کمدي
[آدم بزرگ ها مثل پسربچه ها اسباب بازي هاي خاص خودشان را دارند. تنها تفاوت در قيمت اسباب بازي هاي آنهاست!]
کارگردان: دنيس دوگان. بازيگران: آدام سندلر(لني)، کوين جيمز(اريک)، کريس راک (کورت)، ديويد اسپيد(مارکوس)، راب اشنايدر(راب)، سلما هايک(روکسان).102دقيقه . درجه نمايشي:13-PG.
ايمي بيانکولي منتقد، نقد خودش بر فيلم کمدي آدم بزرگ ها را اين طوري شروع کرده :((قبل از رفتن به تماشاي اين کمدي درباره پنج مرد ميانسالي که بعد از 30سال دوباره گرد هم مي آيند. اين پرسش مهم را از خودتان بپرسيد که آيا دوست داريد يک پايان هفته را با آدام سندلر، کوين جيمز، ديويد اسپيد، کريس راک و راب اشنايدر سپري کنيد يا ترجيح مي دهيد در خانه بمانيد و به کارهاي عقب افتاده ي خانه تان رسيدگي کنيد؟ اگر همجواري با اين جماعت را دوست داريد پس به ديدن فيلم برويد و مطمئن باشيد که هيچ اتفاق بدي هم براي شما رخ نخواهد داد. اما در صورتي که اطمينان نداريد که به شما خوش خواهد گذشت به شما توصيه مي کنم که به نداي دروني تان گوش کنيد و در خانه بمانيد...))
و اين توصيه ي درستي است چون تصور نمي کنم که نشستن و تماشا کردن اين حضرات و بچه هاي لوس و ننر آنها و شنيدن حرف هاي صد تا يک غاز اين آقايان و خانم ها، که هر کدام شان مي خواهند در زير لفاف کمدي و خنده آن هم از نوع اسلپ استيکي نازل اش يک درس زندگي به ما بدهد، تجربه ي چندان خوشايندي باشد. فيلم هاي کمدي اي مثل خماري و او را به گريک ببر سطح سينماي کمدي را حسابي بالا برده اند. حالا نه فقط کمدي هاي چيوي چيسي بلکه حتي کمدي هاي آدام سندلري هم کهنه و تاريخ مصرف منقضي شده به نظر مي آيند.
قصه ي فيلم آدم بزرگ ها درباره پنج مرد ميانسال است که سي و دو سال پيش، يعني در سال 1978،با تيم بستکتبال دبيرستاني شان پيروز شدند و حالا به مناسبتي دور هم گرد آمده اند تا ياد خوش ايام گذشته را گرامي بدارند. انگيزه ي اين تجديد ديدار درگذشت مربي تيم بستکتبال مدرسه است. اين پنج دوست پس از شرکت در مراسم تدفين و ترحيم مربي شان، به همان منطقه ي خوش آب و هوايي آمده اند که سي و سه سال قبل جشن پيروزي تيم شان را در آنجا برگزار کرده بودند. و از آنجايي که سي و دو سال گذشته، هر يک از اين پنج دوست -جز يک نفر-ازدواج کرده و صاحب زن و فرزند و بعضاً مادرزن و پرستار بچه و غيره هم شده اند. و باز از آنجايي که تعطيلات 4جولاي در آمريکا چند روزي را شامل مي شود، لذا همه ي اين آدم ها، کل الاجمعين ، دور هم جمع شده اند. و تازه علاوه بر اين حضرات، پنج دوست ديگر به اتفاق خانواده هايشان، در همان نزديکي مشغول گذراندن تعطيلات اند و از سر اتفاق، اين پنج نفر از اعضاي تيم شکست خورده ي بسکتبال در 32سال پيش هستند و لا بد دور هم جمع شده اند تا خاطره ي شيرين شکست 32سال قبل خود را جشن بگيرند!
اما شخصيت هاي پرتعداد فيلم از اين قرارند:لني(آدام سندلر)کارگزار بسيار موفق فيلم هاي هاليوودي و همسر زيبا و شيک و پيک او(سلما هايک)و سه بچه ي لوس و ننر آنها ؛ کورتِ زن ذليل(کريس راک)و همسر سلطه طلب او(مايارودولف)و مادر عجيب و غريب وي(ابوني جو-آن)و دو بچه ي کمتر لوس آنها؛ اريک(کوين جيمز)فروشنده ي ساده ي مبل با همسر شيرده اش(ماريا بلو)و دو بچه ي غير عادي آنها که يکي شان 4ساله است و کماکان معتاد به مکيدن شير مادر؛ راب هيلارد 46ساله و همسر 75ساله اش (جويس ون پاتن)؛و مارکوس (ديويد اسپيد)اصلاح ناپذير که خدا را صد هزار مرتبه شکر ازدواج نکرده و صاحب بچه و مادرزن هم نيست، چون در غير اين صورت تعداد کاراکترهاي فيلم به طرز کنترل ناپذيري افزايش پيدا مي کرد!
اساساً تعداد کاراکترها گرفتاري و مشکل اصلي فيلم آدم بزرگ ها است. 102دقيقه مدت زمان فيلم حتي کفايت نمي کند که اين کاراکترها بتوانند جمله اي را به طور کامل بيان کنند و همين محدوديت زماني به نوعي تأثير منفي خودش را بر ساختار فيلم گذاشته است ؛ که يکي از آنها تعدد نماهاي واکنشي در فيلم است .
آدم بزرگ ها که توسط دنيس دوگان کارگرداني شده و آدام سندلردر نوشتن فيلمنامه ي آن همکاري داشته، خنده هاي کمرنگي را بر لبان تماشاگران اش مي نشاند، اما موجب هيچ قهقه اي نمي شود. فيلم واجد مختصر گرمايي هست اما اصلاً داغ نيست و خلاصه روي هم رفته آش دهن سوزي نيست . من که شخصاً کوچولوها را برآدم بزرگ ها ترجيح مي دهم؛ شما را نمي دانم!
منبع: دنياي تصوير 194