کارگردان: محمد بانکی نویسنده : رضا بانکی بازیگران: محمدرضا گلزار، الناز شاکردوست، بهنوش بختیاری، سحر قریشی، خلاصه داستان : دو جوان بنا به دلیلی مجبور می شوند نقش نامزدهای یک دیگر را بازی کنند و در این میان درگیر ماجراهای مختلفی می شوند. منتقد: سولا اکبریه "تو و من" دومین ساخته محمد بانکی است. پیش از این و در سال 1387، او نخستین اثر سینمایی اش را با نام "دو خواهر" به سینماها آورد که کپی برداری ناشیانه ای از فیلم دو تا زیاده (Two much)، محصول سال 1994 آمریکا بود. بنابراین، شاید انتظار آن می رفت که این بار بانکی فیلمی را روانه سینماها کند که از پیکربندی داستانی قوی تری برخوردار باشد تا شکست فیلم قبلی اش را جبران کند. داستان فیلم هرچند سر راست و ساده است، اما به شدت در هم ریخته و شلوغ به نظر می رسد. رضا بانکی که بیش تر او را در کسوت عکاس فیلم های مخصوصاً پیش از انقلاب می شناسیم و چند تجربه تصویربرداری را نیز در کارنامه دارد، این بار در مقام فیلم نامه نویس ظاهر شده و تلاش کرده تا یک داستان به شدت سر راست و رو شده را، درگیر حوادث فرعی ریز و درشت کند تا شاید جذاب تر شود. گویا تجربه فیلم قبلی محمد بانکی و کپی کاری اش از اثری هالیوودی چنان به مذاق آن ها خوش آمده که در اثر جدید، دامنه آن را به فیلم های داخلی هم گسترانده است. برخی صحنه ها، دیالوگ ها و حتی اتفاقات پیش آمده به وضوح در فیلم های دیگر ایرانی دیده شده است و مثلاً بیننده را یاد فیلم آتش بس ساخته تهمینه میلانی می اندازد که البته طبعاً کپی برداری ضعبف و زننده ای هم از کار در آمده است. البته گستره این برداشت های سطحی تا فیلم های فارسی دهه های 30 و 40 پیش رفته است. آن جا که دو قلچماق به جان نقش اول خوش چشم و ابروی فیلم می افتند و حسابی او را کتک می زنند و دست آخر هم رئیس قلچماق ها مشتی حواله او می کند و سوپر استار در حالی که لب و دماغ اش غرق خون است، گوشه ای می افتد و بعد فیلم کات می خورد به یک نمای بیرونی و آهنگ عاشقانه جانسوزی هم ضمیمه تصاویر می شود! تکلیف فیلم نامه با خودش و تماشاگر معلوم نیست و در 20 دقیقه ابتدایی فیلم حتی نمی توان به این کشف مهم نائل آمد که این اثر در کدام ژانر ساخته شده است. کم کم با حضور بازیگری چون بهنوش بختیاری، رگه های طنز فیلم معلوم می شود و شوخی های تکرای اش که پیش تر در یک سریال تلویزیونی با آن آشنا شده بودیم و حتی تکیه کلام هایی که در همان سریال بهره برده شده بود، این طور به تماشاگر می قبولاند که برای تماشای یک کمدی به سینما آمده است. در این میان صحبت از بازی ها، شخصیت پردازی ها، روایت، تدوین و بسیاری امور اصلاً محلی از اعراب ندارد. شوخی های نخ نما شده و خندان لمپنیست فیلم فارسی، استفاده از اصطلاحات و عنوان های سریال های فارسی وان و شبکه ماهواره ای من و تو، گل درشت ترین اشکال این فیلم است و آن قدر روی مغز تماشاگر رژه می رود که فرصتی برای دیدن ایرادهای دیگر اصلاً به چشم نمی آید. البته بهره بردن از ظرفیت های معماری اصفهان به عنوان لوکیشن در نماهای خارجی، می تواند نوعی ادای دین ناسیونالیستی برادران بانکی باشد به موطن شان اصفهان، اما آن هم آن قدر بد از کار در آمده که در سایه ماشین های گران قیت و لباس های جور و واجور بازیگران گم می شود. باید اعتراف کرد که تو و من، از لحاظ ساخت، شکست سینمایی به مراتب فاجعه بار تری نسیت به فیلم قبلی محمد بانکی است. هرچند اگر فقط رقم فروش را ملاک موفقیت یک فیلم در نظر بگیریم، از این لحاظ شرکت سینمایی تحت مدیریت برادران بانکی که تهیه فیلم را برعهده داشت، چندان دچار شکست نشده است؛ زیرا موفق شده با نشان دادن نماهای بسته از صورت ستاره های سینما و به رخ کشیدن چهره های دل برانه آن ها و البته به مدد نماهای داخلی اغراقانه در دکور و صحنه، ستاره دوستان را به سینما بیاورد. از این حیث بهتر بود نام فیلم به جای تو و من، به شوی لباس گلزار و شاکردوست تغییر نام می داد تا تماشاگر تکلیفش با فیلم از ابتدا معلوم باشد. خلاصه آن که شاید مرور عوامل فیلم، امید چندان زیادی را برای دیدن یک اثر خوش ساخت ارائه نمی داد، اما گویا "بانکی ها" فراموش کرده اند که ساختن فیلم گیشه ای به معنای زیر پا گذاشتن اصول اولیه فیلم سازی نیست و لمپنزیم، شوخی های دم دستی، ستاره گرایی و در نهایت جلب گیشه، لزوماً معنای توهین به شعور مخاطب را نمی دهد. زیرا هم گزینه های بهتری برای کپی کاری در سینما وجود دارد و هم علاقه مندان به فیلم های فارسی، انتخاب های به مراتب سرگرم کننده تری نسبت به تو و من برای تماشا دارند. منبع: نقد فارسی

تو و من

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته