نعمت الله بیضایی

شاعر. تولد: 1283، آران كاشان. درگذشت: مرداد 1365، تهران. نعمت‏الله بیضایى متخلص به «ذكایى»، فرزند میرزا محمدرضا، متخلص به «ابن روح» و برادر ادیب بیضایى و نوه‏ى ملا محمد آرانى متخلص به «روح‏الامین»، در سال 1283 در قصبه‏ى آران كاشان دیده به جهان گشود و تا سال 1306 در آن قصبه به سر برد. تحصیلات ابتدایى و قسمتى از علوم قدیم را در آران آموخت و قواعد و فنون ادب را نزد برادرش ادیب بیضایى فراگرفت. سپس به عنوان آموزگار و نظامت دبستان معرفت آران به خدمت اشتغال ورزید. در اسفند سال 1306 در تهران اقامت گزید. ضمن گذراندن دوره‏ى متوسطه در تهران و پس از سه سال معلمى در مدرسه تربیت بنین تهران، در سال 1310 در اداره‏ى كل ثبت اسناد و املاك مشغول به كار گردید. ضمن اشتغال دوره‏ى مدرسه‏ى عالى قضایى وزارت دادگسترى را نیز گذراند و به اخذ تصدیق‏نامه مربوطه نایل آمد. وى در اداره‏ى كل ثبت در مشاغلى در شهرستان‏ها و تهران خدمت كرد و پس از 32 سال خدمت در سال 1342 بازنشسته گردید. در سال 1332 اقدام به تأسیس «انجمن ادبى تهران» نمود و تا سال 1357 كه این انجمن دایر بود، هفته‏اى یك روز در منزلش تشكیل مى‏شد. تعداد اشعار نعمت‏الله بیضایى در حدود پنج هزار بیت در انواع قصیده، غزل و مثنوى است. از آثار او مى‏توان به عناوین زیر اشاره نمود: اندرزنامه ادیب بیضائى یا 44 تعلیم، خوابنامه‏ى منظوم اثر ادیب بیضایى، طلیعه آثار انجمن ادبى تهران، چهل و هشت تن از شعراى معاصر، مجموعه آثار رامین (مهدى موافق)، علم بدیت و قافیه و انواع شعر، تذكره خوان نعمت شامل شرح احوال و اشعار 86 تن شاعر معاصر (1368)، نقد الشعرا (1364)، ید البیضاء (دیوان اشعار، 1357)، و نیز دو كتاب دیگر، یكى در علم بدیع و كتابى در حقوق بین‏الملل كه این دو در مجله «اخگر» به چاپ رسیده‏اند. وى مطالبى نیز در مجله «ارمغان» به چاپ رسانده است.

نعمت الله بیضایی

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته