کارگردان: مانس مارليند، بيورن استين
نويسنده: لن ويسمن
بازيگران: کيت بکينسل، مايکل ايلي، اينديا ايسلي
ژانر :اکشن، تخيلي، ترسناک
محصول سال 2012
درباره فيلم :
در اين فيلم که قسمت چهارم سري فيلم هاي دنياي مردگان محسوب مي شود، هم نوعان خون آشام کيت بکينسيل Kat Beckinsale و گرگ نماها که دشمن آنها هستند، عليه گونه ي پليد ديگري مي جنگند، يعني انسان ها.
هر وقت مديران استوديو هاي فيلمسازي فکر کنند که براي حفظ موفقيت توليداتشان در گيشه بهتر است قبل از اکران عمومي هيچ نقد و بررسي خاصي درباره ي آن فيلم نوشته نشود، حاضر نمي شوند فيلم را پيش از تاريخ اکران براي منتقدين به نمايش بگذارند. به هر حال ما متوجه مي شويم. در پيش گرفتن چنين روندي معمولاً به اين معني است که فيلم مورد نظر فيلمي بي ارزش از کار در آمده است. با اين حساب فيلم «دنياي مردگان: بيداري»Underworld Awakening - چهارمين قسمت اين سري که اولين آن سال 2003 ساخته شد و راوي حکايت دشمني ازلي ميان خون آشام ها و ليکن ها (همان گرگ نماها) بود - پنج شنبه ي هفته ي گذشته در ميان دسته گل هايي که سعي در مخفي کردن حس شرم حاميان مالي آن بودند، بالأخره به نمايش در آمد.
اما کمي غافلگير کننده بود. بين تمام فيلم هايي که تصميم سازندگان آنها براي عدم نمايش پيش از موعد براي منتقدين، نشانه ي کيفيت پائين آنها بوده، Underworld Awakening فيلم بسيار خوبي به شمار مي رود. Kate Beckinsale در فيلم «خيزش ليکن ها» Rise of the Lycans که مقدمه اي بود بر قسمت سوم سري فيلم هاي Underworld، حضور نداشت و حالا در اين قسمت مجدداً در نقش خون آشام زيبارو، سلين ظاهر مي شود. Kate Beckinsale جوان و با طراوتي که دو دهه ي پيش توسط کنت برانا Kenneth Branagh از ميان شاگردان «انجمن هنرهاي نمايشي دانشگاه آکسفورد» براي بازي در فيلم « هياهوي بسيار براي هيچ» Much Ado About Nothing برگزيده شد، حالا ديگر آن شور و حرارت سابق را از دست داده و آنچه از خود به نمايش مي گذارد زني زيبا رو و سر سخت است. ديدن بکينسل 38 ساله در نقش يک خون آشام واقعاً لذت بخش است، به خصوص اگر يکي از ليکن ها باشيد.
واقعا ديدن اين زن چشم آبي با کت هاي بلند براق و گيسواني که در جهت هاي مختلف پيچ و تاب مي خورند، هر چند به عنوان يک خون آشان، باز هم تجربه اي جذاب است! سلين که به يکي از گونه هاي فرعي خون آشام ها به نام فرشتگان مرگ / Death Dealers تعلق دارد، از قابليت ها و مهارت هاي خاصي برخوردار است. او مي تواند انسان ها، گرگ ها و انسان هاي خفاش نما را در نبرد شکست دهد، مي تواند به راحتي از روي بام ساختمان هاي بلند بپرد و موقع فرود آمدن هم هيچ بلايي سرش نيامده باشد، و حتي مي تواند از رگبار شليک هاي پي در پي گروهي از پليس هاي ابله و دست و پا چلفتي جان سالم به در ببرد. حتي يکي ديگر از مأموران حفظ صلح مستقيم به پيشاني او شليک مي کند، اما پيشاني اش خراشي سطحي برمي دارد و گلوله طوري پرت مي شود بيرون که انگار مغز سلين هسته ي هندوانه اي را تف کرده باشد! در همين حين سلين هم به حال عادي برگشته و با تغذيه از خون مهاجم بخت برگشته، دلي از عزا درمي آورد. کمي بعد تر، وقتي داشت از چاقوي ضامن دارش براي روشن کردن ماشين استفاده مي کرد، يکي از تماشاگرها فرياد زد: "با من ازدواج کن!"
در فيلمنامه ي اين اثر که شش نويسنده در نگارش آن نقش داشته اند (يکي از آنها Len Wiseman، همسر Beckinsale و کارگردان قسمت اول Underworld است)، انسان ها بالأخره متوجه حضور خون آشام ها و ليکن ها در ميان خود شده اند و براي ريشه کن کردن نسل آنها مصمم هستند. از آخرين باري که کسي سلين را ديده دوازده سال مي گذرد. او تمام اين سالها به عنوان «سوژه ي شماره ي يک» در آزمايشگاه دانشمند نابکاري به نام جکوب لين (با بازي Stephen Rea) به صورت منجمد نگهداري مي شده است. «سوژه ي شماره دو» دختري است به نام ايو (با بازي India Eisley)، که سلين او را هم از محفظه ي يخي خارج مي کند و همراه خود به اقامتگاه خون آشام ها در زير زمين هاي شهر مي برد.
