غلامعلی میکده

برادر میرزا سلیمان میكده در 1279 در تهران متولد شد. در كودكى براى ادامه تحصیل به لبنان رفت و چندى در بیروت تحصیل نمود. در جریان جنگ بین‏الملل اول كه ایران دستخوش حوادثى شد و دولت موقت در كرمانشاه تشكیل یافت میكده به آنها پیوست و چندى در استانبول مشغول بود تا اینكه براى ادامه تحصیل عازم آلمان گردید. در دانشگاه اشتوتگارت در قسمت آبیارى و لوله‏كشى و سدسازى درجه مهندسى گرفت و به ایران آمد و خدمت خود را در وزارت راه شروع كرد. مدتى رئیس راه آذربایجان بود و چندى در بنگاه آبیارى با سمت عضو هیئت مدیره اشتغال داشت. در وزارت كشور مدیركل امور شهردارى‏ها گردید و مدتى هم مدیر كلى و معاونت وزارت راه برعهده او بود تا سرانجام در اثر پى‏گیرى و اقدامات طولانى وى مسأله آب لوله‏كشى تهران از حرف به عمل نزدیك شد و مهندس میكده انجام این امر خطیر را برعهده گرفت و مقدمات كار را فراهم كرد. در 1332 در كابینه زاهدى به وزارت راه معرفى شد. چندى در آن سمت قرار داشت تا شبى در هیئت دولت بین او و رئیس‏الوزراء اختلاف نظر یا سلیقه پیدا شد و از پشت همان میز هیئت وزیران او را به زندان دژبان انتقال دادند. چون خوب گوشمالى شد از وزارت معزول و به خانه رفت. از آن تاریخ كارى قبول نكرد یا به او ارجاع نشد.