حيدر طباخ تهراني
حيدر طباخ تهراني يا حيدر تهراني، فرزند ميرزا احمد در سال 1291 خورشيدي در تهران چشم بر جهان گشود. وي چند سالي مقدمات علوم ديني و عربي و اندکي از سطح را خواند و سپس درس را رها کرد. از آن پس در مغازه‌ي پدرش که در بازار تهران طباخي داشت کار کرد، ولي به دليل روحيات و ذوقياتي که داشت، آنجا را نيز واگذاشت. از جواني در راه سير و سلوک گام نهاد و به وادي تصوف وارد شد.
حيدر تهراني با مطالعه‌ي کتب عرفاني و ادبي و شرکت در محافل گوناگون در تهران و قم و آشنا شدن با افرادي که از نظر او شخصيت‌هاي عرفاني بودند، به سرودن شعر و تأليف همت مي‌کند. وي از شاگردان و مريدان شيخ رجبعلي نکوگويان (خياط) بوده و در قم نيز در محضر کساني که زندگي عارفانه داشته‌اند، حضور پيدا کرده است.
شيخ حيدر تهراني که در شعر، معجزه تخلص مي‌کرد، توفيق‌هاي علمي خود را جزء الطاف امام رضا مي‌دانست و به همين دليل در سال 1335 به مشهد رفت و در جوار آن حضرت مقيم شد.
معجزه به مدت 13 سال در مشهد ماند و به قم بازگشت.
حيدر طباخ تهراني کتاب‌هاي زيادي در نظم و نثر به رشته‌ي تحرير درآورده است که عناوين آنها عبارتند از: باب‌الولاية، 2 جلد؛ لمعات عشق (در مدح حضرت معصومه (سلام الله عليها))؛ آيينه‌ي صبح؛ گوهر اشک؛ گنجينه‌ي معرفت؛ ولايت نامه؛ گلزار اکبري؛ سحر بيان، 3 جلد؛ مديحه‌نامه؛ مدايح حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام)؛ مناجات انجيليه‌ي حضرت سجاد (عليه السلام)؛ رشحات‌المعارف؛ جلوه‌ي عرفان؛ محشر مصيبت؛ آيت عرفان، رايت عرفان؛ غايت عرفان؛ جذبه‌ي عرفان؛ ولايت عرفان؛ محنت‌نامه؛ طريق مستقيم؛ يادگار جاويدان؛ سرود عاشقانه؛ اطوار قلب.
حيدر معجزه مخمسي در 500 صفحه سروده است که عارف رباني، حاج شيخ باقر ساعدي بر آن شرح نوشته است.
از سال‌هاي آخر عمر شيخ حيدر تهران، اطلاع دقيقي در دست نيست، ولي بعضي‌ها، سال‌هاي عمر او را بيش از 80 سال نوشته‌اند.
