کارگردان: رضا سبحانی بازیگران: مهدی هاشمی، مریلا زارعی، امین حیایی، پروین ملکی، صنم سجادیان، حسین قورچی، انوشیروان نعیمی، نازنین لواسانی، حسین لواسانی، مجید علیزاده، اشکان هورسان، آرش راد، علی مددی و حیدر علیزاده خلاصه داستان: این فیلم که مضمونی طنز در فضای اجتماعی دارد به موضوع مهریه‌های سنگین و غیرمعقول می‌پردازد. منتقد: یاسمن خلیلی فرد در نگاه اول فیلمی مثل «رژیم طلایی» شاید بی شباهت به بسیاری از فیلم های کمدی مفرح و سرخوشانه این روزها نباشد اما آن چه ناگهان تمامی پیش محاسبات ذهنی مخاطب را در هم فرو می ریزد درهم ریختگی این فیلم است که در نوع خود بی بدیل است. اگر بخواهیم داستان فیلم را در یک جمله تعریف کنیم می توانیم این گونه بگوییم که «رژیم طلایی» داستان زن و مردی است که در آستانه میانسالی به خاطر مشکل زن آخرین امیدشان را نیز برای بچه دار شدن از دست می دهند و مرد به پیشنهاد مادرش تصمیم به ازدواج مجدد می گیرد. زن برای آن که از حق خود دفاع کند با اجرا گذاشتن مهریه اش مرد را در موقعیتی دشوار قرار می دهد. اما به نظر می رسد که اشتباهی بزرگ در چینش صحنه های فیلم رخ داده است و بسیاری از صحنه ها در جاهایی نامناسب و نامربوط قرار گرفته اند و این امر موقعیت زمانی داستان را دچار مشکلی بزرگ کرده است. در میانه فیلم و پس از آن که مرد حکم دادگاه زن را دریافت می کند ناگهان تلاش مرد را برای لاغر کردن خود و تلاش زن را برای چاق تر کردن وی می بینیم بی آن که دلیل خاصی برای این عمل وجود داشته باشد و یا حتی پیش بینی خاصی به ذهن مخاطب برسد. چنین روندی که با جزییات بسیار همراه است تا چند دقیقه ادامه می یابد و بعد صحنه ای از دادگاه را می بینیم که در آن مشخص می شود مهریه زن سکه های طلایی به اندازه مجموع وزن خودش و همسرش است و دلیل تلاش مرد برای لاغر کردن خود نیز همین است. چنین چینش نامنظمی موجب بروز اشکال در طراحی چهره آرایی و اشکالات راکوردی در فیلم شده است. اشکال بزرگ فیلم تدوین آن است که جا به جایی بیهوده و بی دلیل صحنه های فیلم را به دنبال داشته است. از دیگر اشکالات فیلم ورود بی وقفه میان پرده هایی به فیلم است که زمان را تعیین می کنند، مثلاً جمله ی «چند روز بعد» بارها تکرار می شود تا گذرهای زمانی را به مخاطب نشان دهد و به نظر می رسد این طریقه ‌نمایش جهش های زمانی یکی از پیش پاافتاده ترین راه ها برای حل مشکل گذشت زمان باشد که توسط کارگردان و یا شاید تدوینگر مورد استفاده واقع شده است. موقعیت های کمیک کار که بر پایه کشمکش دو شخصیت اصلی یعنی مهدی و پری (مهدی هاشمی و مریلا زارعی) طراحی شده اند خوب از آب درنیامده اند و کمکی به پیشبرد داستان نمی کنند و به نظر بیش از اندازه خام دستانه می آیند. این کشمکش ها هیچ نقطه اوج و فرودی ندارند و به شکل خطی و کاملاً شبیه به هم پیش می روند که این نیز یکی از اشکالات اساسی کار است زیرا فیلم بیش از آن که داستان محور باشد موقعیت محور است و قوت این موقعیت ها می بایست کشش و جذابیت آن را رقم بزنند در حالی که این اتفاق رخ نمی دهد و چالشی برای مخاطب باقی نمی ماند. بازی بازیگران فیلم تنها نقطه قوت آن است. مهدی هاشمی بی شباهت به کاراکترش در فیلم «همسر» نیست و مریلا زارعی، نقشی مشابه نقشش در فیلم «خروس جنگی» را بازی می کند با این حال حضور این دو بازیگر در کنار یکدیگر فیلم را از حالت سکون و بی طراوتی اش خارج کرده و به آن رنگ و بوی دیگری می بخشد. پایان فیلم، قابل پیش بینی است و به نظر می رسد کاملاً به کلیشه این گونه فیلم ها نزدیک است، با این حال این پایان می توانست به شکلی ایده آل تر و در راستای چینش صحیح وقایع در کنار یک دیگر صورت بگیرد و نظمی بیش تر به کار ببخشد. منبع: بانی فیلم

رژیم طلایی

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته