چند اصل در سپاه، اصول تخلف ‏ناپذیر است

اول، اصل تدین و تقوا

اول، اصل تدین و تقواست. آدم بى ‏تدین و بى‏ تقوا، سپاهى نیست. نمى‏ گوییم که از حوزه‏ ى اعتبار کشور ما خارج است؛ نه، به ارگان دیگر، یا جاى دیگر برود؛ باب این مجموعه نیست. این مجموعه، آدم متدین و متقى لازم دارد. شما مى ‏دانید که من هیچ‏ وقت به خودم اجازه نداده ‏ام که هیچ کدام از نیروها و سازمان هاى مسلح را - ارتش، دیگرانى که بودند و حالا جزو نیروهاى انتظامى شده ‏اند - تحقیر کنم؛ همیشه تجلیل کرده ‏ام؛ لیکن توقع ما از سپاه، یک چیز دیگر است. آن حرف هم آشکار است، این حرف هم آشکار است.

توقعى را که انقلاب از سپاه دارد، از بقیه‏ ى سازمان ها ندارد؛ چون مسؤولیتى که این مجموعه مى ‏تواند انجام بدهد، از بقیه‏ ى مجموعه‏ ها این مسؤولیت را نخواسته‏ اند. هر کسى که مسؤولیتش بیشتر است، ارزشش بیشتر و سطحش بالاتر است. این تدین، آن چیزى است که بایستى در سپاه موج بزند و روزبه ‏روز بیشتر بشود.

نباید خیال کرد که حالا دوران بازسازى است و به طور طبیعى بعضى از تخلفات انجام مى‏ گیرد! براى مجموعه‏ ى مؤمنى با این رسالت عظیم، دوره‏ ى بازسازى و دوره‏ ى جنگ و غیرجنگ فرقى ندارد. همیشه باید متدین و مراعى احکام الهى و مواظب و مراقب اعمال و رفتار خود بود.

اصل دوم، نظامی گرى

اصل دوم، نظامی گرى است. خیال نکنند که ما این‏جا مقدس ‏بازى درآورده ‏ایم؛ یک عده برادران مقدس دور هم مى ‏لولند، نوحه مى‏ خوانند و سینه مى ‏زنند، در میدان جنگ هم بارى به هر جهت؛ نخیر، بچه‏ هاى سپاه بحمداللَّه درجات نظامى و مراتب آموزش نظامى را بهتر و سریعتر از اقران خودشان آموخته ‏اند و خوب پیشرفت کرده‏ اند؛ و این افتخارى است براى هر انسانى که یک مسؤولیت جدى بر دوش خود قایل است.

اصل سوم براى برادران سپاه

اصل سوم براى برادران سپاه، در جاى خود قرار گرفتن است؛ عدل. عدل این است که هر چیزى را در جاى خود قرار بدهید. سپاه در جاى خود باید قرار بگیرد. جاى سپاه کجاست؟ وظیفه‏ ى سپاه تعریف شده است؛ دفاع نظامى از انقلاب .خیلی ها ممکن است از انقلاب دفاع کنند؛ حوزه‏ ى علمیه هم دفاع مى‏ کند؛ اما دفاع او، دفاع دیگرى است. مسؤولان دولتى هم هر کدام در جاى خودشان ممکن است دفاع بکنند، یا باید بکنند؛ که آن هم نوع دفاع دیگرى است. این، دفاع از انقلاب است و هیچ ابهامى هم در این مسؤولیت وجود ندارد. در آن‏جا باید قرار بگیرند و ببینند براى این مسؤولیت چه لازم است؛ آنچه را که لازم است، بایستى تحصیل کنند.

اصل چهارم فراموش نکردن ممیزات سپاه

اصل چهارم این است که سپاه پاسداران انقلابى، با همه‏ ى ممیزات و محسنات بزرگ، جزیى از مجموعه‏ ى نیروهاى مسلح جمهورى اسلامى با مسؤولیت خاص خودش است؛ این را فراموش نکنید. البته به تشخیص من، مسؤولیت سپاه حقاً و انصافاً سنگین تر از مسؤولیت بقیه‏ ى بخش هاست. این مسؤولیت، خیلى ظرافت و دقت لازم دارد؛ چون مسؤولیت اصلى، حمایت و دفاع از انقلاب در مقابله‏ ى با حرکات ضد انقلاب است - که خطرناک است - و عنداللزوم باید برود از مرزها هم دفاع بکند؛ که الان عملاً هر دو مسؤولیت را بر دوش دارد و قاعدتاً کمتر وقتى هم خواهد بود که سپاه بتواند این مسؤولیت دوم را نداشته باشد. پس، مسؤولیت سنگین است؛ لیکن درعین‏ حال به عنوان جزیى از نیروهاى مسلح.

اصل پنجم تشویق و تنبیه

یک اصل دیگر هم، اصل رعایت ارزش هاى بین‏ سازمانى در درون خودتان است؛ یعنى مسأله‏ ى تشویق و تنبیه. برادران! تشویق و تنبیه را باید جدى گرفت. شماها فرمانده هستید؛ نسبت به زیردستانتان این‏گونه برخورد کنید. امیرالمؤمنین، مرد شاعر مخلص خودش - یعنى «حسان ‏بن‏ ثابت» - را که معاویه ‏یی ها از او مى‏ خواستند به طرف آنها برود و او نمى ‏رفت، به خاطر گناهى که کرده بود، خواباند و شلاق زد. گفت: یا امیرالمؤمنین! من را که این‏قدر به شما خدمت کرده ‏ام، این‏قدر شعر برایت گفته‏ ام، این‏قدر از شما دفاع کرده ‏ام، مى ‏زنى؟! حداقل معناى حرکت و نگاه امیرالمؤمنین این بود که بله، آن به جاى خود، این هم به جاى خود.

اگر کار خوبى کردیم، ثواب ما را خدا باید بدهد. برطبق این ارزش، در دنیا اگر مقابلى وجود دارد، بایستى آن مقابل به ما داده بشود. اگر کار بدى هم کردیم، نبایستى بگویند چون فلانى آدم خوبى است، این کار بد او بدون مجازات بماند. این دقت ها، بنیه‏ ى سپاه را قوى خواهد کرد. وقتى این‏طور برخوردها نشد، درون سپاه، خودش را مى‏ خورد.

اگر ما با تخلفات برخورد نکردیم، سپاه از بین خواهد رفت. اگر شما در واحد زیردستتان با خطاها برخورد نکنید، تکان خواهد خورد و از هم خواهد پاشید.

سخنرانى در پایان چهارمین مجمع بزرگ فرماندهان و مسؤولان دفاتر نمایندگى ولىّ ‏فقیه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامى‏
1370/06/27