علائم پره اکلامپسی
گاهی پره اکلامپسی هیچ نشانه‌ای ندارد و فشارخون بیمار به‌آرامی یا به‌طور ناگهانی بالا می‌رود. کنترل فشار خون بخش مهمی از مراقبت‌های پیش از زایمان است، زیرا معمولا نخستین نشانه‌ی پره اکلامپسی بالا رفتن فشارخون است. فشار خون ۱۴۰٫۹۰ میلی‌متر جیوه (mm Hg) یا بالاتر از آن که در ۲ زمان (که دست‌کم ۴ ساعت با هم فاصله دارند) ثبت شود، غیرطبیعی است.سایر علائم و نشانه‌های پره اکلامپسی شامل موارد زیر است:
-وجود پروتئین بیش‌ازحد در ادرار (پروتئینوری، proteinuria) یا نشانه‌های دیگر مشکلات کلیوی؛
-سردرد؛
-بروز تغییراتی در بینانی شامل ازدست دادن موقت بینایی، تاری دید یا حساسیت به نور؛
-درد در قسمت بالای شکم، معمولا سمت راستِ زیر دنده‌ها؛
-حالت تهوع یا استفراغ؛
-کاهش تولید ادرار؛
-کاهش پلاکت‌های خون (ترومبوسیتوپنی، thrombocytopenia)؛
-اختلال در عملکرد کبد؛
-تنگی نفس ناشی‌از وجود مایع در ریه‌ها.
افزایش ناگهانی وزن و تورم (اِدِم، edema) به‌ویژه در صورت و دست‌ها نیز میتواند همراه با پره اکلامپسی رخ دهد. ولی این نشانه در بسیاری از بارداری‌های طبیعی نیز مشاهده می‌شود و بروز آن به‌تنهایی نمی‌تواند دلیل ابتلای مادر به پره اکلامپسی باشد.
زمان مراجعه به پزشک
حتما ویزیت‌های پیش از بارداری را انجام دهید تا پزشک یا ماما بتواند فشار خون‌تان را کنترل کند. اگر دچار سردرد شدید، تاری دید یا سایر مشکلات بینایی، درد شدید در شکم یا تنگی نفس شده‌اید، فورا به پزشک یا بخش اورژانس مراجعه کنید.
ازآنجاکه سردرد، حالت تهوع و درد از علائم معمول بارداری هستند، به‌سختی می‌توان تشخیص داد که چه زمانی این علائم صرفا به‌دلیل بارداری ایجاد شده‌اند و چه زمانی نشان‌دهنده‌ی وجود مشکلی جدی هستند (به‌ویژه اگر نخستین بارداری مادر باشد). اگر درمورد علائم ایجادشده نگران هستید با پزشک‌تان تماس بگیرید.
علل پره اکلامپسی
علت دقیق پره اکلامپسی به عوامل فراوانی مربوط می‌شود. متخصصان عقیده دارند که پره اکلامپسی در جفت (ارگانی که جنین را درطول دوران بارداری تغذیه می‌کند) شروع می‌شود. در اوایل دوران بارداری رگ‌های خونی جدیدی ایجاد شده و تکامل می‌یابد تا به‌طور مؤثر خون را به جفت برسانند. در زنان مبتلابه پره اکلامپسی این رگ‌های خونی به‌درستی رشد یا عمل نمی‌کنند. رگ‌های خونی در این زنان باریک‌تر از رگ‌های خونی طبیعی است و به شکل متفاوتی به سیگنال‌های هورمونی واکنش نشان می‌دهند که موجب کاهش میزان خونی می‌شود که در این رگ‌ها جریان می‌یابد.علت‌های رشد غیرطبیعی این رگ‌ها یکی از موارد زیر است:
-نبود جریان کافی خون به رحم؛
-آسیب به رگ‌های خونی؛
-وجود مشکلی در سیستم ایمنی بدن؛
-وجود ژن‌های خاص.
سایر اختلالات فشار خون بالا در بارداری
پره اکلامپسی یکی از ۴ مورد اختلالات فشار خون بالا است که درطول دوران بارداری ایجاد می‌شود. ۳ مورد دیگر عبارت است از:-فشار خون بارداری (Gestational hypertension): این زنان فشار خون بالایی دارند، ولی پروتئین اضافه در ادرار یا سایر نشانه‌های آسیب‌به اندام‌ها در آنها دیده نمی‌شود. بعضی از زنان مبتلابه فشار خون بارداری درنهایت به پره اکلامپسی مبتلا می‌شوند.
