کارگردان : Seth MacFarlane بازیگران : Mark Wahlberg ... John Bennett Mila Kunis ... Lori Collins Seth MacFarlane ... Ted (voice) Patrick Stewart ... Narrator « تِد/ Ted » از آن دسته فیلمهایی است که حتما باید فردی چون سِت مک فارلان پشت صندلی کارگردانی اش بنشیند. ست مک فارلان کارگردانی است که پیش از این مجموعه موفق انیمیشن تلویزیونی « مرد خانواده / Family Guy » را کارگردانی کرده بود و به اندازه کافی در تلویزیون شناخته شده هست که نیازی به معرفی نداشته باشد. اما مک فارلان فیلم سینمایی« تِد » را برخلاف مجموعه تلویزیونی « مرد خانواده » برای خانواده ها نساخته است و شخصیت اصلی این فیلم هم که خرس عروسکی بامزه ای است، به حدی بی ادب و سرکش است که باعث می شود نتوانید فرزندتان را به همراه خود به تماشای چنین فیلمی ببرید! جان ( برتون مانلی ) پسربچه ای است که در شب کریسمس بهترین هدیه زندگی اش که یک عروسک خرس به نام تِد هست ، دریافت می کند. او بعد از دریافت این هدیه از خدا می خواهد تا کاری کند تدی خرسه به حرف بیاید تا برای یکدیگر تبدیل به دوستانی صمیمی شوند و اتفاقاً آرزویش برآورده می شود و تِدی خرسه جان گرفته و به حرف در می آید! به حدود 27 سال بعد می رویم، حالا جان ( با بازی مارک والبرگ ) مرد جوانی است که مدتهاست با دوست صمیمی اش یعنی همان تِد خرسه دوران کودکی اش ، زندگی می کند. آنها با یکدیگر به تفریح می روند، جشن می گیرند، خرابکاری می کنند و در کل یک زندگی دو نفره را تشکیل داده اند. اما یکی از مشکلات پیش روی در روابط این دو، دختری به نام لوری ( میلا کونیس ) می باشد این دو علاقه شدیدی به یکدیگر دارند و جان هم عاشق لوری هست! اما این موضوع سبب می شود تا رابطه بین جان و تِد دچار مشکلات جدی شود به حدی که جان بر سر دو راهی می ماند که لوری زیبا را انتخاب کند یا دوست قدیمی اش تِد ... ر خاطرتان باشد سال گذشته فیلمی با عنوان « پُل/ Paul » با بازی سایمون پگ و نیک فراست اکران شد که در آن موجودی فضایی با این دو نفر در یک سفر جاده ای همراه می شد و انواع کلمات بی ادبانه و رفتارهای ناهنجار را از خودش به نمایش می گذاشت! این شخصیت با صداپیشگی فوق العاده ست روگن چنان جذاب بود که برخلاف انتظارها باعث موفقیت چشمگیر آن فیلم شد. حالا « تِد » با بهره گیری از شرایطی مشابه بر روی پرده رفته و از جهات مختلفی می توان آن را شبیه به « پُل » دانست. یکی از این شباهت ها مربوط به شخصیت اصلی داستان است که هر دوی آنها در بی ادبی روی هرچه انسان هست سفید کرده اند! در فیلم « پُل » موجود فضایی نظرات جالبی درباره ارتباط با دختران داشت و بعضی مواقع هم صحبت های سیاسی می کرد! شخصیت تِد خرسه هم مانند پُل علاقه مند هست تا با دختران زیادی معاشرت داشته باشد و البته مانند پُل علاقه مند هست تا مواد مخدر ماری جوانا استعمال کند! در مجموع می توان گفت که پرداخت شخصیت تِد تا حدود زیادی از پُل الهام گرفته شده و موقعیت هایی هم که برای تِد رخ می دهد شباهت های زیادی به موقعیت های پُل دارد. اما شباهت این دو فیلم تنها منوط به شخصیت های خیالی است و باقی اتفاقات در فضایی کاملاً متفاوت از یکدیگر رخ می دهد. در فیلم « تِد » ما با مردی روبرو هستیم که از کارش راضی نیست و به معنای واقعی تنهاست و به جز دوست دخترش و تِد کسی را ندارد . فیلم قصد دارد با استفاده از همین داستان ساده تماشاگر را درگیر خودش کند و در این راه هم