محمد علي ممتاز
محمدعلي ممتاز به سال 1271 خورشيدي در تهران پاي بر گيتي نهاد. وي پس ازتحصيلات مقدماتي وارد مدرسه حقوق وعلوم سياسي شد و در رشته حقوق تحصيل کرد.
ممتاز در سال 1306 براي خدمت در دادگستري از طرف علي‌اکبر داور دعوت شد و در دولت ترقي کرد. مدتي در اراک و اصفهان و کرمانشاه دادستان بود. پس از آن دادستان ديوان کيفري کارکنان دولت شد. وي در سال 1324 رياست دادگستري آذربايجان را برعهده داشت. در اين مسئوليت بود که از طرف سيدجعفر پيشه‌وري مدعي وقت حکومت آذربايجان، به زندان افتاد و حکم اعدام گرفت، اما با آزاد شدن آذربايجان و برافتادن جريان پيشه‌وري، ممتاز نجات يافت و به تهران آمد.
محمدعلي ممتاز در تهران به رياست کل دادگاه‌هاي استيناف منصوب شد. در سال 1335 به دستور گلشاييان، وزير دادگستري، ديوان عالي کشور منحل شد. ممتاز به دليل مخالفت با اين اقدام و اعتراض به غيرقانوني بودن انحلال ديوان عالي کشور، از دادگستري کناره‌گيري کرد تا اينکه گلشاييان وزارتخانه دادگستري را ترک کرد و ممتاز به دادگستري بازگشت. او اين بار معاون پارلماني وزير شد. محمدعلي ممتاز در سال 1339 در کابينه شريف‌امامي به جاي دکتر محمدعلي هدايتي نشست و سکان وزارت دادگستري را برعهده گرفت. وي چند ماهي بيشتر در اين سمت نماند و قصد رفتن به مجلس سنا کرد. در سال 1342 در انتخابات دوره چهارم مجلس سنا، از تهران به اين مجلس رفت و چهار سال سناتور بود.
در زمان نخست‌وزيري علي منصور، سناتور ممتاز به مخالفت با منصور پرداخت و نخست‌وزير نيز در مقابلش ساکت ننشست و اتهاماتي عليه او مطرح کرد. اين اتهامات تأثير خود را گذاشت، بنابراين ممتاز پس از دوره چهار ساله سناتوري، شغلي نداشت تا اينکه در سال 1353 در تهران دار فاني را وداع گفت، بدون اينکه فرزندي از او باقي بماند.
