محمدعلی حکمت

مدرس. تولد: 1289، شیراز. درگذشت: اردیبهشت 1372، پاریس. محمدعلى حكمت، فرزند احمدعلى حشمت‏الممالك، در شیراز در مدارس جدید و سپس در تهران در دارالفنون تحصیلات ابتدایى و متوسطه‏ى خود را پشت سر گذاشته بود و سپس در فرانسه در دانشگاه تولوز و پاریس به تحصیل حقوق پرداخته بود. وى همچنین دیپلم مدرسه‏ى عالى مطالعات حقوق بین‏المللى پاریس را داشت. رساله‏ى دكتراى وى درباره‏ى روابط عثمانى و ایران بود. از سال 1333 دانشیار دانشكده‏ى حقوق و علوم سیاسى دانشگاه تهران شد. در سال 1349 بازنشسته گردید. در سال 1350 براى معالجه به پاریس رفت. از سال 1361 الى 1372 با دفتر خدمات حقوقى پاریس همكارى مى‏كرد. از آثار اوست: حقوق عام ملل (1331)؛ ترجمه‏ى تاریخ دیپلماسى (تألیف زیر نظر استاد روسى و لادیمیرپوتمكین، 1332)؛ ترجمه‏ى حقوق بین ملل عمومى (تألیف شارل روس، دو جلد، 1347)؛ ترجمه بنیادهاى بین مللى (اثر فرانسواى كلود آلبر كلیبار، 1345، چاپ نشده)؛ تقریرات درس در دوره‏ى دكتراى دانشكده‏ى حقوق: لیسانس رشد و تكامل دیپلماسى، مقاله‏هایى از وى در «نشریه‏ى وزارت امور خارجه» و «مجله‏ى حقوقى» منتشر شده است. از آثار دیگر اوست: تحقیق و تألیف «شرایط اجازه‏یى اجراى احكام در فرانسه» و ترجمه‏ى و تلخیص «حقوق بین ملل رشد و توسعه» و ترجمه‏ى «رویه‏ى قضایى و عقیده‏ى علمى (دكترین)»؛ تدوین رساله‏اى در باب قطع روابط دیپلماتیك و حفظ منافع اتباع خارجى، و سرانجام تحقیقى در تعارض قوانین.