حضور سرزده ي اين دو زن، رئيس گروه توماس (با بازي Charles Dance) را آشفته مي کند. پسر توماس، ديويد (با بازي Theo James) توسط گونه ي خطرناکتري از ليکن ها که دکتر ليک در آزمايشگاه خود پرورش داده کشته مي شود و اينجاست که سلين به روشي خارق العاده او را از نو زنده مي کند و با اينکار دوستي و نظر مثبت توماس را به دست مي آورد. سلين شکم جسم بي جان ديويد را مي شکافد و دستش را درون حفره ي سينه ي او فرو مي کند - نمايي از چشم انداز اندام هاي داخلي او نشان داده مي شود - و با حداکثر قدرت خود قلب او را ماساژ مي دهد تا جايي که بالأخره دوباره به کار مي افتد.
فيلم Underworld 4 در سطح فيلم اول اين سري نيست، اما باز هم ميان فيلم هايي که در اين هفته اکران شدند و قهرمان اصلي آن ها يک زن بود، بهترين مورد به شمار مي رود و به راحتي فيلم «غير قابل کنترل» Haywire با نقش آفريني Gina Carano را پشت سر مي گذارد. به نظر من، ميان فيلم هاي دنباله داري که به خون آشام ها و گرگ نما ها و اينجور موجودات مي پردازند، «دنياي مردگان» Underworld نسبت به «افسانه گرگ و ميش» The Twilight Saga برتري دارد. M?ns M?rling و Bj?rn Stein، دو کارگردان سوئدي فيلم که ساخت مشترک فيلم تريلر «سرپناه» Shelter با بازي جوليان مور Julianne Moore را هم در پرونده ي خود دارند، سبک اروپايي / Euroflash و ابتکاري خود را براي توليد اين پروژه نيز، به کار مي بندند: سايه هاي نقره فام بر سر و روي بازيگران ديده مي شود، تکنيک لايو-اکشن و جلوه هاي گرافيک کامپيوتري CGI ماهرانه با يکديگر تلفيق شده اند، و اينطور به نظر مي رسد که اکثر بازيگر ها جز Beckinsale مدام در حال اخم کردن هستند.
علاوه بر اين به کرّات شاهد صحنه هاي شکستن شيشه و پاشيده شدن خون به اطراف هستيم که M?rling و Stein هر چند دقيقه يکبار، براي اينکه تماشاگران در ازاي اضافه بهاي بليط نمايش سه بعدي فيلم هيجان بيشتري تجربه کنند، در فيلم گنجانده اند.
نقطه ي اوج فيلم در انبار زيرزميني آزمايشگاه دکتر ليک شکل مي گيرد و شامل چهار نبرد مجزّاست که در هر کدام يکي از شخصيت هاي مثبت زن يا مرد در برابر يکي از ليکن هاي شروري که هورمون هايشان دستکاري شده و رشد غير عادي داشته اند، به مبارزه مي پردازند. مبارزات چهارگانه ي ميان اين هشت نفر آنچنان هوشمندانه طرح ريزي شده که ديگر مثل يکي از نماهاي اوليه ي فيلم، مخاطب را آزار نمي دهد. در نماي مورد نظر شاهد جنازه اي هستيم که از ارتفاع زيادي بر روي سقف يک ماشين پرتاب شده است. اين نما که از يک فيلم پليسي محصول کشور هنگ کنگ به نام «اعمال شيطاني» Infernal Affairs - فيلم The Departed بازسازي همين فيلم بود که البته نتوانست به جايگاه موفق آن دست پيدا کند- تقليد شده است، در نهايت از پس انتقال فضاي هيجاني خود بر مي آيد.
اينکه بحث ما به تعريف چند لحظه ي کوتاه زد و خوردهاي سنگين و تصادف هاي ماشين ختم شده است، شايد بيانگر اين باشد که نبايد توقع داشته باشيم فيلم Underworld Awakening، مانند نمايشنامه ي کلاسيک «بيداري بهار» Spring Awakening تأثيرگذار باشد. اين فيلم جز کشاندن مخاطب به سالن هاي سينما هدفي را دنبال نمي کند. اما مي تواند تفاوت ميان دو نوع خاص از فيلم هاي اکشن را نشان دهد: اکشن هايي مانند فيلم ارجح منتقدين Haywire، که کارگردان آن Steven Soderbergh پيش از اين برنده ي جايزه ي اسکار بوده است اما توجه چنداني به جريان داستان و حفظ پيوستگي عناصر داستاني نشان نمي دهد، و فيلم هايي مانند Underworld که ساخت آنها از انسجام و يکپارچگي لازم برخوردار است. اولي فيلمي پر ادّعا اما کوته فکرانه است و دومي فيلم ساده اي ست که هوشمندانه ساخته شده است. من شخصاً لذت بردن از ويژگي هاي هوشمندانه ي يک فيلم خون آشامي بي ادّعا و سرگرم کننده را ترجيح مي دهم.
منبع:naghdefarsi.com
