1- شخصیت افراد را خرد می کندو جایی برای اصلاح و بازگشت نمی گذارد و در نتیجه افرادی که مرتکب لغزش و گناهی شده اند یا باید از آن جامعه فاصله بگیرند و یا در آن جامعه با بی آبرویی و ذلّت زندگی کنند و احیاناً به فساد بیشتر تشویق شوند.
2- سنّت الهی چنین است: افرادی که دیگران را سرزنش می کنند خود مبتلا به همان عیب می شوند.
امام علی علیه السلام در این باره فرمودند:
«مَنْ عَیرَ شَیئاً بُلِی بِهِ».[1]
«کسی که چیزی را مذمت کند به همان چیز گرفتار می شود».
و امام صادق علیه السلام فرمودند:
«مَنْ عَیرَ مُؤْمِناً بِذَنْبٍ لَمْ یمُتْ حَتَّی یرْکبَهُ».[2]
«کسی که مؤمنی را به گناهی سرزنش کند، نمیرد تا آن گناه را انجام دهد».
و نیز پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند:
«انْ امْرءٌ عَیرَک بِشَی ءٍ یعْلَمُهُ فِیک فَلَا تُعَیرْهُ بِشَی ءٍ تَعلَمُهُ فِیهِ یکنْ وَبالُهُ عَلَیهِ وَ اجْرُهُ لَک».[3]
«اگر شخصی تو را سرزنش کرد به چیزی که می دانست در تو هست، تو او را به چیزی که می دانی مذمّت مکن تا گناهِ سرزنش کردن بر او باشد و پاداش نکوهش نکردن بر تو باشد».
پی نوشت ها:
[1] . میزان الحکمه، ج 7، ص 154.
[2] . وسائل الشیعه، ج 8، ص 596.
[3] . میزان الحکمه، ج 7، ص 155.
منبع: حوزه نت
