به نظر من، سپاه در تاریخ شناخته شده ى خود ما، یک پدیده ى کم نظیر، شاید هم بى نظیرى است؛ یعنى موجودى است که ولادت و رشد و نماى آن، در صحنه ى انقلاب، آن هم در عرصه ى دشوارترین آزمون هاى انقلاب بود. در اول جنگ، سپاه چیز کوچکى بود؛ طفل تازه به دنیا آمده یى بود؛ منتها تغذیه ى صحیح و پى درپى این موجود پدید آمده ى در بستر انقلاب اسلامى از مواد جارى انقلاب، او را خوش بنیه و قوى و بالنده کرد و کرد، تا آن روزى که حقایق انقلابى، اولین معجزنمایی ها را به دست این جوانان در جبهه انجام داد: توده هاى بى شکل، به شکل یگان هاى منظم درآمدند؛ عشق ها و شورهاى بى مهار، در چارچوب قواعد و قوانین زبده ى رزمى مشغول کار شدند؛ عشاق فداکارى و جهاد، راه منطقى و عاقلانه ى جهاد موفق و منظور نظر پروردگار را در تجربه ها پیدا کردند. هر کدام از این ها، یک مرحله ى حرکت شما به پیش بود.
1370/06/27، سخنرانى در پایان چهارمین مجمع بزرگ فرماندهان و مسؤولان دفاتر نمایندگى ولىّ فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامى
