The Impossible (غیرممکن) کارگردان: Juan Antonio Bayona نویسنده : Sergio G. Sánchez مشخصات فیلم: اکران: دسامبر 2012 ژانر: اکشن، درام، هیجانی زمان: 114 دقیقه بازیگران: Naomi Watts, Ewan McGregor , Tom Holland منتقد: جیمز براردینلی «غیرممکن/ The Impossible» فیلمی است که از یک فاجعه ی طبیعی سخن می گوید. شاید به سطح فیلم های این چنینی که دیوید دولین/ Dean Devlin، رولند امریچ/ Roland Emmerich، مایکل بی/ Michael Bay و جری برکهایمر/ Jerry Bruckheimer ساخته اند نرسد، اما با این حال فیلمی ست درباره ی یک فاجعه. این فیلم که در زمینه ی سونامی سال 2004 که بخش زیادی از مناطق ساحلی آسیای جنوبی را از جای خود جدا کرد ساخته شده، به سرگذشت مشقت بار یک خانواده از بازماندگان اسپانیایی (که برای خوش آمد ذائقه ی جهانی در فیلم به گردشگران بریتانیایی تغییر ملیت داده شده اند) می پردازد که پس از وقوع مصیبت تقلا می کنند مجدداً یکدیگر را پیدا کنند. فیلم «غیرممکن» از داستانی کلی با ساختاری خطی برخوردار است که برای افرادی که به فیلم های پرهزینه و غیرپیچیده علاقه مندند آشنا خواهد بود. ترکیبی که در آن با شخصیت های اصلی آشنا می شویم - پدر خانواده، هنری (ایوان مک گرگور/ Ewan McGregor)، مادر، ماریا (نائومی واتس/ Naomi Watts) و بچه ها، لوکاس (تام هالند/ Tom Holland)، سایمون (اوکلی پندرگست/ Oaklee Pendergast) و توماس (ساموئل جاسلین/ Samuel Joslin) - نزدیک به 20 دقیقه به طول می انجامد. هنگامی که روز بعد از کریسمس سونامی ایجاد می شود، این واقعه بدون استفاده ی بیش از حد از جلوه های ویژه به تصویر کشیده شده است. وقتی آبهای خروشان وارد اقامتگاه خانواده می شود، خانواده به دو قسمت تقسیم می شوند. ماریا و لوکاس در میان سیلاب و لجن ها دست و پا می زنند تا کمک پیدا کنند و ماریا هم چند مورد جراحت جدی برداشته است ( حفره هایی در پای راست و قفسه ی سینه ی او ایجاده شده) و این موضوع باعث می شود او به پسرش تکیه کند. در همین زمان، هنری، توماس و سایمون در ویرانه های اقامتگاه باقی مانده اند تا گروه نجات سر می رسد و آنها را بیرون می کشد. هنری فرزندانش را به پناهگاه می فرستد و خودش می ماند تا به دنبال ماریا و لوکاس بگردد. با وجود اینکه بن مایه ی داستان بر اساس حقیقت واقع شده، کارگردان اثر «خوآن آنتونیو بایونا/ Juan Antonio Bayona » و فیلمنامه نویس آن «سرجیو جی.سنچز/ Sergio G. Sanchez » در چند مورد محدود آزادی هایی برای خود قائل می شوند. به خصوص در صحنه ی اوج داستان که در یک بیمارستان/پناهگاه رخ می دهد، آنها بیش از حد از عنصر تصادف استفاده می کنند. در این نقطه، لوکاس هنوز هنری را پیدا نکرده، اما بی آنکه هیچ یک بدانند، هر دو در یک محل به سر می برند. بنابراین دوربین بر روی آنها متمرکز می شود که یکدیگر را میان جمعیت گم می کنند. قصد این بوده تا حس تعلیق و تنش ایجاد شود، اما تأثیری که این کار دارد بیشتر حالتی از آزار مخاطب را به خود می گیرد. سکانس های مربوط به سونامی وحشتناک هستند و ثابت می کنند که همیشه لازم نیست برای اینکه