-فشار خون مزمن: فشار خون مزمن فشار خون بالایی است که پیش از بارداری وجود داشته یا پیش از هفته‌ی بیستم بارداری ایجاد می‌شود. ولی ازآنجاکه معمولا فشار خون بالا نشانه‌ای ندارد، تعیین دقیق زمان شروع آن دشوار است.
-فشار خون مزمن با پره اکلامپسی افزوده‌شده یا سوارشده (superimposed preeclampsia): در این حالت مادر پیش از بارداری به فشار خون بالای مزمن مبتلا بوده است و درطول بارداری نیز دچار تشدید فشار خون و افزایش پروتئین در ادرار یا سایر مشکلات سلامتی می‌شود.
عوامل خطر پره اکلامپسی در بارداری
پره اکلامپسی صرفا یکی از عوارض بارداری است. عوامل خطر ابتلابه پره اکلامپسی عبارت است از:-سابقه‌ی پره اکلامپسی: وجود سابقه‌ی شخصی یا خانوادگیِ ابتلابه پره اکلامپسی به‌طور چشمگیری خطر بروز پره اکلامپسی را افزایش می‌دهد.
-فشار خون مزمن: اگر مادر پیش از بارداری به فشار خون مزمن مبتلا باشد، احتمال ابتلای او به پره اکلامپسی نیز بالاتر خواهد بود.
-بارداری اول: خطر ابتلابه پره اکلامپسی در نخستین بارداری بالاتر است.
-سن: خطر ابتلابه پره اکلامپسی در زنان باردار بسیار جوان و همچنین زنان باردار بالای ۴۰ سال بیشتر است.
-نژاد: خطر ابتلابه پره اکلامپسی در زنان سیاه‌پوست از زنان سفیدپوست یا زنان آسیایی و اسپانیایی بیشتر است.
-چاقی: خطر پره اکلامپسی در زنان چاق بیشتر است.
-بارداری با بیش از یک جنین: پره اکلامپسی در زنانی که دوقلو، سه‌قلو یا چندقلو باردار هستند، شایع‌تر است.
-فاصله‌ی زمانی میان بارداری‌ها: اگر فاصله‌ی میان بارداری‌ها کمتر از ۲ سال یا بیشتر از ۱۰ سال باشد، موجب افزایش خطر پره اکلامپسی می‌شود.
-سابقه‌ی مشکلات خاص: وجود مشکلات خاصی پیش از بارداری (مانند فشار خون مزمن، میگرن، دیابت نوع ۱ یا دیابت نوع ۲، بیماری های کلیوی، تشکیل لخته خون یا لوپوس) موجب افزایش خطر ابتلابه پره اکلامپسی می‌شود.
-لقاح آزمایشگاهی: اگر مادر ازطریق لقاح آزمایشگاهی باردار شده باشد، خطر پره اکلامپسی افزایش می‌یابد.
عوارض پره اکلامپسی
هرچه پره اکلامپسی شدیدتر باشد و در مراحل ابتدایی‌تر بارداری رخ دهد، خطرهای موجود برای مادر و نوزاد نیز بیشتر خواهد بود. گاهی برای درمان پره اکلامپسی به انجام زایمان القاشده (induced labor) نیاز داریم. زایمان القاشده زایمانی است که وسایل و عوامل خارجی موجب انجام آن می‌شود.
اگر شرایط بالینی انجام زایمان سریع را الزامی کند، ممکن است که زایمان ازطریق سزارین ضروری باشد. گاهی نیز پزشک انجام زایمان واژینالِ زمان‌بندی‌شده را توصیه می‌کند. ممکن است که پزشک درمورد اینکه کدام نوع زایمان برای شرایط مادر مناسب است با او صحبت کند.
عوارض پره اکلامپسی شامل موارد زیر است:
-محدودیت رشد جنین: پره اکلامپسی بر شریان‌هایی که خون را به جفت می‌رسانند، اثر می‌گذارد. اگر جفت خون کافی دریافت نکند، خون، اکسیژن و موادمغذی کمتری به کودک می‌رسد. این مسئله به رشد آهسته یا همان محدودیت رشد جنین، وزن کم نوزاد در هنگام تولد یا زایمان زودرس منجر می‌شود.
