فيلمنامه نويسان و کارگردانان: مايکل اسپايريگ و پيتر اسپايريگ
[6 ليتر خون ناقابل!]
بازيگران: اتان هاواک ( ادوارد دالتون)، ويلم دافو (الويس)، کلوديا کاروان (آدري)، سام نيل (چارلز)، مايکل دورمان (فرانکي). 98 دقيقه. درجه نمايشي: فيلم شب شکنان انصافاً قصه جالب و بامزه اي دارد اما افسوس که دست اندرکاران فيلم متوجه مهم ترين وجه فيلم شان (يعني بامزگي فيلم) نشده اند و خلاصه يک رويکرد جديِ عاري از طنز به سوژه فيلم اتخاذ کرده اند که همين کار آن ها را تا حدي زيادي خراب کرده است.
قصه فيلم در سال 2019، يعني حدود ده سال ديگر، سپري مي شود. در اين هنگام همه گير شدن يک ويروس مسري باعث شده تا اکثريت اهالي کره زمين مبتلا به بيماري وامپايريسم (خون آشامگرايي) شوند. به اين ترتيب حدود 90 درصد ساکنان کره زمين تبديل به موجودات خون آشام شده اند. اما آن 10 درصد ديگر، که آدم هاي معمولي و عادي هستند، عملاً تبديل به طعمه هايي براي خون آشام ها شده اند. به عبارت ديگر در جامعه فوق الذکر حقوق اقليت نه تنها توسط اکثريت رعايت نمي شود بلکه خون اقليت توسط اکثريت نوشيده مي شود. بنابراين معدود آدم هاي ساکن در اين جامعه چاره اي جز فرار از دست خون آشام ها ندارند. مهم ترين نهادي که خون آشام ها براي شکار آدم ها تأسيس کرده اند نهادي است به نام «ارتش خون آشام ها». اعضاي اين ارتش از آدم هاي متنفر نيستند اما طفلي ها چون گرسنه و تشنه خون آدم ها هستند چاره اي جز شکار کردن آن ها ندارند. متأسفانه مسئله اين جاست که اعضاي اين ارتش به جاي خوردن خون آدم ها و رها کردن آن ها (به منظور استفاده بعدي) اقدام به کشتن و خوردن آن ها مي کنند. اين وضعيت (يعني تلف کردن بي مورد انسان ها) باعث شده که از حجم مواد غذايي مورد نياز خون آشام ها به شدت کاسته شود. تشکيلات غول آساي «برامبلي مارکس کورپ» که بزرگ ترين تأمين کننده مواد غذايي / خوني براي خون آشام هاست سرمايه گذاري هاي کلاني کرده تا نوعي خونِ انساني مصنوعي توليد بکند؛ هر چند که منتقدان اين شرکت معتقدند که خون طبيعي و ارگانيگ به مراتب براي بدن خون آشام هاي سالم تر (و احياناً خوشمزه تر) از خون مصنوعي است. رئيس «برامبلي مارکس کورپ»، اردوارد دالتون (اتان هاواک)، که متخصص در خون شناسي است، با کشتن آدم ها مخالف است. البته کمبود مواد خوني مورد نياز خون آشام ها نيز براي خودش مسئله اي است زيرا در شرايط فعلي کار به آن جا کشيده که يک خانواده چهار نفره خون آشام به دشواري مي تواند مايحتاج خوني خود را تهيه کند. به هر حال شکار انسان ها، آن هم به صورت هر روزه، کار چندان راحتي نيست. جداي از اين، يک آدم مگر چقدر خون دارد؟ همه اش را که حساب کنيم، در صورتي که موقع کشتن طرف خوني حيف و ميل نشود، روي هم مي شود شش ليتر خون ناقابل که جلوي بچه بگذاريد قهر مي کند. خلاصه مشکل خيلي جدي است و از همين حالا نشانه هايي از سوءتغذيه در بين بچه خون آشام ها ديده مي شود. دکتر ادوارد دالتون، فراتر از توليد خون مصنوعي، در فکر اين است که اساساً مرض خون آشامي را مداوا کند. ادوارد جداي از مشکل کمبود مواد خوني، از وضعيت فعلي زندگي خون آشام ها – يعني زندگي در زير زمين و برقراري حکومت نظامي و منع عبور و مرور به محض آغاز سپيده دم و کشتن آدم ها – شاکي است. در ادامه ماجرا، ادوارد با گروهي از آدم هاي زيرزميني برخورد مي کند . وي از طريق آدري (کلوديا کاروان) با الويس (ويلم دافو) آشنا مي شود. الويس موفق به توليد يک پادزهر ارزان و کارآمد براي مداواي مرض کوفتي خون آشام گرايي شده اما مسئله اين جاست که فرانکي (مايکل دورمان)، برادر خون آشام ادوارد که از مقامات کله گنده رژيم خون آشام هاست و دوست دارد کماکان به خون آشامي ادامه بدهد دربه در به دنبال الويس مي گردد تا او را دستگير و سر به نيست بکند. بقيه ماجرا مربوط مي شود به تلاش هاي پيگيرانه ادوارد – اين خون آشام چپ گراي داراي وجدان – براي دستيابي به پادزهر و نابود کردن ساختارهاي اصلي قدرت در رژيم خون آشام ها ...
البته از آن جايي که ما در اين فيلم ويلم دافو را داريم لذا بايد مطمئن بود که در پايان کار مقدار زيادي اکشن و خشونت و خونريزي به روي پرده سينما جاري خواهد شد. سازندگان فيلم دو برادر دوقلوي استراليايي به نام هاي مايکل و پيتر اسپايريگ هستند. شايد خيلي ها باشند که ايده «معالجه» خون آشام ها درفيلم اين دو برادر را احمقانه بدانند اما قطعاً براي گروهي از تماشاگران چنين موضوعي جالب است، حالا گيرم که آقاي پيتر هارت لاب منتقد بر اين باور است که هر کس از ايده «معالجه» خون آشام ها خوش اش بيايد قطعاً از حيث رواني و روحي آدم بيماري است که بايد خود را «مداوا» کند!.
منبع: نشريه دنياي تصوير شماره 190
