علی نهاوندی

(وف 1322 ق)، عالم دینى، فقیه، اصولى، رجالى، مدرس، ادیب، نحوى و لغوى. پس از فراگرفتن مقدمات، جهت تكمیل آموخته‏هاى خویش رهسپار نجف گشت و در درس شیخ مرتضى انصارى شركت نمود و از خواص شاگردان شیخ گردید. او همچنین از محضر میرزا ابوالقاسم كلانترى نیز استفاده نمود. وى پس از درگذشت شیخ انصارى عهده‏دار تدریس و بحث و تألیف شد. نهاوندى از علماى بزرگ امامیه در اوایل قرن چهاردهم قمرى است. او را به كثرت دانش دینى و فقهى ستوده‏اند و در اصول وى را مؤسس و در پاره‏اى از مواضع و مباحث این فن یگانه دانسته‏اند. وى در نجف در اثر بیمارى وبا درگذشت و در وادى‏السلام دفن گردید. از آثار او: «تشریح الاصول الصغیر»؛ «تشریح الاصول الكبیر»؛ «مقدمة الواجب»؛ كتاب «الطهارة»؛ «الدماء الثلاثة»؛ «مشارق الاصول».[1] على بن ملا فتح‏اللَّه نهاوندى نجفى عالمى بزرگ و محققى جلیل از شاگردان علامه شیخ مرتضى انصارى و اعلام مدرسین نجف و مجتهدین مسلم و اساتید بزرگ آن سامان بوده و با این كمالات معنوى حظى از این دنیاى دنى نداشته و در نهایت فقر و عسرت و در اواخر عمر مبتلا به كسالتهاى گوناگون شده تا در اول ماه ربیع‏الثانى 1322 در سن هشتادسالگى وفات نمود و در وادى‏السلام در مقبره مخصوص مدفون گردید از آثار اوست (تشریح اصول الصغیر) و (تشریح اصول الكبیر) و نیز كتابى (در طهارت) و كتابى در (دماء الثلاثه).