-زایمان زودرس: اگر مادر به پره اکلامپسی با علائم شدیدی مبتلا باشد، باید زودتر زایمان کند تا جان او و نوزادش به خطر نیفتد. زودرس بودن نوزاد موجب بروز مشکلات تنفسی و سایر مشکلات برای او می‌شود. پزشک به بیمار کمک می‌کند تا متوجه شود که چه زمانی، زمان ایده‌آل برای زایمان است.
-دکولمان یا جداشدن جفت (Placental abruption): پره اکلامپسی موجب افزایش خطر دکولمان جفت می‌شود. دکولمان جفت شرایطی است که در آن پیش از زایمان، جفت از دیواره‌ی داخلی رحم جدا می‌شود. گاهی جداشدن شدید جفت موجب خونریزی شدیدی می‌شود که میتواند زندگی مادر و نوزاد را تهدید کند.
-نشانگان یا سندرم هِلپ (HELLP syndrome): هلپ مخفف همولیز (hemolysis، تخریب گلبول‌های قرمز خون)، بالا رفتن سطح آنزیم‌های کبد (elevated liver enzymes) و کاهش تعداد پلاکت‌های خون (low platelet count) است. سندرم هلپ حالت شدیدتر پره اکلامپسی است و میتواند به‌سرعت برای مادر و نوزاد مرگبار شود.
علائم سندروم هلپ شامل حالت تهوع و استفراغ، سردرد و درد در ناحیه‌ی بالا و راست شکم است. سندروم هلپ بسیار خطرناک است، زیرا نشان‌دهنده‌ی آسیب رسیدن به چند ارگان در بدن است. گاهی این سندرم به‌طور ناگهانی و حتی پیش از تشخیص فشار خون بالا بروز می‌کند و گاهی نیز بدون هیچ نشانه‌ای ایجاد می‌شود.
-اکلامپسی: اگر پره اکلامپسی کنترل نشود، اکلامپسی ایجاد می‌شود. اکلامپسی دراصل پره اکلامپسی همراه‌با تشنج است. پیش‌بینی اینکه کدام بیماران مبتلابه پره اکلامپسی خواهند بود که به‌اندازه‌ای شدید است که منجربه اکلامپسی شود، دشوار است.
معمولا هیچ علامت یا نشانه‌ی هشداردهنده‌ای برای پیش‌بینی اکلامپسی وجود ندارد. ازآنجاکه اکلامپسی عواقبی جدی برای مادر و نوزاد دارد، صرف‌نظر از اینکه چه مدت از دوران بارداری سپری شده باشد، زایمان ضروری می‌شود.
-آسیب به سایر ارگان‌ها: پره اکلامپسی میتواند باعث آسیب رسیدن به کلیه، کبد، ریه، قلب یا چشم‌ها شود. گاهی نیز موجب سکته مغزی یا بروز سایر آسیب‌های مغزی می‌شود. میزان آسیب‌به سایر ارگان‌ها به شدت پره اکلامپسی بستگی دارد.
-بیماری‌های قلبی‌عروقی: پره اکلامپسی خطر ابتلابه بیماری های قلبی و عروقی در آینده را افزایش می‌دهد. اگر مادر بیش از یک بار به پره اکلامپسی مبتلا شود یا زایمان زودرس داشته باشد، این خطر باز هم افزایش پیدا می‌کند. برای به حداقل رساندن این خطر مادر باید پس از زایمان وزن خود را در حالت ایده‌آل نگه دارد، انواع میوه‌ها و سبزیجات را مصرف کند، به‌طور منظم ورزش کند و از کشیدن سیگار پرهیز کند.
