خالد مفتی

مفتى اهل سنت. تولد: 1290. درگذشت: 1359، كرمانشاه. ملا خالد مفتى، فرزند ملا عبدالله دشى مفتى كردستان، دروس پایه و ابتدایى را در سنین كودكى در محضر پدر و برادران خود تمام كرد. وى همچنان به تحصیلات خود ادامه داد تا بالاخره در سلیمانیه عراق به اخذ اجازه افتاء و تدریس موفق شد. پس از فوت پدر مدتى در سنندج تحت نظر برادر ارشد خود ملا محمود مفتى و به دستیارى او به تدریس مشغول بود. اما بعدها در جوانى به منظور تكمیل معلومات خود به سلیمانیه و حلبچه‏ى عراق رفت. و چون مادرش از خانواده‏ى سراج‏الدین بود مورد توجه شیخ على حسام‏الدین قرار گرفت و مدتى در قریه باغه‏كون مدرس بود؛ بعدها رسما از طرف دولت عراق در خانقاه و مسجد قصبه‏ى خورمال امام و مدرس شد. سپس به سنندج بازگشت و در مسجد وزیر به امامت و تدریس مشغول گردید و نیز قضاوت ارتش رابر عهده گرفت و همچنین براى سربازان و افسران وعظ مى‏نمود. پس از فوت برادرش ملا محمود مفتى در 1338 از طرف دولت وقت تصدى افتاء كردستان به او واگذار گردید و مفتى كردستان شد. و نیز به جاى برادر مدرس جامع دارالاحسان و قاضى شرع وزارت دادگسترى گردید. ملا مفتى خالد در فقه و حدیث و تفسیر مخصوصا علوم ریاضى قدیم از قبیل هیئت و اصطرلاب و علم ربع دایره و علم فرائض مهارت داشت. استاد زبان فارسى و عربى و انواع لهجه‏هاى كردى به ویژه اورامى بود و به زبان اورامى شعر مى‏سرود، چنانكه قصیده‏ى «برده» را به شعر اورامى درآورد. ملا مفتى خالد در سال 1359 در هفتاد سالگى در كرمانشاه درگذشت. پیكر وى در جوار مرقد اویس‏القرنى نزدیك ماهى دشت به خاك سپرده شد.