حافظ بیهقی خسروجردی
حافظ احمد بن حسین بن علی بن عبدالله بن موسی بیهقی خسروجردی، یکی از بزرگترین علما و محدثین وپیشوایان بزرگ مذهب شافعی درقرن پنجم است که به سال 384 در خسروجرد دیده به جهان‌گشود. پدرش از بزرگان شامکان سبزوار بوده و به خسروجرد مهاجرت کرده و احمد بیهقی در آنجا نشو و نما یافته و مقدمات علوم دینی را از علمای آنجا فراگرفته است.
حافظ بیهقی برای تکمیل دانش خود، به نیشابور رفت وحدیث وفقه و... را فراگرفت. در دانش دین سرآمد اقران شد و درنیشابور به تدریس پرداخت و تا آخر عمر به تدریس و تألیف و تحقیق مشغول بود. سرانجام، در سال 458 در نیشابور دیده ازجهان فروبست. جنازه وی را از آنجا به بیهق آورده، در خسروجرد به خاک سپردند.
آثار علمی و قرآنی
حافظ بیهقی آثار متعددی در زمینه حدیث دارد. از جمله آثار حدیثی وی، السُنَن‌الکُبری یا سُنَن کبیر میباشد که به سُنَن‌بیهقی نیز مشهور است. دلائل‌النبوّة درشرح احوال پیامبراسلام(ص)، البعث‌والنشور، معرفة‌‌السنن و الآثار یا المعرفه، شُعَب الایمان، معرفة علوم‌الاحادیث و... از آثار قابل ذکر اوست.
ازجمله آثار وی با رویکرد قرآنی، شرح‌الاسماء الحسنی، الاسماء والصفات، القرائة خَلف الامام، احکام‌القرآن للشافعی‌و... است.
.jpg "اوصاف و ویژگیهای منتظران امام زمان(عج) چگونه است؟")
.jpg "اهداف و آرمان هاى امام خمینی (رحمه الله) از منظر رهبر انقلاب")
