کمدي کارگردان: اريک وايت. بازيگران: باو وو (کوين کارسون)، براندوان تي جکسون (بني)، ناتوري نافتون (استيسي)، لورتا دواين (مادربزرگ)، آيس کيوب (آقاي واشينگتن)، مايک اپس (کشيش تيلور). 99 دقيقه. درج? نمايشي: 13 – PG. «بزرگ ترين خوشبختي زندگي فقدان عقل سليم است!» سوفکلس اگر هر کدام از کاراکترهاي اصلي فيلم بليت قرعه کشي ذره اي عقل و شعور مي داشتند اين فيلم بايد ظرف همان پنج دقيق? اول به خوبي و خوشي تمام مي شد. کوين کارسون (باو وو) نوجوان هفد? سال? سياهپوست و نحيفي است که در يک شهرک مخصوص افراد کم درآمد در نقطه اي در آتلانتاي آمريکا زندگي مي کند. کوين با مادربزرگ مهربان اما بسيار مقرراتي اش (لورتا دواين) زندگي مي کند. او تازه تحصيلات دبيرستاني اش را به پايان رسانده و شغل کوچکي دارد. از ظواهر امر چنين برمي آيد که کوين در آينده، فرد مسئول و موفقي خواهد بود. در ادام? ماجرا، کوين يک بليت قرعه کشي مي خرد؛ اين در حالي است که او اعتقاد دارد پديد? قرعه کشي را براي اين ساخته اند که با فروختن روياهاي پوچ به آدم هاي فقير آن ها را کماکان در فقر و بي پولي نگه دارند. اما ديري نمي گذرد که کوين پي مي برد بليت او برند? جايز? ممتاز 370 ميليون دلاري شده است. متأسفانه کوين نمي تواند فوراً بليت خود را نقد کند و جايزه اش را دريافت کند زيرا طي سه روز آينده کل شهر و کشور به خاطر تعطيلات سه روز? «روز استقلال» آمريکا تعطيل است. به اين ترتيب، کوين بايد 72 ساعت ديگر صبر کند اما مشکل کار اين جاست که تقريباً تمامي اهالي شهرک خبردار شده اند که بليت کوين در قرعه کشي برنده شده. اين قضيه باعث مي شود که تمامي آدم هاي سودجو، خشن و فرصت طلب شهر به فکر بيفتند تا به نحوي بليت کوين را از چنگ وي دربياورند. بله، اگر کوين ذره اي شعور داشت و مي توانست به راحتي اين 72 ساعت را در جايي دوردست سر کند تا بدون هيچ مشکلي بليت خود را نقد کند و آن 370 ميليون دلار را به حساب اش بريزد. اما کمبودِ عقل و فکر در اين فيلم با وفورِ احساس جبران شده است. اگر شما به عنوان تماشاگر اين فيلم بتوانيد بر هيجان ناشي از تماشاي يک پسر نوجوانِ نحيف که با يک بليت برند? 370 ميليون دلاري در جيب اش براي مدت 72 ساعت مشغول پرسه زدن در بين آدم هاي خلافکارِ تشن? پول است غلبه کنيد، در اين صورت از تماشاي اين فيلم لذت خواهيد برد. بليت قرعه کشي سعي کرده آميزه اي باشد از کمدي، رمانس و درام. نيم ساعت اول فيلم نسبتاً قوي و محکم از کار درآمده. آشنايي با شخصيت هاي جالب و متنوع شهرک در نوع خودش جالب است. اما در نيم? پاياني فيلم، داستان انسجام خود را از دست مي دهد و در عوض مجموعه اي از شوخي هاي متوالي جانشين آن مي شود؛ شوخي هايي که بعضاً موفق اند و بعضاً ناموفق. در واقع تنها چيزي که در نيم? دوم فيلم، سبب نوعي شبه انسجام در داستان فيلم مي شود تصميمات نادرستي است که کوين و دوستان اش براي حفظ بليت اتخاذ مي کنند. اما در هر حال، فيلم واجد نوعي صميميت يا خيرانديشي است که باعث مي شود تماشاگر در مورد ايرادات اساسي آن زياد سخت گيري نکند. در يک کلام، بليت قرعه کشي فيلم دوست داشتني اي است. اريک وايت، کارگردان بليت قرعه کشي، آشکارا تحت تأثير فيلم House Party (محصول سال 1990) – فيلمي که به رغم ارزش هايش توجه چنداني را معطوف خود نکرد – بوده است. البته بليت قرعه کشي به خنده داري House Party نيست و ارزش هاي موسيقايي آن را هم ندارد، اما از اين جهت که سعي دارد مُبلغ ارزش هاي اخلاقي و خانوادگي باشد شباهت زيادي به اين فيلم قديمي دارد. حضور تعدادي از محبوب ترين چهره هاي سياهپوست عالم موسيقي و تلويزيون و سينما در بليت قرعه کشي جذابيت خاصي به اين فيلم داده است: براندون تي.جکسون در نقش دوستِ کوين، آيس کيوب در نقشي شبيه به سدريک در فيلم سلماني، و مايک اپس در نقش يک کشيش طماع و سودجو... بليت قرعه کشي بعد از فيلم فقط رايت که در ارديبهشت ماه سال 89 اکران شد، دومين فيلم هاليوودي است که تمامي بازيگران اصلي اش سياهپوست هستند. منبع: نشريه دنياي تصوير شماره 196