پیشگیری از پره اکلامپسی
پژوهشگران همچنان به بررسی راه‌هایی برای پیگیری از پره اکلامپسی ادامه می‌دهند، ولی تاکنون هیچ استراتژی مشخصی پیدا نشده است. مصرف نمک کمتر، تغییر فعالیت‌ها، محدود کردن میزان کالری مصرفی یا مصرف سیر یا روغن ماهی، خطر ابتلابه پره اکلامپسی را کاهش نمی‌دهد. افزایش مصرف ویتامین C و ویتامین E نیز تأثیری بر کاهش این خطر نداشته است.در بعضی از مطالعات بین کمبود ویتامین D و افزایش خطر ابتلابه پره اکلامپسی رابطه‌ای مشاهده شده است. البته در بعضی مطالعات وجود رابطه میان مصرف مکمل‌های ویتامین D و کاهش خطر پره اکلامپسی نشان داده شده است و در مطالعات دیگری وجود چنین رابطه‌ای اثبات نشده است.
در موارد خاص شاید بتوان با رعایت موارد زیر خطر پره اکلامپسی را کاهش داد:
-مصرف آسپرین با دوز پایین: درصورت وجود عوامل خطر خاصی (شامل وجود سابقه‌ی پره اکلامپسی، بارداری با چند جنین، فشار خون مزمن، بیماری کلیوی، دیابت یا بیماری های خودایمنی) پزشک مصرف روزانه‌ی قرص آسپرین با دوز پایین (۸۱ میلی‌گرم) را پس از هفته‌ی دوازدهم بارداری توصیه می‌کند.
-مصرف مکمل کلسیم: در برخی جوامع مصرف مکمل‌های کلسیم برای زنانی که پیش از بارداری دچار کمبود کلسیم بوده‌اند (و زنانی که درطول بارداری کلسیم کافی را از رژیم غذایی خود دریافت نمی‌کنند) مفید است و موجب جلوگیری از ابتلای آنها به پره اکلامپسی می‌شود. البته بعید است که زنان در ایالات متحده یا سایر کشورهای توسعه‌یافته به‌اندازه‌ای دچار کمبود کلسیم باشند که مصرف مکمل‌های کلسیم برای آنها مفید باشد.
توجه: بدون مشورت با پزشک هیچ‌گونه دارو، ویتامین یا مکملی را مصرف نکنید.
پیش از بارداری (به‌ویژه اگر سابقه‌ی ابتلابه پره اکلامپسی دارید) باید سعی کنید تا جای ممکن سالم باشید. اگر لازم است وزن کم کنید و سایر بیماری‌ها مانند دیابت را به‌خوبی کنترل کنید. پس از بارداری نیز با انجام مراقبت‌های زودهنگام و منظم پیش از زایمان، از خود و نوزادتان به‌خوبی مراقبت کنید. اگر پره اکلامپسی در اوایل دوران بارداری تشخیص داده شده است، با همکاری پزشک می‌توانید از بروز عوارض آن جلوگیری کنید و بهترین انتخاب‌ها را برای خود و نوزادتان انجام دهید.
تشخیص پره اکلامپسی
برای تشخیص ابتلابه پره اکلامپسی باید فشار خون بالا و یک یا چند مورد از عوارض زیر را پس از هفته‌ی بیستم بارداری مشاهده کنید:-وجود پروتئین در ادرار (پروتئینوری)؛
-پایین بودن تعداد پلاکت‌های خون؛
-اختلال در عملکرد کبد؛
-نشانه‌هایی از مشکلات کلیوی به‌غیر از وجود پروتئین در ادرار؛
-وجود مایعات در ریه‌ها (اِدِم ریه، pulmonary edema)؛
-سردردها یا اختلالات بینایی‌ای که قبلا وجود نداشته‌اند.
در گذشته، پره اکلامپسی تنها درصورت مشاهده‌ی فشار خون بالا و پروتئین در ادرار تشخیص داده می‌شد. ولی امروزه متخصصان می‌دانند که می‌توان به پره اکلامپسی مبتلا بود؛ بدون اینکه پروتئینی در ادرار وجود داشته باشد.
فشار خون بالاتر از ۱۴۰٫۹۰ میلی‌متر جیوه در بارداری غیرطبیعی است. ولی صرفا بالا بودن فشار خون به این معنی نیست که فرد دچار پره اکلامپسی شده است. اگر سطح فشار خون بیمار یک بار در محدوده‌ی غیرطبیعی باشد (یا در حدی است که به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از فشار خون معمول اوست) پزشک سطح فشار خون او را با دقت زیر نظر خواهد گرفت.
اگر پس از ۴ ساعت باز هم فشار خون مادر در حد غیرطبیعی باشد، می‌توان احتمال ابتلابه به پره اکلامپسی را تأیید کرد. ممکن است که پزشک از بیمار بخواهد که برای اندازه‌گیری دوباره‌ی فشار خون و انجام آزمایش‌های خون و ادرار مراجعه کند.
آزمایش‌های لازم برای تشخیص پره اکلامپسی
اگر پزشک به پره اکلامپسی مشکوک باشد، میتواند از آزمایش‌های خاصی برای اطمینان از تشخیص خود استفاده کند، ازجمله:-آزمایش خون: پزشک انجام آزمایش‌هایی را برای سنجش عملکرد کبد و کلیه‌ها و همچنین اندازه‌گیری میزان پلاکت‌های خون (سلول‌هایی که در لخته شدن خون نقش دارند) تجویز می‌کند.
-بررسی ادرار: پزشک از بیمار می‌خواهد که برای اندازه‌گیری میزان پروتئین در ادرار، ادرار خود را به‌مدت ۲۴ ساعت جمع‌آوری کند. برای تشخیص می‌توان از یک نمونه‌ی ادرار و اندازه‌گیریِ نسبتِ پروتئین به کراتینین (creatinine) نیز استفاده کرد. کراتینین از فراورده‌های سوخت و ساز در ماهیچه‌هاست که از کلیه‌ها دفع می‌شود و همیشه در ادرار وجود دارد.
-سونوگرافی جنین: گاهی پزشک کنترل دقیق رشد نوزاد را (که معمولا ازطریق سونوگرافی انجام می‌شود) توصیه می‌کند. پزشک میتواند با استفاده از تصاویر جنین به‌دست‌آمده از سونوگرافی‌ها وزن جنین و میزان مایع موجود در رحم (مایع آمنیوتیک) را تخمین بزند.
-تست بدون استرس (Nonstress test) و تست بیوفیزیکال پروفایل (Nonstress test): تست بدون استرس روش ساده‌ای است که در آن، واکنش و چگونگی ضربان قلب نوزاد موقع حرکت بررسی می‌شود. در تست بیوفیزیکال پروفایل از سونوگرافی برای اندازه‌گیری تنفس، تونوس ماهیچه‌ای (muscle tone)، حرکت و حجم مایع آمنیوتیک در رحم استفاده می‌شود. تونوس ماهیچه‌ای انقباض خفیف و پیوسته‌ی ماهیچه‌ای است که در ماهیچه‌های اسکلتی موجب حفظ وضعیت ظاهری بدن می‌شود و در بازگشت خون به قلب مؤثر است.
درمان پره اکلامپسی
زایمان مؤثرترین درمان برای پره اکلامپسی است. تازمانی‌که فشار خون مادر کاهش پیدا نکند، او درمعرض خطر تشنج، دکولمان جفت، سکته‌ی مغزی و احتمالا خونریزی شدید قرار دارد. البته اگر پره اکلامپسی در اوایل دوران بارداری ایجاد شود، زایمان ازنظر سلامت نوزاد نمی‌تواند بهترین راه باشد.اگر پزشک تشخیص دهد که مادر مبتلابه پره اکلامپسی است، به او توضیح می‌دهد که هر چند وقت یک بار باید برای ویزیت‌های پیش از زایمان مراجعه کند (که البته بیشتر از تعداد ویزیت‌های معمول توصیه‌شده برای بارداری است). درصورت ابتلابه پره اکلامپسی به آزمایش‌های خون، سونوگرافی و تست‌های بدون استرس بیشتری (درمقایسه‌با بارداری‌های بدون عارضه و طبیعی) نیاز داریم.
داروهای پره اکلامپسی
داروهای موجود برای درمان پره اکلامپسی شامل موارد زیر است:-داروهایی برای پایین آوردن فشار خون: این داروها که آنتی‌هیپرتانسیون (antihypertensives، ضد فشار خون بالا) نام دارند، برای پایین آوردن فشار خون در شرایطی استفاده می‌شوند که فشار خون بیمار به‌طور خطرناکی بالا رفته است. البته فشار خون در حدود ۱۴۰٫۹۰ میلی‌متر جیوه معمولا درمان نمی‌شود.
گرچه انواع گوناگون و فراوانی از داروهای آنتی‌هیپرتانسیون وجود دارد، ولی تنها تعدادی از آنها درطول دوران بارداری بی‌خطر هستند. بنابراین بیمار باید با پزشک مشورت کند و از او بپرسد که در شرایط خاص خود باید از کدام داروی آنتی‌هیپرتانسیون برای کنترل فشار خون استفاده کند.
-کورتیکواستروئیدها: اگر بیمار به پره اکلامپسی شدید یا سندروم هلپ مبتلا باشد، داروهای کورتیکواستروئید می‌توانند به‌طور موقت عملکرد کبد و پلاکت‌ها را بهبود دهند و به طولانی‌تر کردن بارداری کمک کنند.
کورتیکواستروئیدها همچنین می‌توانند تنها درمدت ۴۸ موجب رشد و تکامل بیشتر ریه‌های جنین شوند. این گام مهمی در آماده کردن نوزاد نارس برای زندگی خارج از رحم است.
-داروهای ضدتشنج: پزشک میتواند در موارد شدید پره اکلامپسی داروی ضدتشنجی مانند سولفات منیزیم را برای جلوگیری از تشنج تجویز کند.
استراحت در رختخواب
در گذشته به‌طور معمول استراحت در رختخواب برای زنان مبتلابه پره اکلامپسی توصیه می‌شد. ولی پژوهش‌ها نشان داده است که این شیوه هیچ مزیتی ندارد و حتی میتواند خطر تشکیل لخته‌های خونی را افزایش دهد و علاوه‌برآن بر زندگی اقتصادی و اجتماعی بیمار تأثیر نامطلوبی بگذارد. امروزه دیگر برای بیشتر زنان استراحت در رختخواب توصیه نمی‌شود.
بستری شدن
گاهی در موارد شدید پره اکلامپسی لازم است که بیمار بستری شود، زیرا در بیمارستان پزشک میتواند برای کنترل سلامت جنین تست‌های بدون استرس یا بیوفیزیکال پروفایل را به‌طور مرتب انجام دهد و حجم مایع آمنیوتیک را اندازه‌گیری کند. کاهش حجم مایع آمنیوتیک نشانه‌ای از خون‌رسانی ضعیف به جنین است.
زایمان
اگر ابتلای مادر به پره اکلامپسی در زمانی نزدیک انتهای دوران بارداری تشخیص داده شود، پزشک میتواند زایمان القاشده را توصیه کند. آمادگی دهانه‌ی رحم نیز عامل مهمی در تعیین این مسئله است که آیا می‌توان از زایمان القاشده استفاده کرد و زمان مناسب آن چه زمانی است. آمادگی دهانه‌ی رحم به این معنی است که آیا دهانه‌ی رحم درحال باز شدن (گشاد شدن)، باریک شدن یا نرم شدن (رسیده شدن) است.گاهی در موارد حاد نمی‌توان به سن بارداری یا آمادگی دهانه‌ی رحم توجه کرد. در شرایطی که نمی‌توان صبر کرد پزشک میتواند بلافاصله از زایمان القاشده یا عمل سزارین استفاده کند. گاهی برای جلوگیری از تشنج درطول زایمان به‌صورت داخل وریدی به مادر سولفات منیزیم تزریق می‌شود.
اگر پس از زایمان به داروهای مسکن نیاز دارید از پزشک بپرسید که از چه داروهایی می‌توانید استفاده کنید. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (با نام‌های تجاری Advil، Motrin IB و غیره) و ناپروکسن سدیم (با نام تجاری Aleve) می‌توانند فشار خون شما را افزایش دهند.
معمولا پس از زایمان مدتی طول می‌کشد تا فشار خون بالا و سایر علائم پره اکلامپسی برطرف شود.
غلبه‌بر پره اکلامپسی و دریافت کمک و پشتیبانی
آگاهی از ابتلابه یکی از عوارض بالقوه خطرناک بارداری میتواند ترسناک باشد. اگر در اواخر دوران بارداری مشخص شود که به پره اکلامپسی مبتلا هستید ممکن است از شنیدن اینکه باید فورا از زایمان القاشده استفاده کنید، شگفت‌زده و نگران شوید. اگر در اوایل دوران بارداری نیز مشکل شما تشخیص داده شود، هفته‌ی زیادی را باید نگران سلامت فرزندتان باشید.افزایش اطلاعات درمورد این بیماری میتواند مفید باشد. علاوه‌بر صحبت کردن با پزشک، خودتان نیز درمورد این مسئله تحقیق کنید. حتما باید بدانید که چه زمانی با پزشک‌تان تماس بگیرید، چگونه بر سلامت فرزندتان و شرایط خودتان کنترل و نظارت داشته باشید و سپس به کاری مشغول شوید و با انجام آن زمان‌تان را پر کنید تا دیگر وقت خود را صرف فکر کردن و نگرانی درمورد این مسئله نکنید.
آماده شدن برای مراجعه به پزشک
معمولا پره اکلامپسی درطول یکی از معاینه‌های معمولِ مراقبت‌های پیش از بارداری تشخیص داده می‌شود. پس از تشخیص بیماری احتمالا باید مراجعه‌های بیشتری به متخصص زنان و زایمان خود داشته باشید. مطالعه‌ی مطالب زیر به شما کمک می‌کند که پیش از مراجعه به پزشک آمادگی بیشتری پیدا کنید و بدانید که پزشک نیز از شما چه سؤالاتی خواهد پرسید.
کارهایی که می‌توانید انجام بدهید
برای آمادگی پیش از مراجعه به پزشک:-هرگونه علامتی را که مشاهده می‌کنید بنویسید؛ حتی اگر فکر می‌کنید که از علائم طبیعی و عادی بارداری هستند.
-فهرستی از داروها، ویتامین ها و مکمل‌هایی را که مصرف می‌کنید تهیه کنید.
-درصورت ممکن یکی از اعضای خانواده یا دوستان‌تان را با خود ببرید تا به شما کمک کند که تمام اطلاعاتی را که لازم است به پزشک بدهید به‌یاد بیاورید.
-سؤالاتی را که باید از پزشک بپرسید، به ترتیب اهمیت بنویسید تا درصورت کم بودن زمان بتوانید مهم‌ترین سؤالات خود را بپرسید.
بعضی از سؤالات مهمی که می‌توانید درمورد پره اکلامپسی از پزشک خود بپرسید، شامل موارد زیر است:
-آیا پره اکلامپسی روی کودک من اثری می‌گذارد؟
-آیا ادامه‌ی بارداری خطری ندارد؟
-نشانه‌هایی که باید مراقب آنها باشم چیست و چه زمانی باید با شما تماس بگیرم؟
-هر چندوقت بک بار باید به شما مراجعه کنم؟ چگونه بر سلامت فرزندم نظارت می‌کنید؟
-چه درمان‌هایی وجود دارد و کدام‌یک را به من توصیه می‌کنید؟
-من مشکلات و بیماری‌های دیگری نیز دارم. چگونه می‌توانم این بیماری‌ها را با هم مدیریت و کنترل کنم؟
-آیا باید فعالیت‌های خود را محدود کنم؟
-آیا باید سزارین کنم؟
-آیا بروشور یا منابع دیگری دارید که بتوانید به من بدهید؟ مطالعه مطالب چه وب‌سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟
علاوه‌براین موارد، سؤالاتی را نیز که درطول ملاقات با پزشک به ذهن‌تان می‌رسد از او بپرسید.
پزشک چه سؤالاتی از شما می‌پرسد
سؤالاتی که پزشک از شما می‌پرسد، شامل موارد زیر است:-آیا این نخستین بارداری شما یا نخستین بارداری شما با این پدر است؟
-آیا اخیرا علامت غیرطبیعی‌ای مانند تاری دید یا سردرد داشته‌اید؟
-آیا در قسمت بالای شکم خود دردی حس کرده‌اید که ظاهرا ارتباطی با حرکت‌های فرزندتان ندارد؟
-آیا در گذشته فشار خون‌تان بالا بوده است؟
-آیا در بارداری‌های گذشته‌ی خود دچار پره اکلامپسی شده‌اید؟
-آیا درطول بارداری‌های گذشته‌ی خود عوارضی داشته‌اید؟
-چه بیماری‌ها و مشکلات سلامتی دیگری دارید؟
منبع: سایت چطور
