سریه ابوسلمه بن عبدالأسد
مردان قبیله بنى اسد، از جمله آنانى بودند که به خیال خام خود در صدد نبرد با مسلمانان بر آمدند. طلیحه و سلمه پسران خویلد و از گردنکشان قبیله بنی‌اسد، جنگجویان بادیه‌نشین و مخالفان اسلام را برای نبرد با پیامبر صلی الله علیه و آله و مسلمانان مقیم مدینه، تحریک و تطمیع نمودند و در حدود 300 تن از آنان را آماده هجوم به مدینه کردند ولی پیش از حرکت آنان و انجام هر گونه عملیاتی، توطئه آنان به اطلاع پیامبر صلی الله علیه و آله رسید و آن حضرت برای خاموش کردن فتنه گردنکشان و کوتاه‌کردن دست مفسدان و طاغیان، یکی از صحابه دلیر خویش به نام "ابوسلمة بن عبدالأسد" را مأمور مبارزه با توطئه‌گران بنی‌اسد نمود.
ابوسلمه که در نبرد اُحد زخمی شده و پس از درمان و مراقبت‌های لازم بهبودی یافته بود، بار دیگر خود را برای نبردی بزرگ در سایه پرچم اسلام آماده کرد. وی در نخستین روز ماه محرم الحرام، سال چهارم هجری در رأس سپاهی به استعداد یکصد و پنجاه رزمنده عازم محل تجمع مفسده‌جویان اسدی شد. سپاه اسلام در مکانی به نام "قطن" در ناحیه "فید" با مشرکان روبرو شد و میان طرفین درگیری آغاز گردید و یک تن از مشرکان و یک تن از مسلمانان به نام مسعود بن عروة کشته شدند و تعدادی از مشرکان زخمی گردیدند.
در این نبرد دلاورى هاى ابوسلمه ، سعد بن ابى وقاص ابوحذیفه و دیگر مجاهدان مسلمان ، موجب پیروزى سپاه اسلام و ناتوانى و شکست مشرکان گردید.
دشمنان اسلام که تاب مقاومت نیاورده بودند، به ناچار پراکنده شده و در نتیجه ، گروه هجومى آنان از هم پاشید. سپاه اسلام ، اسیران و غنیمت هاى فراوانى به دست آورده و با پیروزى شکوهمند به مدینه بازگشت نمود.
ابوسلمه پس از بازگشت به مدینه ، زخمى که در جنگ احد بر بدنش اصابت کرده بود، دوباره سرباز کرد و به شدت وى را رنج مى داد تا این که در جمادى الاخر همان سال بدرود حیات گفت . همسرش ((ام سلمه )) که از زنان باتقوا و دوستدار پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیه السلام بود، پس از شهادت همسرش ، افتخار همسرى با رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم را پیدا کرد و در ماه شوال سال پنجم هجرى به عقد ازدواج آن حضرت در آمد.[۱]
پی نوشت:
المغازی (واقدی)، ج 1، ص 341.
منبع: روز شمار تاریخ اسلام، سید تقی واردی، جلد اول، ماه محرم (نقل با تلخیص)