یک فاجعه ی طبیعی را واقعی و قابل باور جلوه دهیم، حجم زیادی گرافیک کامپیوتری به کار بندیم. لحظاتی که ماریا دچار جراحت می شود (این لحظات زیر آب نشان داده می شوند که جریان خون با فشار وارد فضای تیره می شود) به شدت حال مخاطب را خراب می کنند. طوفان خروشان آب که چیزی نمانده ماریا و لوکاس را از هم جدا کند به خوبی نشان می دهد که سونامی پس از اینکه مناطق داخل خشکی را زیر پا گذاشته هنوز هم قدرت زیادی دارد. نقطه ی قوت فیلم «غیرممکن» دور شدن و تنهایی و آشوبی است که بعد از وقوع فاجعه پیش می آید. با قطع شدن بیشتر راه های ارتباطی، یافتن یک عزیز گم شده امری سخت طاقت فرساست. تا همین امروز، اجساد زیادی وجود دارند که در اعماق گل و لای دفن شده اند و یا به میانه ی دریا فرستاده شده اند و هرگز پیدا نشده اند. برای یک کودک تنها و گم شده که به دنبال پدر یا مادرش می گردد، این امر جان و توان بسیاری می طلبد. شرایطی که برای لوکاس، سیمون و توماس پیش می آید به وحشتناکی شرایطی نیست که کودکان دیگری که کاملاً تک و تنها مانده اند تجربه کردند، اما ما در جایگاه بیننده گوشه ای از ترس، ناامیدی و بی کسی را که وجود این بچه ها را فرا می گیرد، حس می کنیم. دو بازیگر بزرگسال فیلم، نائومی واتس و ایوان مک گرگور، نقش آفرینی طبیعی و قدرتمندی ارائه می دهند. واتس به عنوان یکی از نامزدهای احتمالی جایزه ی اسکار در نظر گرفته شده و در عین حال که بازی او مستحق این موقعیت است، مک گرگور نیز تا همین حد به یادماندنی ظاهر شده است. علاوه بر این می تواند گفت که نقش آفرینی هر دوی این بازیگران مشهور تحت شعاع بازی تام هالند قرار گرفته که اینجا در اولین پروژه ی سینمایی خود ظاهر می شود. بخش زیادی از فیلم «غیرممکن» از دریچه ی چشمان لوکاس روایت می شود (بخصوص زمانی که مادرش ناتوان شده) و هالند تمامی پیچیدگی حسی این موقعیت را به بهترین شکل تصویر می کند. به عنوان فیلمی که درباره ی یک فاجعه ساخته شده، احتمال این وجود دارد که جمع مخاطبین این فیلم با کسانی که به فیلم های غیرواقعی تر علاقه مندند، متفاوت باشد. این فیلم در نهایت، اثری جدی است که بر روی روابط متقابل بین شخصیت ها و حالات وقایع و صحنه های پرهزینه ی تخریب و ویرانی تمرکز می کند. به دلیل پایه های واقعی داستان فیلم، یک لایه از وقایع جدی به فیلم اضافه شده که به شدت به وقایع مربوط به خانواده ای که این داستان سرگذشت آنها را روایت می کند، مربوط است. پایان بندی فیلم «غیرممکن» آنقدر روحیه بخش هست که اجازه ندهد مخاطب با حسی تلخ سالن سینما را ترک کند، اما اینکه آن را یک پایان "خوش" بنامیم، نامنصفانه است. بیش از 200،000 نفر جان خود در نتیجه ی یک زلزله و سونامی از دست دادند و فیلم «غیرممکن» هرگز به گونه ای عمل نمی کند که گویی این فاجعه را فراموش کرده است. این فیلم برتر از هر چیز دیگری، نسبت به وحشت بار بودن عظیم این فاجعه وفادار است و از آن با رعایت جانب انصاف یاد می کند. منبع: نقد فارسی مترجم: الهام بای

غیر ممکن (The Impossible)

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته