صادق محمد صادق کیا تهرانی

(تو 1299 ش)، زبان شناس، استاد دانشگاه و شاعر، متخلص به تیرا. در تهران به دنیا آمد. وى تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در آموزشگاه‏هاى ادب، ثروت و دارالفنون به پایان رساند. سپس در رشته‏ى زبان و ادبیات فارسى به تحصیل پرداخت و در 1320 ش به اخذ لیسانس نایل آمد و وارد خدمت وزارت فرهنگ شد. وى در 1323 ش به اخذ درجه دكتراى ادبیات توفیق یافت و آن گاه در سمت دانشیارى در دانشكده‏ى ادبیات دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد. در 1330 به عنوان استاد زبان و ادبیات پهلوى در آن دانشكده ارتقاء یافت. دكتر كیا در اشعارش گاهى از واژه‏هاى پهلوى كه امروز در زبان فارسى از میان رفته استفاده مى‏كرد. از آثارش: «چند نمونه از متن نوشته‏هاى پهلوى»؛ «داستان جم»، با همكارى دكتر مقدم؛ «گشته دبیره» یا «خط كستج»، درباره‏ى خط كتیبه‏ها و سكه‏ها و مهرهاى دوره‏ى اشكانى و ساسانى؛ «گویش آشتیان»؛ «ماه فروردین روز خرداد»، متن پهلوى و ترجمه‏ى فارسى با واژه‏نامه؛ «نقطویان یا پسیخانیان»؛ «واژه‏نامه‏ى گرگانى»؛ «یادداشتى درباره‏ى آرامگاه زرتشت در بلخ»؛ «یادداشتى درباره زبان رازى و طهرانى»؛ «واژه‏نامه‏ى طبرى»، با مشاركت دكتر مقدم؛ مجموعه‏ى اشعارى به نام «كابل».