یدالله شکری

مدرس. تولد: مهر 1323، رودسر (بازكول). درگذشت: 9 آذر 1366، تهران. یدالله شكرى پس از طى تحیلات ابتدایى و متوسطه در رودسر و تهران، مدارج تحصیلات عالیه را در دانشگاه تهران در رشته‏ى ادبیات فارسى و دانشسراى تربیت معلم گذراند و از محضر استادانى چون بدیع الزمان فروزانفر، محمد معین، جلال‏الدین همایى، عبدالحمید بدیع‏الزمانى و احمدعلى رجایى بهره‏مند گردید. در سال 1353 نیز پایان‏نامه تحصیلى خود را در رشته‏ى زبان و ادبیات فارسى از پژوهشكده‏ى فرهنگ ایران دریافت كرد. در سال 1361 موفق به دریافت درجه‏ى دكترى در رشته‏ى زبان و ادبیات فارسى از دانشگاه تهران شد. فعالیت علمى و تحقیقاتى او از همكارى با بنیاد فرهنگ ایران آغاز گردید. در سال 1352 در تدوین كتب درسى گروه ادبیات فارسى دانشكده مكاتبه‏اى- كه خود از بنیان‏گذاران آن گروه بود- با استاد همایى و محمد پروین گنابادى همكارى كرد. در سال 1360 به عضویت هیئت مؤلفان لغت‏نامه فارسى درآمد. او عضو هیئت علمى دانشگاه علامه طباطبایى بود و همزمان در دانشگاههاى تربیت معلم، تربیت مدرس، شهید بهشتى و دانشكده‏ى صدا و سیما اشتغال به تدریس داشت. در مركز نشر دانشگاهى نیز مسئول گروه ادبیات فارسى بود. یدالله شكرى در تدوین فرهنگ تاریخى زبان فارسى سهم ویژه‏اى داشت. آثار چاپ شده‏ى او عبارتند از: تصحیح عالم‏آراى صفوى؛ منتخب تاریخ جهانگشا؛ منتخب دیوان سراج‏الدین قمرى؛ گزیده‏ى تاریخ بیهقى؛ گزیده‏ى دیوان سنایى. دیوان كامل سراج‏الدین قمرى (كه رساله‏ى دكتراى او بود) و كتاب فارسى و آیین نگارش (2) از جمله عناوینى است كه وى در دست چاپ داشت. همچنین گردآورى فرهنگ و اصطلاحات عرفانى را نیز با همكارى جمعى از دانشجویان پژوهشگر خود آغاز كرده بود. مقالاتى از او در مجله‏ى «دانشگاه تربیت معلم» و مجموعه مقالات كنگره‏ى تحقیقات ایرانى چاپ شده است.

یدالله شکری

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته