«ووداستاک» تنها يک حادثه ي موسيقيايي نيست. آنچه که در آن سه روز فراموش نشدني آگوست سال 1969 در شمال ايالت نيويورک آمريکا رخ داد، به نوعي باعث تغيير اساسي دنياي متمدن شد. کنسرت سه روزه ي ووداستاک نسلي را نمادينه کرد که تاريخ از آنها به عنوان «دهه ي شصتي ها» نام مي برد. ووداستاک واکنشي بود به جنگ ويتنام و خشونت در هر شکل و شيوه اي. نسل ووداستاک موفق شد بر قلمروي قدرت و سياست اثر گذارد؛ بر قلمروي کانال هاي پرپيچ و خم قدرت. تأثيرگذاري دهه ي شصتي ها فراسوي حکومت هايي بوده است که سعي داشته اند حيات بشري را در جوامع مدرن محدود، منظم و طبقه بندي کنند. دستاورد آن نسل باشکوه، شناسايي وجود قدرت در فراسوي حيطه هاي سياست، اقتصاد و حکومت است. دستاورد ديگر آنها، شناسايي ضرورت مقاومت در برابر قدرت هاي سياسي و اقتصادي حاکم، امحاي امتيازات صاحبان اين قدرت ها و به چالش طلبيدن مشروعيت آنها و نفي استمرارشان است. اين ديرپاترين ميراث دهه ي شصت ميلادي است؛ ميراثي که کماکان اهميت خود را حفظ کرده و به نحوغافلگيرکننده اي همچنان حسرت برانگيز است. ووداستاک به شکل کامل و بي کم و کاستي يکي از مظاهر اين طغيان فرهنگي بود. دهه ي شصتي ها همچنان امروزه نيز با ما هستند. آنها با ما هستند زيرا باعث يک شورش فرهنگي برگشت ناپذير در بخش «مدرن» جهان شدند. چيزي در آن دو سال پاياني دهه ي شصت تغيير کرد و جهان از آن پس هرگز دوباره مثل سابق نشد. اين شورش فرهنگي مسالمت آميز بسياري از روابط و مفاهيم را تغيير داد: رابطه ميان جوان و پير، زن و مرد، سلامت عقل و جنون، ذهنيت قدرت و عينيت قدرت، معلم و شاگرد، سياه و سفيد، و حتي فقير و غني.
براساس يک آمار تاکنون قريب نيم ميليون داستان و قصه و روايت شخصي از کنسرت هاي سه روزه ي ووداستاک در مزرعه ي کتسکيل در شمال ايالت نيويورک آمريکا در تابستان 1969 چاپ و منتشر شده است. آنگ لي، کارگردان تايواني تبار سينماي آمريکا، يکي از اين داستان هاي واقعي را براي تبديل کردن به فيلمي درباره ي ووداستاک برگزيده است؛ داستاني تحت عنوان فتح ووداستاک: يک داستان واقعي از يک شورش، کنسرت و زندگي نوشته ي اليوت تايچبرگ.
اليوت(دميتري مارتين) جوان 34 ساله اي است که دررشته ي طراحي داخلي تحصيل کرده است. اليوت کار خود را در نيويورک ترک مي کند و به زادگاه اش در شمال ايالت نيويورک بازمي گردد تا به والدين خود کمک کند. پدر و مادر اليوت دو يهودي هستند که به دليل تجربيات ناگوارشان در حين جنگ جهاني دوم، آدم هاي آسيب ديده اي به شمار مي روند. پدر و مادر اليوت متل درب و داغاني را اداره مي کنند و اليوت به خانه بازگشته تا سروساماني به وضع ناگوار اين متل بدهد. اليوت به موسيقي علاقه ي زيادي دارد تا آنجا که گهگاه براي علاقمندان موسيقي در محوطه ي اطراف متل صفحه هاي موسيقي پخش مي کند. در ادامه ي ماجرا اليوت مطلع مي شود که مسئولين شهر «والکيل» حاضر به دادن اجازه به مجريان يک کنسرت موسيقي راک در فضاي باز نشده اند. اليوت که در عين حال مسئول اتاق بازرگاني شهرک زادگاه اش نيز هست،بلافاصله به اطلاع دست اندرکاران کنسرت مي رساند که حاضر است به آنها اجازه ي برپايي کنسرت را بدهد. او سپس يک مزرعه دار محلي به اسم ماکس را راضي مي کند که براي سه روز مزرعه ي خود را در اختيار برگزارکنندگان کنسرت قرار بدهد و به اين ترتيب آن حادثه ي تاريخي بزرگ، شکل مي گيرد...
آنگ لي که مهارت فراواني در به فيلم کشيدن داستان هاي کوچک دارد، توجه اصلي خود را در فيلم معطوف پشت
صحنه ي کنسرت 3 روزه ي ووداستاک کرده است. البته صداي اجراهاي موسيقي در پس زمينه شنيده مي شود اما خود کنسرت ها نشان داده نمي شود. ما همه چيز را از نگاه اليوت مي بينيم. آنگ لي با مهارتي باورنکردني همه ي جزئيات مربوط به اين حادثه ي تاريخ ساز را در فيلم خود به تصوير کشيده است. مجموعه اي از بازي هاي خوب بر ارزش هاي اين فيلم افزوده است. فيلم فتح ووداستاک در کنار مستند فراموش نشدني ووداستاک (مايکل ودلي،1970) مجموعاً تصويري جذاب، پر شور و آکنده از احساس از آن حادثه ي فراموش نشدني آگوست 1969 ارائه مي کند.
منبع:دنياي تصوير،شماره 186.
.jpg "اوصاف و ویژگیهای منتظران امام زمان(عج) چگونه است؟")
.jpg "اهداف و آرمان هاى امام خمینی (رحمه الله) از منظر رهبر انقلاب")
