آخرين هواخواه(THE LAST AIRBENDER)

اکشن /ماجرايي /فانتزي
[بيائيد دعا کنيم که به راستي «آخرين » باشد!]
کارگردان : ام .نايت شيامالان. بازيگران :نوح رينگر(آنگ)، ديو پاتل (شاهزاده زاکو)، نيکول پلتر(کاتارا)،جکسون رتبون(سوکا)،آسيف مندوي (فرمانده ژائو). 103دقيقه. درجه نمايشي :PG.
ام .نايت شيامالان، نويسنده و کارگرداني که با يکي دو فيلم اول خود(و به ويژه حس ششم)اميدهاي بسياري برانگيخته بود که يک فيلمساز متفاوت خوش قريحه از راه رسيده، طي يک دهه ي گذشته دائماً در حال عقب گرد بوده و تازه ترين فيلم اين فيلمساز، هواخواه، آنچنان بد و ضعيف و پرمسئله است که بايد آن را نقطه ي حضيض شيامالان در دوران حرفه اي اش قلمداد کرد. شيامالان فيلم واقعاً بدي ساخته است و اين واقعيت از همان صحنه هاي آغازين فيلم او کاملاً پيداست: دو نوجوان در پس زمينه اي از يک سرزمين يخ زده مشغول قدم زدن هستند که ناگهان در خطر مرگ قرار مي گيرند. شيامالان بدون اينکه کوچک ترين تمهيدي انديشيده باشد تا حداقلي از سمپاتي تماشاگر معطوف اين دو کاراکتر بشود، اين توقع نابجا را داشته که تماشاگر با تماشاي اين صحنه ها نگران سرنوشت کاراکترهاي مذکور شود و خود را درگير موضوع کند. به اين ترتيب، فيلم از ريل خارج نمي شود بلکه اساساً روي ريل قرار نمي گيرد. بازيگري افتضاح و کاراکترهاي بي مزه و يک فانتزي بي ربط که موجب کوچک ترين توجهي در تماشاگر نمي شود، از جمله ويژگي هاي فيلم تازه ي شيامالان است.
هواخواه براساس يک مجموعه ي انيميشن تلويزيوني موفق و پرتماشاگر ساخته شده. قصه ي فيلم از اين قرار است: کل کائنات از چهار عنصر هوا، آب، خاک و آتش ساخته شده و هر يک از اين حيطه ها براي خودش يک محدوده ي اختصاصي و انحاصري دارد و هر محدوده (يا پادشاهي )توسط يک فرد خاص و از طريق قدرت ذهني او اداره و کنترل مي شود.«آتش خواه» که بر محدوده ي آتش کنترل دارد، قادر به آتش افکني است، «هواخواه»مي تواند طوفان هاي سهمگين به راه اندازد ، «آب خواه»قادر به پوشاندن همه چيز با يخ و آب است، و البته «خاک خواه »هم مي تواند صخره ها و سنگ ها را به حرکت واداشته و آنها را پرتاب کند. اما داستان اين طوري شروع مي شود که مردمان پادشاهي آتش يا به اصطلاح «آتش خواهان » خشن، جهان را تسخير کرده و روزگار همه را سياه کرده اند و در چنين شرايطي تنها يک چيز است که مي تواند به حکمراني اين «آتش خواهانِ»بد ذات پايان دهد و آن پسربچه اي به اسم آنگ(نوح رينگر)است. آنگ که آخرين آواتار (به معناي هماهنگ کننده ي اعظم)به شمار مي رود توانايي ايجاد هماهنگي ميان عناصر رابعه را دارد و مي تواند جلوي زورگويي ها و زياده روي هاي «آتش خواهان» را بگيرد. متقابلاً«آتش خواهان»در صدد نابودي آنگ هستند اما غير«آتش خواهان»از آنگ حمايت مي کنند. شيامالان در طول 103دقيقه فيلم خسته کننده ي خود از گفتار روي صحنه ها براي پيشبرد قصه ي فيلم اش استفاده مي کند و عجبا که هر باري که وي مرتکب اين کار مي شود، بر شدت گيجي و آشفتگي تماشاگر مي افزايد. و بدتر از همه ي اين ها، ويژگي سه بعدي فيلم است. بنا به اذعان غالب منتقدان، هواخواه بدترين استفاده را از تکنيک سه بعدي در طول تاريخ سينما کرده است. استفاده از تکنيک سه بعدي همواره و به صورت اجتناب ناپذيري باعث کاهش روشني صحنه هاي فيلم هم مي شود اما اين کاهش فني اجتناب ناپذير در فيلم هواخواه به حدي شديد و غير عادي است که عملاً باعث تاريکي تمامي صحنه هاي فيلم شده، تو گويي که ابتدا يک پارچه ي کثيف را روي عدسي دوربين گذاشته و بعداً شروع به فيلمبرداري کرده اند . ديالوگ هاي شبه قرون وسطايي براي فيلمي که داستان اش در آينده ي دور مي گذرد، نيز انتخاب نادرستي بوده است. و اضافه کنيد به همه ي اين ها، بي دقتي در جزئيات -مثلاً نگاه کنيد به کشتي هاي آهني بزرگ آتش خواهان-که حکايت از اين دارد که فيلمساز به دليل بي حوصلگي يا به هر دليل ديگري از روش سرهم بندي براي به هم آوردن سر و ته صحنه هاي فيلم اش بهره برده .
شايد اصلي ترين اشتباه سازندگان فيلم اين بوده که تشخيص نداده اند که سوژه ي فيلم شان فقط در قالب انيميشن مي تواند جذاب و تماشايي باشد . اشتباه دوم استفاده ي بي جا از روش سه بعدي بوده. و اشتباه سوم بهره گيري از جلوه هاي ويژه ي نازل و ضعيف. و اشتباه چهارم...(فهرست طولاني است !)
شرکت سازنده ي فيلم قبلاً مژده داده بود که آخرين هواخواه، اولين فيلم از يک سه گانه است و فيلم دوم اين مجموعه در سال 2011 و  فيلم سوم در سال 2014به روي پرده خواهد آمد اما با توجه به ضعف هاي مفرط آخرين هواخواه بعيد است که قسمت هاي دوم و سوم اين مجموعه ساخته شود و ما هم بايد اميدوار باشيم که آخرين هواخواه به راستي آخرين باشد و فيلم ديگري از اين مجموعه ساخته نشود.
منبع: دنياي تصوير 194