موفق می شود. فیلم به خوبی نزدیکی رابطه بین تِد و جان را به تصویر می کشد و جزیی ترین روابط این دو را برای تماشاگر نمایان می کند. فیلم سپس به سراغ رابطه بین جان و لوری می رود و وجه انسانی تر زندگی جان را به تماشاگر نشان می دهد. جایی که انسانهایی واقعی با احساسات واقعی شان باید با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و برای آینده شان برنامه ریزی کنند. سِت مک فارلان در به تصویر کشیدن هر دو وجه زندگی جان بِنت موفق عمل کرده و به خویب توانسته احساسات تماشاگر را برانگیزد. البته می توان گفت تمام اتفاقاتی که بین جان و لوری و تِد رخ می دهد مجموعه ای از کلیشه های سینمای کمدی عامه هالیوود است اما فارلان توانسته با استفاده از همین کلیشه ها ، گلیم خودش را از آب بیرون بکشد. اما « تِد » اشکالات زیادی هم دارد که نمی توان به راحتی از آنها چشم پوشی کرد. یکی مشکلات فیلم خسته کننده بودن کمدی فیلم در اواخر داستان است. اینکه تماشاگر در ابتدا با مواجه با شخصیت بی ادب تِد به خنده خواهد افتاد خواهد شد شکی نیست اما این بی ادبی های تِد تا پایان داستان ادامه پیدا می کند و حتی زمانی که فیلم نیاز به کمی آرامش دارد، باز هم تِد شروع به فحاشی و فریاد می کند! از این رو می توان گفت که موقعیت های کمدی « تِد » در یک سوم پایانی حرف خاصی برای گفتن ندارد و بهتر است به همان نیمه ابتدایی فیلم بسنده کرد مارکل والبرگ و میلا کونیس دو ستاره این فیلم هستند که در نقشهای جان و لوری حضور دارند. اما متاسفانه این دو به شدت تحت تاثیر شخصیت کامپیوتری تِد هستند و در این فیلم حرف خاصی برای گفتن نداشته اند. والبرگ که چند سالی هست در انتخاب رویه کاری اش دچار مشکل شده و مدام از درام به اکشن و از اکشن به کمدی می رود، در این فیلم هم یکی دیگر از حضورهای ناموفق اش را گذرانده. والبرگ بازیگر با استعدادی هست و کارنامه هنری اش گواه این ادعاست اما حضور در چنین نقشهایی مطمئناً نمی تواند نظر مثبتی برای او به ارمغان بیاورد. میلا کونیس دیگر بازیگر فیلم است که این یکی هم بعد از فیلم « قوی سیاه » مسیر کاری اش دچار تغییرات فراوانی شد و سر از کمدی های زشت درجه R درآورد! کونیس بازیگر زیبایی است و آنطور که در « قوی سیاه » مشاهده شد ، استعداد خوبی هم دارد اما فیلمهایی نظیر « تِد » نمی تواند برای او دستاورد هنری خاصی به ارمغان بیاورد. او در « تِد» به شدت در حاشیه قرار دارد و انتظار نداشته باشید که نقش آفرینی خاصی از او ببینید! شاید تنها پاتریک ویلسون خوش صدا باشد که در نقش راوی داستان بهترین حضور را تجربه کرده. وجود راوی در « تِد » یک نعمت به حساب می آید و شنیدن صدای پاتریک ویلسون با آن تُن صدای بم، یکی از نکات مثبت تماشای فیلم « تِد » می باشد. تا از خاطرم نرفته باید عرض کنم که سرکار خانم نورا جونز هم در فیلم در نقش خودش حضور دارد که اگرچه این حضور کوتاه هست اما برای من که علاقه مند موسیقی جاز هستم کفایت می کند. « تِد » فارغ از مشکلات متعدد فیلمنامه ، فیلم سرگرم کننده ای است. تِد خرسه به اندازه کافی شخصیت عصبی و بی ادبی دارد که بتواند مخاطبین جوانش را سرگرم کند اما به نظرم بهتر است شما هم تنها یکبار به تماشای داستان این خرس بی ادب بنشینید چراکه تماشای دوباره آن نه سرگرم کننده خواهد بود نه آموزنده! منتقد : میثم کریمی منبع: " مووی مگ "

تِد : Ted

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته