فخرالدین فیض دزفولی
سید فخرالدین بن محمدعلى بن عبداللَّه بن عبدالكریم بن شاه میر بن محمد مهدى بن سید محمد شفیع بن مرتضى بن سید حبیباللَّه بن سید ولى الدین (گوشه) ابن محمد بن احمد بن سید عبداللَّه بن سید شمسالدین محمد بن سید تاجالدین بن سید شرفالدین بن سید حسین بن سید عالى بن سید صدرالدین بن سید نظامالدین بن سید محمود بن سید جمالالدین بن سید محمود بن سید محمود بن سید صدرالدین مظفرالدین بن سید احمد بن سید عبداللَّه بن امام موسى بن جعفر علیهماالسلام از علماء ابرار معاصر تهرانست.
وى كه با بیست و هفت واسطه بامام هفتم منتهى مىشود در حدود سال 1314 قمرى در دزفول متولد شده و پس از پرورش و خواندن مقدمات و سطوح، از محضر علماء اعلام دزفول بالاخص آیتاللَّه معزى و دیگران استفاده نموده و در سال 1361 قمرى به تهران مهاجرت نموده و تاكنون در این عاصمه تشیع به اقامه نماز جماعت و ترویج دین و تبلیغ احكام اشتغال دارد.
از باقیات الصالحات معظم له فرزند برومند ایشان جناب حجةالاسلام آقا سید على فیض از ائمه جماعت معاصر تهرانست. وى در سال 1349 قمرى در شهر و بلده دزفول از مرحومه بىبى زهرا بیكم صبیه مرحوم آیتاللَّه آقا سید ابوالقاسم موسوى دزفولى متولد و در معیت والدش به تهران آمده و پس از تحصیلات ابتدائى و خواندن مقدمات عربى به قم مشرف گردیده و از محضر مدرسین حوزه بهرهمند گردیده و جهت كسالت مزاج پدر گرامیش به تهران برگشته و تاكنون در تهران و حومه آن (و صفنارد) بانجام وظائف دینى اشتغال دارد.
داراى آثار عدیدهاى مىباشد كه ذیلاً توضیح میدهم.
1- كتاب كربلا یا كانون انقلاب 2- مقالهاى در بعثت نبى اكرم صلى اللَّه علیه و آله و سلم 3- مقالهاى در ارتحال و بزرگداشت مرحوم آیتاللَّه حجت 4- مقالهاى تحت عنوان سعادت واقعى كدام است 5- شرح مرحوم ضیائى دزفولى (مولى محمد رشید) و چندین مقاله دیگر.
سید فخرالدین بن العالم الجلیل والفقیه النبیل حاج سید محمدعلى فیض دزفولى ایشان در سال 1311 قمرى از مرحومه علویه بىبى ساره بیگم صبیه مرحوم حجةالاسلام والمسلمین آسید محمدصادق دزفولى فرزند آسید محمدعلى كه برادر عالم عامل عارف آسید صدرالدین كاشف دزفولى صاحب تالیفات عدیده در اخلاق و سیر و سلوك بودند متولد شده و پس از تكمیل مقدمات قسمتى از سطوح را در محضر مرحوم آیتاللَّه آشیخ محمدمهدى بیگدلى دزفولى و مرحوم آیتاللَّه آقا سید عبدالمهدى داعى دزفولى استفاده نموده و هم از محضر مرحوم آیتاللَّه حاج شیخ محمدرضا معزى دزفولى و آیتاللَّه آسید ابوالقاسم موسوى دزفولى پسرعموى خود بهرهمند شده و پس از فوت مرحوم والدش آیتاللَّه آقا سید محمدعلى بن امر و وصیت آن مرحوم به امامت مسجد و تدریس و تسجیل معاملات و خدمات دینى پرداخته و هم فصل دعاوى و خصومات مىنمودند كه شرح و بسط آن بسیار و موجب اطناب است.
آنجناب سفرى به عتبات عالیات جهت زیارت و شركت در درس آیات عظام و مراجع فخام به نجف و ملاقات برادر ارجمند و بزرگتر خود مرحوم حجةالاسلام والمسلمین آیتاللَّه حاج سید اسداللَّه فقیه دزفولى (پدر عیال فرزند گرامیش) كه مقیم نجف اشرف بودند نموده و در درس مرحوم آیتاللَّه فیروزآبادى و مرحوم آیتاللَّه نائینى و آیتاللَّه اصفهانى قدس اللَّه اسرارهم شركت و با دریافت اجازه اجتهاد به دزفول مراجعت نمودند.
معظم له با چند نفر از علماء ربانى كه صاحب مقامات معنوى بودند مانند مرحوم آیتاللَّه آشیخ حسین آستانهاى (صاحب مدرسه علمیه در آستانه لاهیجان) و مرحوم حجةالاسلام عارف و عالم ربانى دائى پدر خود حاج سید حسین ظهیرالاسلام دزفولى و مرحوم عالم عامل و عابد كامل حجةالاسلام حاج شیخ حسنعلى اصفهانى روابط معنوى داشتند.
آن مرحوم مضافاً از مقامات فقهى اطلاعات بسیارى از طب قدیم و گیاهشناسى داشت كه آن را از دائى خود مرحوم سید محمدعلى سیدالحكماء كه قریب پانزده سال در هندوستان به تحصیل طب و گیاهشناسى اشتغال داشت فراگرفته بود. و به اذكار و اوراد و توسلات و تزكیه اخلاق اعتقاد تام و اهتمام تمام داشت.
در سال 1361 قمرى براى امر خیر برادرش مرحوم حجةالاسلام آسید محمدمهدى ضیائیان به تهران آمده و روى جهاتى بنابر توقف و توطن گذارده و قریب ده سال در مسجد حاج ابوالفتح سه راه نایب على وقع در جنب خیابان مولوى به اقامه جماعت و ترویج دین پرداخته سپس آنجا را ترك و در مسجد حجتیه مقابل منزل خود به امامت مشغول و در این اواخر به واسطه كسالت و ضعف مزاج و ضیق نفس از رفتن مسجد محروم و در زمستان به اهواز مسافرت تا در شب جمعه 12 ذیحجةالحرام 1394 قمرى داعى حق را لبیك گفته و پس از تشییع عظیمى از دزفول وطن و زادگاهش بنابر وصیتش حمل به قم و در وادىالسلام در آرامگاه مرحوم حجةالاسلام حاج سید محمدمهدى ضیائیان دزفولى دفن گردید
و مجالس عدیدهاى در قم و تهران و دزفول و اهواز و غیره براى او گذارده شد آن مرحوم از غالب مراجع قم مانند مرحوم آیتاللَّه بروجردى و آیتاللَّه حجت و آیتاللَّه خونسارى و مرحوم و آیتاللَّه صدر و دیگران اجازه روایتى و امور حسبیه داشتند. عاش سعیداً و مات سعیداً حشره اللَّه مع السعداء والشهداء والصالحین و حسن اولئك رفیقا.
از باقیات الصالحات اوست فرزند ارجمندش حجةالاسلام و مروج الاحكام آقاى حاج سید على فیض دزفولى.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
