کارگردان : Scott Stewart بازیگران : Keri Russell...Lacy Barrett Josh Hamilton...Daniel Barrett Dakota Goyo...Jesse Barrett Kadan Rockett...Sam Barrett چند سالی هست که زیر- ژانر جدیدی به نام « خانه تسخیر شده » در هالیوود ایجاد شده که بازگشت سرمایه، بعلاوه سود بسیار خوب را برای تهیه کنندگان به ارمغان می آورد. ساخت این نوع فیلمها نیازمند یک عدد خانه و یک زوج با یک یا دو فرزند ( ترجیحاً یکی ! ) می باشد و چند تایی هم ایده خوب و ناب برای ترساندن که معمولاً شب هنگام به ذهن نویسنده های فیلمهای ترسناک رسوخ می کند. « آسمان تاریک » فیلمی ترسناک است که بر پایه فرمول های آشنای این ژانر ساخته شده و مو به مو ، دستورات لازمه این ژانر را اجرا کرده است و باید گفت که هیچ نوع خلاقیت و تازگی هم در اجرای آن مشاهده نمی شود. داستان چندان تازه نیست. لیسی و دنیل ( کری راسل و جاش همیلتون ) زوج خوشبختی هستند که در خانه شخصی شان به همراه دو فرزندشان زندگی خوب و آرامی را سپری می کنند. اما لیسی به دلیل شغل و پیشه اش که امور املاکی می باشد، همواره در استرس و نگرانی است و دنیل هم به دلیل اینکه به تازگی از کار اخراج شده ،روزگار خوشی را سپری نمی کند. پسر نوجوان این خانواده به نام جسی ( داکوتا گویو – اسم عجیب و غریبی دارد اما باور کنید مذکر هست! ) نیز مدتی هست که دوستانی بزرگ تر از خودش ، در خیابان پائین محل سکونت خانواده اش پیدا کرده که این مورد چندان به مزاق لیسی و دنیل خوش نمی آید. برادر کوچکتر جسی به نام سم ( کیدان راکت ) نیز به تازگی اعلام کرده که " مرد شنی " هر شب به دیدار او می آید و مشخص هست که کسی هم حرف او را باور نمی کند. اما بزودی همه کابوس ها رنگ واقعیت به خود می گیرند و... همانطور که مشاهده می کنید، داستان در ژانر " خانه جن زده " ساخته شده و فرمول های مشابه آن نیز به خوبی در آن بکار گرفته شده است. شما در ابتدای فیلم زوج خندانی را می بینید که علی رغم مشکلات مالی شان ، به طور مکرر به یکدیگر لبخند تحویل می دهند و فرزندانشان هم بصورت خیلی آرام توضیح می دهند که اتفاقات عجیبی در حال رخ دادن در منزلشان است. علاوه بر این کلیشه ثابت ، متاسفانه جریانی هم به تازگی در فیلمهای ترسناک " جن زده ای " ( و همچنین این فیلم ) ، به راه افتاده که اغلب تماشاگران از آن چندان استقبال نمی کنند و آن هم این است که در اواسط فیلم ، شخصیتی پا به داستان می گذارد که قصد دارد منشاً این اتفاقات را ریشه یابی کرده و چند تایی هم اطلاعات تاریخی – خرافاتی تحویل تماشاگر دهد که هیچ ربطی به جریان اصلی فیلم ندارد. نحوه ورود این شخصیت هم تقریباً همیشه مشابه است؛ خانواده ای که مورد هجوم روح های ناشناس قرار گرفته اند با جستجو در اینترنت ، به فردی می رسند که علائم فرقه های انحرافی را به خوبی می شناسد و از او دعوت می کنند تا به محل بیاید تا شاید کاری انجام دهد. فرد مذکور هم به محل می آید و کلی از زمان فیلم را می گیرد تا توضیح دهد واقعاً نشانه این فرقه های انحرافی چیست و چه علامت هایی دارند! متاسفانه این شخصیت و این اتفاقات در « آسمان تاریک » هم به چشم می خورد که فقط به کند شدن ضرباهنگ فیلم منجر شده چراکه وجود یا عدم وجود این شخصیت نه باعث آگاهی دادن به تماشاگران بی حوصله این روزهای سینما می شود، نه اینکه اصلاً باعث تغییری در رفتار روح مورد بحث ایجاد می کند! بهتر هست در مورد این ژانر ( زیر – ژانر هم می توان به آن گفت ) و تمام کاستی هایش ، بحث را به اتمام برسانیم و به سراغ لحظات ترسناک و ارزش آنها بپردازیم. « آسمان تاریک » در بخش موقعیت های ترسناک ، چیزی شبیه به آثار پیشین تهیه کننده این فیلم یعنی جیسون بلوم ( تهیه کننده آثاری نظیر « فعالیت های ماوراء طبیعی / Paranormal Activity » و « توطئه آمیز / Insidious » است که با رنگ و لعاب جدید ، دوباره به تماشاگران عرضه شده است. در مجموع اگر با دقت به « آسمان تاریک » نگاه کنید، به راحتی می توان این موضوع را متوجه شد که « آسمان تاریک » در حال ایجاد ترس به وسیله فرمول های موفق سالهای گذشته و جواب پس داده است که البته خوشبختانه هنوز هم کار می کنند. اتفاقات آشنایی نظیر اینکه شخصیتی در هنگام شب از خواب بلند شود و به راه بیفتد، یا در هنگام خواب سر و کله موجودات ماوراء طبیعی پیدا شود ، یا حتی تغییر رفتار پدر و مادر به واسطه مشکلات و شرایط ، از جمله اتفاقات موفقی هست که هر بار به نحوی در این ژانر تکرار شده و تا اینجای کار هم برای علاقه مندان سینمای ترسناک ، جذاب تداعی کرده است. در مجموع می توان گفت که لحظات ترسناک « آسمان ترسناک » به هیچ عنوان تازه و بدیع نیستند ، اما به طور امیدوار کننده ای ، خوب اجرا شده اند که باعث ایجاد وحشت در تماشاگر علی رغم آگاهی داشتن مخاطب از نحوه ایجاد این ترس، شده است. از جمله دلایل موفقیت ایجاد فاکتور " ترس " در « آسمان تاریک » می توان به فیلمبرداری تحسین برانگیز دیوید بوید و کارگردانی موثر اسکات استیوارت اشاره کرد که باید گفت به خوبی از پس وظایفشان برآمده اند. استیوارت که خودش نویسندگی فیلمنامه « آسمان تاریک » را برعهده داشته، به خوبی از پس اجرای سکانس های وحشت آور فیلم برآمده و فیلمبرداری بوید که در این سکانس ها ، در بهترین موقعیتِ صحنه قرار دارد، کمک شایانی به موفق بودن فاکتور " ترس " در فیلم کرده است. همچنین می توان از بازی قابل توجه کری راسل و جاش همیلتون هم به عنوان یکی از ارکان موفقیت « آسمان تاریک » نام برد. کری راسل که برای حضور در چنین فیلمی، بازیگر بیش از حد شناخته شده ای محسوب می شود ، در « آسمان تاریک » به خوبی حس ترس و جنون را ایجاد کرده و با آن خانم همیشه لبخند به لب فیلم « خدمتکار » تفاوت های آشکاری دارد. همچنین جاش همیلتون در نقش پدری بیکار و عصبی ، بسیار موفق عمل کرده و در مجموع شیمی بسیار خوبی بین او و راسل ایجاد شده است که کمتر در آثار ترسناک شاهدش بوده ایم. جی کی سیمونز هم همان شخصیتی هست که در مورد ورودش به داستان در اواسط فیلم ، صحبت کردم. سیمونز بازیگر خوبی است اما نه برای این فیلم و این ژانر. در مجموع باید گفت که « آسمان تاریک » می ترساند، اما نه در حد و اندازه هایی که آن را به خاطر بسپاریم. حقیقت این هست که وقتی خلاقیت از در خارج می شود، باعث می شود تماشاگر تنها دلخوش به لحظات " بووو " باشد که اینروزها ساختن اش بسیار آسان و حتی شخصی شده است. شما کافی هست چند افکت صوتی ترسناک را در آرشیو خودتان داشته باشید و در یک لحظه چهره خودتان را دفرمه کرده (!) و از این افکت ها استفاده کنید، مطمئناً می توانید اطرافیانتان را با استفاده از این کار ، لحظه ای بترسانید اما فقط همین. برای ماندگار شدن یک اثر ترسناک در ذهن تماشاگر ، نیازمند وجود لحظات اورجینالی مانند آنچه در آثار ترسناک شرقی می بینیم وجود دارد که این فیلم کاملاً از آن بی بهره است اما می تواند شما را در لحظه، غافلگیر کند. منبع:مووی مگ

نقد فیلم آسمان تاریک: Dark Skies

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته