چکیده:
یهودیان براساس کتاب مقدس خود دوران ظهور ماشیح را روزگاری مشحون از سعادت و شادی و امینت و رفاه ذکر می‌کنند. در کتاب تلمود در توصیف دوران ظهور آمده است: نیروی باروری طبیعت به میزانی شگفت‌انگیز و معجزه‌آسا فزونی خواهد یافت.
تعداد کلمات: 1200/ تخمین زمان مطالعه: 6 دقیقه

نویسنده: کبری خدابخش

خصوصیات دوران ظهور ماشیح در آیین یهود چگونه است؟
یهودیان براساس کتاب مقدس خود دوران ظهور ماشیح را روزگاری مشحون از سعادت و شادی و امینت و رفاه ذکر می‌کنند. در کتاب تلمود در توصیف دوران ظهور آمده است: نیروی باروری طبیعت به میزانی شگفت‌انگیز و معجزه‌آسا فزونی خواهد یافت. به این نمونه‌ها توجه کنید: برای حمل یک حبۀ انگور، گاری یا قایق لازم است و باید آن را در گوشۀ خانه گذاشت... .[1] غلات در مدت یک ماه رشد می‌کنند و درختان ظرف دو ماه میوه می‌دهند. ربی یوسه می‌گوید: غلات ظرف پانزده روز به عمل می‌آیند و درختان در مدت یک ماه میوه خواهند داد.[2] در سرزمین اسرائیل، گرده‌هایی از عالی‌ترین آرد و پارچه‌هایی از نفیس‌ترین پشم در زمین خواهد رویید. یک دانۀ گندم به اندازۀ دو قلوۀ یک گاو بزرگ خواهد بود.[3] در جهان آینده، زنان هر روز خواهند زایید و درختان هر روز میوه خواهند داد.[4] به عقیدۀ یهودیان، خداوند ده چیز را در دوران ماشیح تازه خواهد کرد:

1. او خود جهان را به نور خویش روشن خواهد کرد، چنان‌که مکتوب است: «بار دیگر آفتاب در روز نور تو نخواهد بود و ماه با درخشندگی برای تو نخواهد تابید، زیراکه یهوه نور جاودانۀ تو و خدایت، زیبایی تو خواهد بود»؛[5]
2. از اورشلیم آب روان جاری خواهد ساخت و هرکسی را که بیماری داشته باشد، به واسطۀ آن شفا خواهد داد؛[6]
3. درختان را وادار می‌کند تا هر ماه میوه بیاورند و انسان از آن میوه‌ها می‌خورد و شفا می‌یابد و بر لب آن نهر در این طرف هر نوع درخت خوراکی خواهد رویید که برگ آن پژمرده نخواهد شد و میوه‌اش تمام نخواهد گشت... ؛[7]
4. تمام شهرهای ویران را از نو آباد خواهند کرد و در جهان ویرانه یافت نخواهد شد... ؛[8]
5. خداوند اورشلیم را با سنگ‌های یاقوت کبود از نو بنا خواهد کرد... ؛[9] و آن سنگ‌ها همچون خورشید نور خواهند داد و بت‌پرستان آمده و عزت و جلال اسرائیل را خواهند دید؛[10]
6. صلح جاودان در سراسر طبیعت حکم‌فرما خواهد شد: «گرگ با بره سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر و گاو پروار با هم خواهند زیست و طفل کوچک آن‌ها را خواهند راند و گاو با خرس خواهد چرید و بچه‌های آن‌ها با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو کاه خواهد خورد و طفل شیرخواره بر سوراخ مار بازی خواهد کرد، و کودک از شیر بازداشته شده، دست خود را بر لانۀ افعی خواهد گذاشت»؛[11]
7. خداوند، تمامی حیوانات و خزندگان را فراخوانده و با آن‌ها و با تمام اسرائیل عهد خواهد بست؛[12]
8. گریه و شیون و زاری در جهان نخواهد بود؛[13]
9. مرگ، دیگر در دنیا وجود نخواهد داشت؛[14]
10. دیگر نه آه و ناله‌ای به گوش خواهد رسید و نه فریاد و فغانی، نه غم و اندوهی و نه حزن و ماتمی وجود خواهد داشت، بلکه همه شادمان و خوشحال هستند: «و فدیه‌شدگان خداوند بازگشته و با ترنم صهیون خواهند آمد».[15]

یهودیان از ماشیح چه انتظاری دارند و طول دوران او را چگونه ترسیم می‌نمایند؟
_ برقراری صلح پایدار و بی‌زوال و شادمانی و خرسندی در سراسر جهان؛
_ شفا دادن کوران و لنگان؛
_ هم‌دوش و متحد کردن همگی بندگان تا نام خدا را بخوانند و او را پرستش کنند؛
_ خوشبختی ملت اسرائیل: ظلم و جوری که از جهانیان تحمل کرده‌اند پایان خواهد یافت و به مقام عالی که خداوند برایشان مقدر کرده است، خواهند رسید؛
_ ماشیح، جمع‌آوری و اتحاد اسباط اسرائیل را عملی خواهد کرد، هرچند بعضی می‌گویند: «ده سبط اسرائیل سهمی از جهان آینده ندارند»؛[16]
_ تجدید بنای شهر مقدس اورشلیم که قبل از گردآمدن مجدد اسباط پراکندۀ اسرائیل است؛[17]
_ برقراری مجدد معبد بیت همیقداش سوم که کارکرد آن با بنای اول و دوم معبد که برای قربانی‌های کفارۀ گناهان بود، متفاوت است: «در جهان آینده، گذرانیدن همۀ قربانی‌ها موقوف خواهد شد بجز تقدیم قربانی شکرانه که هرگز ترک نخواهد گشت»؛[18]
_ تنها مزیت دوران ماشیح، نجات اسرائیل از ستمگران است، ولی برای رهایی از بدبختی‌های گوناگونی که آدمی گرفتار آن است، باید صبر کند تا زمانی که رخت از این جهان بربندد.
دربارۀ طول مدت دوران حاکمیت ماشیح نظریه‌های گوناگونی ارائه شده است که در ذیل به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
_ ربی عقیوا: چهل سال به اندازۀ سرگردانی اسرائیل در بیابان پس از خروج
از مصر؛
_ ربی الیعزر فرزند ربی یوسه: یکصد سال؛
_ ربی برخیا از قول ربی دوسا: ششصد سال؛
_ ربی یهودا هناسی: چهارصد سال به اندازۀ مدت غربت مصر (یا سه نسل)؛
_ ربی الیعزر فرزند هورقانوس: هزار سال؛
_ ربی اباهو: هفت هزار سال؛
_ العازار بن عزریا: هفتاد سال؛

_ ربی اویمی[19] فرزند ربی اباهو: هفت هزار سال؛
_ راو یهودا از قول شموئل: به اندازۀ مدتی که از آفرینش جهان تاکنون گذشته است؛
_ راو نعمان براسحق: به اندازۀ زمانی که از طوفان نوح تاکنون سپری شده است؛
_ الیاهو: عمر این دنیا شش هزار سال است؛ دو هزار سالِ اول آن، دورۀ آشفتگی بود؛ دو هزار سال دوم، دوران حکومت تورات بود؛ دو هزار سال آخر بایستی دوران ماشیح باشد، ولی به خاطر گناهان زیاد ما، سال‌های بسیاری از دوران ماشیح بیهوده سپری شد.[20]

چرا یهودیان حکومت حضرت داوود7 را الگوی حکومت موعود آخرالزمان می‌دانند؟
با انتخاب داوود، آرزوی دیرین قوم یهود برای قیام منجی کاملاً برآورده شد. پس از آن‌که به روایت کتاب مقدس، شائول منحرف شد و به وسیلۀ سموئیل از منصب خویش عزل گردید، داوود، سرباز فداکارش، بر جای او نشست و پس از چندی کشور بنی‌اسرائیل را به چنان شکوهی رساند که الگوی جاودانۀ شخص مسیحا و حکومت آرمانی یهود گردید.[21]

این باور چنان قوت گرفت که برخی از انبیا و حکیمان نیز او را مسیحا دانستند.[22] او با بی‌باکی خود، به قهرمان نمونۀ بنی‌اسرائیل تبدیل شد و در حقیقت پایه‌گذار قوم خدا گردید؛ چیزی که براساس پیش‌گویی‌های رسولان بنی‌اسرائیل به‌وسیلۀ مسیحا تحقق کامل خواهد یافت.

عقیدۀ همگانی بنی‌اسرائیل که ریشه‌های دینی هم داشت، آن بود که رفاه و آسایش به‌دست آمده در حکومت داوود تا ابد پایدار خواهد ماند، اگرچه خود داوود به نزد پدرانش خواهد رفت؛ عقیده‌ای که ناتان آن را چنین پیش‌گویی می‌کند:

روزهای تو تمام خواهد شد و با پدران خود خواهی خوابید و ذرّیت تو را که از صلب تو بیرون آید، بعد از تو استوار خواهم ساخت و سلطنت او را پایدار خواهم نمود. او برای اسم من خانه‌ای بنا خواهد کرد و کرسی سلطنت او را تا ابد پایدار خواهم ساخت.[23]

این باور تا بدان اندازه قطعی بود که داوود خود نیز آن را به پسرش سلیمان مژده داد:
یقین که از تو کسی که بر کرسی اسرائیل بنشیند، مفقود نخواهد شد.[24]

بر این اساس، عصر داوود و سلیمان را می‌توان دوران شکوفایی آرمان مسیحایی در اذهان قوم یهود دانست؛ آرمانی که در زمان سموئیل بر پایۀ گرایش مادی شکل گرفت؛ یعنی رهایی از دشمنان ستمگر، ولی در زمان این پدر و پسر به آرزو و امید برپایی حکومتی ملّی و پابرجا تحول یافت.

پی نوشت:
[1]. کتوبوت، 111ب.

[2]. یروشلمی تعنیت، 2الف.

[3]. کتوبوت، 111ب.

[4]. شبات، 30ب.

[5]. اشعیاء، 19:60.

[6]. حزقیال، 9:47.

[7]. همان، 12:47.

[8]. همان، 55:16.

[9]. اشعیاء، 11:45 و 12.

[10]. همان، 3:60.

[11]. همان، 6:11، 7، 8.

[12]. هوشع، 20:2.

[13]. اشعیاء: 19:65.

[14]. همان: 8:25.

[15]. اشعیاء: 10:35؛ شموت ربا، 21:15.

[16]. توسیفتا، سنهدرین،13:12.

[17]. مزامیر، 17:102.

[18] پسیقتا، 79 الف.

[19]. Avimi.

[20]. سهندرین، 97 الف.

[21]. کتاب دوم سموئیل، باب 1 - 5.

[22]. نک: Sanhednn 98b؛ هوشع، 3 : 5؛ ارمیا، 30 : 9؛ حزقیال، 37 : 24 - 25.

[23]. کتاب دوم سموئیل، 7: 12 - 14.

[24]. کتاب اول پادشاهان، 2: 4.

منبع:
نرم افزار مرکز تحقیقات علوم اسلامی

پرسش و پاسخ از نائبان امام زمان(عج)

سفیران امام(بخش پنجم)

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته