ويليام ش هارت

هارت، ويليام ش. S Hart, Wiliams                                           

بازيگر ، کارگردان (1865 يا 1870 نيوبرگِ نيويورک - امريکا؛ 1946)

با نام ويليام ساري هارت به دنيا آمد. سال هاي جواني را به سفر در امريکا گذراند و علاقه مند غرب شد. در بازگشت به نيويورک، در بيست و چهار سالگي، براي نخستين بار روي صحنه رفت. خيلي زود به عنوان بازيگر نمايش هاي شکسپيري در برودوي مورد توجه قرار گرفت (خودش حتي مدعي بود که نام وسط او شکسپير است و نه ساري!). با ايفاي نقش «مسالا» در يک اجراي برودوي از نمايش بن هور و نمايش هاي وسترن شوهر سفيدپوست زن سرخ پوست، ويرجينيايي و گذرگاه تک درخت کاج به شهرت رسيد. در سال 1914 (در نزديک به پنجاه سالگي) وارد سينما شد. ابتدا به هم کاري با دوستش، توماس اينس، پرداخت. سپس به کمپاني تريانگل پيوست که آن را اينس، هاري ايتکن و ديويد وارک گريفيث تأسيس کرده بودند. در 1917 با آدولف زوکر قرارداد بست و از 1919 با لامبرت هيلي ير، کارگردان بسياري از فيلم هايش، مشارکت داشت. در دوره ي اوج خود به دليل شناختي که از غرب امريکا داشت، فيلم هاي وسترنش واقع گرايي و خصوصيت هاي ويژه ي خود را داشتند و با استقبال تماشاگران روبه رو شدند. از نيمه ي دوم دهه ي 1920 رو به نزول گذاشت. اغلب با بازيگران فيلم هايش درگير رابطه هاي عاطفي مي شد و در سه مورد به آنان پيشنهاد ادواج داد. پس از جدايي از تنها همسرش، وينيفرد وستوور (1921-1927) عملاً تحت سلطه ي خواهر قدرتمندش زندگي کرد. کتاب ها و داستان هاي بسياري درباره ي غرب امريکا نوشته است.

به عنوان يک کارگردان وسترن، تصوير هارت از غرب دور از واقعيت اما تجسم آرمان هاي تماشاگران امريکايي بود. مرداني که بر پرده جان مي بخشيد فردگرا، خشن اما با ايمان بودند و زنان فيلم هايش شيرين و معصوم. هارت در زندگي خصوصي اش هم مثل يک قهرمان داستان هاي مصور بود و همه، از زن و مرد، او را ستايش مي کردند. شهرت و محبوبيت او در امريکا و فرانسه به يک اندازه بود. حتي وقتي که در فيلم هاي اوليه اش نقش افراد شرور را ايفا مي کرد، يک انسان محترم و در رابطه اش با زنان درست کار بود. در شرارت او جرقه هايي از نيکي وجود داشت و اين جرقه ها هميشه توسط يک زن روشن مي شد. او به عنوان يک کارگردان وسترن، فلسفه ي خود را از غرب در آثار غير وسترنش نيز حفظ کرد. علاقه مند بود که در صحنه هاي طبيعي و با صحنه آرايي ابتدايي کار کند. لباس هايش نيز هميشه کهنه و مندرس بود. اما آرام آرام تصوير او از غرب کهن و برداشت او از اخلاقيات ويکتوريايي، طرفداران خود را از دست داد. بنابراين او که تا دهه ي 1910 تقريباً خالق مطلق فيلم هايش بود و به هيچ کس اجازه ي دخالت نمي داد، ديگر نتوانست تسلط خود را بر روي فيلم هايش حفظ کند. هارت تا دهه ي 1920 به فيلم سازي ادامه داد اما شخصيت ها و اخلاقيات او بيش تر متعلق به دهه ي1910 بودند. در نيمه ي دوم دهه ي 1920 که دوران او به پايان رسيده بود واضح بود که تماشاگران بيش تر علاقه مند به «شيريني» و تاخت و تازهاي تام ميکس، هوت گيبسن و کن ماينارد بودند تا اخلاق گرايي منسوخ شده ي هارت.

از فيلم ها (به عنوان بازيگر): 1914 - هنگام مردانگي او (چاترتن يا بارکر)، معامله (بارکر)، عبور هيکس دو اسلحه (+ ک.)، در سرزمين بوته هاي مريم گلي (+ ک.)؛ 1915 - در منزل شبانه (بارکر)، تازيانه ي صحرا (+ ک.)، آقاي "خاموش"، هسکينز (+ ک.)، نوار زرد کلانتر (+ ک.)، آدم خشن (+ ک.)، گرفتن لوک مک وين (+ ک.)، مردي از هيچ جا (+ ک.)، گذرگاه رو به تاريکي (+ ک.)، دگرگوني فراستي بليک (+ ک.)، وسيله هاي خداوند (+ ک.)، نيرنگ (+ ک.)، شواليه ي گذرگاه ها (+ ک.)، مريد (+ ک.)؛ 1916 - خداي اسير (سويکارد)، ميان مردان (+ ک.)، هلز هينجز (+ ک.)، جاذبه ي اصلي (+ ک.)، مظهر انتقام (+ ک.)، ميهن پرست (+ ک.)؛ 1917 - گذرگاه باريک (هيلي ير) (+ تا، د.)، تاليور راست گو (+ ک.)، مرد درست کار (+ ک.)، مرد صحرايي (+ ک.)؛ 1918 - گرگ هاي گذرگاه (+ ک. ، تا، د.)، رادن جهنم آبي (+ ک. ، تا)، ببرمرد (+ ک. ، تا)، يتيس خودخواه (+ ک. ، تا)، کوسه مونرو (+ ک. ، تا)، گان معمايي (+ ک.)، گلوله اي براي برلين (+ ک.)، علامت گذاري برودوي (+ ک.)؛ 1919 - مسير گاري (هيلگر)، نسل مردان (+ ک. ، ف. ، تا)، شوهر دختر خشخاش فروش (+ ک. ، تا)، دايره ي پول (+ ک. ، د.)، ساندرسن درست کار (+ هک ، تا)؛ 1920 - شن (هيلي ير) (+ تا)؛ 1920 - سکوي آزمايش (هيلي ير) (+ د.)؛ 1921 - اومالي از سواره نظام (هيلي ير) (+ تا ، د.)، بلوط سفيد (هيلي ير) (+ د.)، علامت سه کلمه اي (هيلي ير) (+ تا)؛ 1922 - در راه سفر (هيلي ير) (+ د.)؛ 1923 - وايلد بيل هيکاک (اسميت ) (+ د.)، هاليوود (کروز)؛ 1924 - جيم مکي آوازه خوان (اسميت) (+ د.)؛ 1925 - تامبل ويدز (باگوت)؛ 1928 - نمايش گران (ک. ويدور).