زينالعابدين مؤتمن
زينالعابدين مؤتمن، فرزند داوود به سال 1293 خورشيدي در تهران زاده شد. وي پس از تحصيلات ابتدايي و متوسطه، به دانشسراي عالي راه يافت و در رشته زبان وادبيات فارسي ليسانس گرفت، آنگاه زبان و ادبيات انگليسي را در کالج امريکايي خواند و موفق شد ليسانس بگيرد.
مؤتمن در سال 1320 به عنوان دبير در دبيرستان البرز که محل تحصيل دبيرستاني خودش بود، مشغول به کار شد و مدت 42 سال به تدريس پرداخت. وي افزون بر اينکه به شغل معلمي مشغول بود، در نويسندگي و پژوهش نيز تلاش ميکرد. گفتهاند که مؤتمن، اولين رمان تاريخي ايران را در 10 جلد تحت عنوان آشيانه عقاب نوشت. در اين رمان به سرگذشت حسن صباح و خواجه نظامالملک و دسايس ترکان خاتون و اسرار قلعه الموت پرداخته است. اين رمان مشهور را زينالعابدين مؤتمن از شانزده سالگي آغاز و در هجده سالگي آماده انتشار کرده است.
او در شعر و شاعري نيز دست داشت و در فرصتهاي مختلف به سرودن شعر ميپرداخت، ولي وقت زيادي را براي پژوهش در ادبيات فارسي صرف کرد. او از پژوهشگراني بود که درباره صائب متخصص بود؛ کتابهايي در مورد صائب و شعر او و سبک هندي نوشته است.
زينالعابدين مؤتمن، در روزنامهنگاري و طنزپردازي نيز کار کرده است. در روزنامه شفق سرخ با نامهاي مستعار ز. م و حاجي لکلک مطلب مينوشت و چندين سال با مجله توفيق همکاري داشت. مدتي هم سردبير نشريه جوانان ايران بود. وي از اولين کساني است که در نقد شعر فارسي کتاب نوشته و نظرات گوناگوني را ارائه کرده است. نظراتي که مخالفان و موافقان فراوان داشت.
آثاري که مؤتمن در پژوهش و نويسندگي و شاعري ازخود بر جاي گذاشته، عبارت است از: آشيانه عقاب (10جلد)؛ افسانه ناصرخان (5 جلد)؛ برگي چند از دفتر زندگي؛ تحول شعر؛ شعر و ادب؛ ملک فيروز نامدار، 2 جلد (به تقليد از امير ارسلان نامدار)؛ گهرهاي راز از درياي انديشه صائب؛ شعر و ادب فارسي؛ گلچين صائب؛ تحول شعر فارسي؛ محبت فراري؛ بهار خونين؛ رهاورد فارس؛ حس آخر؛ نوبهاري حس؛ ناي گمشده؛ بخت بد؛ مهر از تو برنگيرم و غيره.
زينالعابدين مؤتمن، چند سال هم با اداره نگارش وزارت فرهنگ و هنر همکاري داشته است. وي در طول عمر و با هزينه خود، به بسياري از کشورهاي جهان به عنوان جهانگرد مسافرت کرده است.
زينالعابدين مؤتمن در سال 1384 درگذشت.