محمدحسین سیبویه حائری

آیت‌الله سیبویه متولد سال 1306 شمسی در شهر مقدس کربلا بودند که بعد گذران دوران ابتدایی عازم نجف شدند و به تحصیل در علوم حوزوی پرداخت. پدر ایشان آیت‌الله محمد علی سیبویه از علمای و مراجع زمان خود محسوب می‌شدند و مادر وی هم نوه آیت‌الله شیخ محمد باقر اصفهانی بود.

مرحوم آیت‌الله سیبویه از شاگردان زبده مرحوم امام و آیت‌الله خوئی(ره) به‌شمار می‌رفت که پیش از این از محضر استادانی همچون پدر خویش در مبحث ادبیات، فقه، اصول و تفسیر و دروس آیات حاج شیخ جعفر رشتی در بحث منطق و معالم و حاج شیخ محمد علی سُنقُری و حاج شیخ محمد خطیب در درس شرح لمعه بهره جستند.

دروس رسائل و مکاسب را نزد حاج شیخ محمدرضا اصفهانی و حاج شیخ یوسف حائری خراسانی در کنار درس تفسیر حاج سید محمدهادی میلانی شرکت کردند و پس از آن از محضر آیات حاج سی احمد اشکوری در مکاسب و حاج شیخ مجتبی لنکرانی در کفایه و دروس حاج شیخ صدرای بادکوبه‌ای و حاج سید محمدباقر محلاتی کسب فیض کردند.

وی در ادامه مبحث خارج خود را با حضور در درس آیت‌الله حاج میرزاحسن یزدی و پس از آن آیت‌الله میرزاحسن بجنوردی و میرزاباقر زنجانی پی گرفت و در دروس آیت‌الله خوئی و مرحوم امام(ره) نیز شرکت کردند.

آیت‌الله سیبویه در حوزه نجف به تدریس علوم حوزوی پرداخت و با فعالیت در مسجد جامع شیخ طوسی(ره) آن‌جا را به پایگاهی علمی مذهبی در تبلیغ معارف دین و مذهب شیعه تبدیل کرد و در سال 1358 که توسط صدام از نجف اخراج شد، به‌همراه جمعی از علماء مشهد را جهت حضور و ادامه فعالیت خود برگزید.

وی در مشهد نزدیک به حرم علی بن موسی الرضا(ع) مدرسه علمیه امام حسین(ع) را تأسیس کرد و به تدریس علوم دینی و تربیت طلاب و روحانیون ممتاز مشغول شد، درس خارج وی نیز تا چند سال پیش ادامه داشت که بر اثر مریضی و وخامت وضعیت جسمانی تعطیل شد.

یکی از خصوصیات مطرح وی توجه و بهادادن به تبلیغ، منبر و روضه‌خوانی بود که خود در نجف و در مشهد به آن اهتمام می‌ورزید.

آیت الله سیبویه به‌علت بیماری کلیوی چند روزی در بیمارستان امام زمان(عج) مشهد بستری بود و در تاریخ 12 آبان ماه 1394 مطابق با 20 محرم الحرام 1437 قمری دعوت حق را لبیک گفت .