 در تهران درگذشت. در جوانى با دختر آقا شیخ محمدحسین یزدى ندوشنى ازدواج كرد.