جمال الدین اخوی

از قضات دانشمند و بزرگ دادگسترى بود. پدرش حاج سید نصراللَّه سادات اخوى و در 1270 متولد شد. پس از انجام تحصیلات مقدماتى در مدرسه سن‏لوئى، به تحصیل ادبیات عرب و فقه و اصول پرداخت سپس براى ادامه‏ى تحصیلات به اروپا رفت و علم حقوق تحصیل كرد. وى لیسانس خود را در آن رشته دریافت كرد. وقتى به ایران بازگشت، به خدمات قضائى مشغول شد و در مدتى كوتاه به ریاست شعبه‏ى دیوان عالى تمیز رسید. در 1317 علاوه بر شغل قضائى به جاى پدرش عضو پیوسته‏ى فرهنگستان شد. در 1330 در كابینه‏ى دكتر مصدق به جاى حائرى شاهباغ دادستان كل گردید و قریب یك سال در آن سمت بود. بعد مجدداً رئیس شعبه تمیز شد. در 1332 در كابینه‏ى سپهبد زاهدى به سمت وزیر دادگسترى تعیین شد و پس از یك سال در همان كابینه وزیر مشاور گردید. در انتخابات زمستانى دوره‏ى بیستم رئیس هیئت نظارت انتخابات بود و وكیل اول تهران شد و به ریاست سنى مجلس انتخاب شد. هنگام طرح اعتبارنامه‏اش، اللهیار صالح وكیل كاشان به مخالفت برخاست و انتخابات تهران را باطل دانست. در این سمت به حیثیت و نیكنامى او لطمه‏ى زیادى وارد شد. مجلس دوره‏ى بیستم در نوزدهم اردیبهشت 1340 منحل شد. در نیمه‏ى دوم 1357 در اوج تظاهرات مردم علیه رژیم از طرف شاه به همكارى دعوت شد و ریاست بنیاد پهلوى را به او دادند ولى بر اثر افكار عمومى و قیام مردم پس از چند روز از كار كناره‏گیرى كرد و سرانجام در 1362 درگذشت. كتابخانه معتبر خطى و كلكسیون خطوط خطاطان معروف وى زبانزد خاص و عام بود.