ابوالقاسم حبیب اللهی

شاعر، مدرس. تولد: 1281، مشهد. درگذشت: 28 آذر 1359، مشهد. سید ابوالقاسم حبیب‏اللهى متخلص به «نوید» یا «نوید خراسانى» (مشهور به «شهیدى») فرزند آقا میرزا محمد و نوه‏ى سید حبیب‏اللهى مجتهد خراسانى (دیوان ناقص ایشان چند سالى است منتشر شده) است. وى علوم قدیم را در مشهد فراگرفت و صرف و نحو و معانى بیان و منطق را نزد ادیب نیشابورى و سید حسن مشكان طبسى آموخت و در سال 1301 همراه پدر خود به عراق و سوریه و لبنان مسافرت كرد، سپس به كشور بازگشت. اشعار او غالبا قطعاتى است كه در معانى فلسفى و اخلاقى گفته شد، در میان اشعار وى كه متجاوز از سه هزار بیت است، غزل دیده نمى‏شود یا اگر تغزلى باشد، نادر است. ابوالقاسم حبیب‏اللهى در سال‏هاى آخر عمر به عنون استاد نیمه وقت زبان عربى در دانشگاه مشهد تدریس كرد. وى از مؤسسان و از اعضاى انجن ادبى خراسان (1301) بود. (1359 -1282 ش)، شاعر، متخلص به نوید. از نوادگان سید حبیب‏اللَّه مجتهد بود كه در مشهد متولد شد. وى پس از اتمام تحصیلات مقدماتى، به تحصیل علوم ادبى نزد استادان معاصر خویش اهتمام ورزید. پس از آن به امور كشاورزى مشغول شد و اوقات خویش را به مطالعه گذراند. نوید شعر را نیكو مى‏سرود و مدتى در دانشكده‏ى ادبیات مشهد تدریس كرد. آثار وى: «دیوان» اشعار، كه تحت عنوان «ارمغان نوید» چاپ شده است.[1]