قدرت کانتری (Country Strong)

سه‌شنبه، 23 اسفند 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
قدرت کانتری (Country Strong)

نويسنده و کارگردان: شانا فست

قدرتِ کانتري
COUNTRY STRONG
درام/ موسيقيان
بازيگران: کوئيت پالترو(کِلي کانتر)، تيم مک کرو (جيمز کانتر)، گارت هدلاند( بيوهاتون)،ليتون ميستر(چايلز استانتون). 111 دقيقه.
درجه نمايشي: PG-13
«شهرت چون زنبور نخست آواز مي خواند، سپس نيش مي زند و آنگاه به پرواز در مي آيد.»
اميلي ديکنسون
قدرتِ کانتري همانطور که از عنوان اش پيداست، فيلمي است درباره موسيقي کانتري. اين موسيقي که از اواخر قرن نوزدهم در جنوب آمريکا متداول شده در واقع به روستائيان سفيد پوست آمريکايي تعلق دارد. نغمه هاي موسيقي فولکلوريک، اشعار داراي مضامين ساده و عاشقانه ي روستايي از جمله ويژگي هاي موسيقي کانتري يا موسيقي بومي آمريکا يي است و گارت هدلاند در فيلم قدرتِ کانتري،بدجوري مارا به يادِ جاني کش،ستاره موسيقي کانتري، و ترانه هاي اعتراضي اش مي اندازد؛ ترانه هايي مثل جاني کش در زندان فالسوم. قدرت کلانتري فيلم چندان اريژينالي نيست. اگر شما فيلم هاي درام/ موسيقيايي مثل قلب ديوانه، ستاره اي زاده شد و پايان هفته ي از دست رفته را ديده باشيد بلافاصله پي خواهيد برد که تکه ها و مايه هايي از اين فيلم هاي خوب در داستانِ فيلمِ قدرت کانتري مورد استفاده قرار گرفته است. اما به رغم اين واقعيت، داستاني که فيلم روايت مي کند جذاب و گيراست. تماشاگر درگير قصه ي فيلم مي شود. حتي روابط ميان کارکترهاي فيلم براي خودش داراي پيچيدگي هايي است که به فيلم يک ويژگي خاص و قابل اعتنا داده است.و پايان بندي فيلم هم، البته فيلم هم، در نوع خودش حساب شده و فکر شده است. البته فيلم، مثل ترانه هاي غم انگيز کانتري اش، غم انگيز و تا حدي افسرده کننده است. گاهي وقت ها عيار ملودرام فيلم از حد مي گذرد. اما بازي ها آنقدر خوب هست که فيلم را به حالت متعادل خود بازگرداند.
خط داستاني فيلم متمرکز است بر روي يک خواننده ي جوان موسيقي کانتري به اسم بيو هاتون(گارت هدلاند) که دلباخته خواننده ي سرشناس موسيقي کانتري و برنده ي شش جايزه گرمي، کلي کانتر( گوئينت پالترو)، شده است. «بيو» يک خواننده و ترانه سراي آماتور است که در نوشکده ها مي خواند و هيچ علاقه اي هم به مشهور شدن و پولدار شدن ندارد. کلي، در مقابل، يک سوپر استارِ به پايان خط رسيده است که تنها الکل مي تواند تسلي بخشِ دردها و رنج هايش باشد. جيمز کانتر( تيم مک گرو)، شوهر کلي، مديريت برنامه هاي همسرش را بر عهده دارد. جيمز اميداوار است که کلي پس از ترک اعتيادش به الکل بتواند در يک تور کنسرت بزرگ شرکت کند. اما مسئله اينجاست که جيمز عجله کرده و کِلي را خيلي زود از کلينيک ترک اعتياد بيرون کشيده است. شخصيتِ ديگر ماجرا، زن جواني است به اسم چايلز استانتون(ليتون ميستر). چايلز هم خواننده موسيقي کانتري است اما بر خلاف « بيو»، تشنه ي شهرت و ثروت است. مشکل چايلز اين است که هرگاه تحت فشار عصبي قرار مي گيرد يا با جمعيت انبوهي روبرو مي شود دست و پاي خود را گم مي کند و کار را خراب مي کند. جيمز تصميم گرفته که ازوجود بيو و چايلزدر کنسرت آينده ي کلي استفاده کند. او به بيو مأموريت داده که مواظب کلي باشد و در عين حال به فکر اين است که از چايلز يک ستاره بسازد. بيو و جميز هر دو احتمالاً دلباخته ي کلي هستند اما روابط صميمانه اي هم با چايلز دارند. به زودي مشخص مي شود که کلي بي ثبات تر از آن است که بتواند در کنسرت شرکت کند و...
اگر بخواهيم سختي باشيم بايد بگوئيم که نگاه و نگارش فيلم به مقوله ي الکليسم خيلي ابتدايي و ساده لوحانه است. به قول راجر ايبرت، فيلمسازي مثل داگلاس سيرک بلد بود از يک چنين مضموني -الکليسم- يک شاهکار بيرون بکشد. با اين حال بايد اذعان کرد که خانم شانا فست، نويسنده و کارگردان فيلم قدرت کانتري توانسته کارکترهاي فيلم اش را از فرو افتادن در ورطه ي تيپ سازي نجات دهد. آدم هاي قصه ي قدرت کانتري نه مقدس صرف هستند نه اهريمن صرف. فيلم قدرت کانتري همچنين واجد يک کيفيتِ دوگانه ي جالب است. آنهايي که فيلم را از نگاهِ کِلي بينند کل ماجرا را همچون يک تراژدي دريافت و تصور خواهند کرد.. اما آنهايي که فيلم را از نگاه «بيو» ببينند آن را به عنوان چيزي مثبت و اميدوار کننده درخواهند يافت.
گوئينت پالترو ده دوازده سال پيش با بازي در فيلم دوئت نشان داده بود که صداي خوبي دارد. لذا انتخاب پالترو براي ايفاي نقش کِلي منطقي است. پالترو حتي در خواب هم بلد است چنين نقشي را بازي کند؛ هر چند که نقش آفريني او در فيلم قدرتِ کانتري خيلي چشمگير نيست. در واقع بازي هاي خوب فيلم به گارت هدلاند، تيم مک گرو و ليتون ميستر تعلق دارد. نکته ي جالب فيلم، به تيم مک گرو مربوط مي شود. مک گرو تنها بازيگر فيلم است که به صورت واقعي ستاره موسيقي کانتري است اما عجيب آنکه آقاي مک گرو هيچ ترانه اي در طول فيلم نمي خواند و ما صداي او را فقط در حين تيتراژ پاياني فيلم مي شنويم.
منبع: مجله دنياي تصوير، شماره ي200



ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.