کارگردان : Gabriele Muccino بازیگران : Gerard Butler...George Jessica Biel...Stacie Dennis Quaid...Carl Uma Thurman...Patti « مبارزه برای باقی ماندن » یکی دیگر از کمدی های رمانتیک و ساده لوحانه ای است که اصولاً برای تماشاگران کم حوصله و ساده پسند سینما ساخته شده است. یکی از اتفاقات همیشگی که در فصل اسکار شاهدش هستیم، این است که علاوه بر فیلمهای شاخصی که در این یکی دو ماه بر روی پرده سینما می روند تا بتوانند شانس خودشان را برای موفقیت در اسکار افزایش دهند، همیشه فیلمهای کوچک و ساده ای هم اکران می شوند که به دو دسته تقسیم می شوند : اولین دسته مربوط به فیلمهای کم خرج و مستقلی است که یا خیلی خوب هستند و تبدیل به شگفتی می شوند یا یک تجربه کسل کننده هستند که همان یکبار اکران می شوند و بعد سر از فروشگاه های دی وی دی در می آورند. دسته دوم هم مربوط به فیلمهای بدنه اصلی هالیوود می باشد که بازیگران شناخته شده فراوانی در آن حضور دارند اما ارزششان به قدری کم بوده که هیچگاه حتی خود کمپانی هم روی آنها مانور تبلیغاتی نمی دهد و آنها را بی سر و صدا و در حد انتشار یک پوستر در بعضی از سایتها، در فصل اسکار ( که اغلب فیلمها با سر و صدای فراوان به سینما می آیند ) روانه سینماها می کنند. « مبارزه برای باقی ماندن » فیلمی است که مشخصاً در دسته دوم قرار میگیرد و باید گفت که یک کمدی رمانتیک ساده لوحانه است که واژه تکرار و کلیشه را در سرتاسر فیلم معنا بخشیده است. جورج دریر ( جرارد باتلر ) بازیکن حرفه ای سابق فوتبال می باشد که حالا پس از آویزان کردن کفشهایش و ترک فوتبال، وقت دارد تا زمان بیشتری را با پسرش لویز ( نواه لوماکس ) بگذراند. جورج که مدتی است از همسرش استیسی ( جسیکا بیل ) جدا شده ،با مشکلات مالی فراوانی هم روبروست ،از این رو وی تصمیم میگیرد به عنوان یک گزارشگر ورزشی کارش را آغاز کند اما بجای گزارشگری، به سمت هدایت تیم داغان و پردردسر فرزندش کشیده می شود و رسماً با عنوان سرمربی کارش را با این تیم آغاز می کند. اما با ورود جورج به مستطیل سبز، مادرانی که برای تماشای بازی فرزندانشان به محل تمرین و مسابقه می روند،وارد شدن به جزییات فیلم « مبارزه برای باقی ماندن » کاری بیهوده است چراکه هرچقدر وارد جزییات داستان بشوید، فیلم بیشتر شما را آزار خواهد داد. « مبارزه... » مجموعه ای از تکراری ترین اتفاقات ژانر کمدی – رمانتیک است که کاملا پایبند به قوانین مختص این ژانر بوده و حتی یک لحظه هم از آن خارج نمی شود تا تماشاگرش را غافلگیر کند. شخصیت هایی که در فیلم حضور دارند همگی تنها در حد یک تیپ باقی مانده اند و هیچگاه به مرحله پرداخت و پرورش شخصیت نمی رسند. شخصیت اصلی داستان ، مردی خوشحال و خوش صحبت است که مطابق قوانین خاص این ژانر، در کمال تفاهم با همسرش، از او جدا شده ولی بعد از جدایی مهربان تر و صمیمی تر از هر زن و شوهر رسمی با همسرش رفتار می کند! همچنین جورج یک پدر مهربان هم هست که همه جوره به فرزندش بها می دهد و در صحبت های دوستانه با پسرش نیز همواره تحت تاثیر تک جمله های سنگین پسربچه ( که من نمی دانم تا کی قرار هست در فیلمها شاهدش باشیم ) قرار میگیرد. در واقع می توان گفت که جورج مسیر زندگی و حرفه و کارش را همین تک جمله ها تعیین می کنند!ما همیشه در این نوع فیلمها نکته مثبتی وجود دارد که باعث می شود بتوانیم به تماشای آن بنشینیم و آن هم شخصیت های فرعی و داستانهایشان است که این یکی معمولا خلاق تر از داستان اصلی فیلم است. اما در « مبارزه ... » شخصیت های فرعی فیلم هم متاسفانه همگی تک بعدی هستند و هیچ پرداخت درست و قانع کننده ای برای آنها انجام نشده است. شاید با دیدن نام بازیگران فیلم ، این انتظار در تماشاگران به وجود می آمد که حداقل خارج از چارچوب داستان اصلی فیلم ، با شخصیت های مکملی مواجه خواهیم شد که ارزش تماشای فیلم را بالا ببرد اما متاسفانه حتی شخصیت های مکمل فیلم هم دست کمی از خودِ دو شخصیت اصلی داستان ندارند و حسابی اضافی هستند. جرارد باتلر با « مبارزه ... » حضور موفقی را به عنوان نقش اصلی تجربه نکرده. باتلر در سالهای اخیر چندین بار به حضور در کمدی های رمانتیک اقدام کرده که از جمله آنها فیلم « مژده بگیر » ( در کنار جنیفر آنیستون ) و « یک حقیقت زشت » ( در کنار کاترین هیگل ) ، بوده که هر دوی این آثار ضعیف بوده اند. حال جرارد باتلر در یک حضور مشابه دیگر در فیلمهای رمانتیک ، در « مبارزه ... » در کنار جسیکا بیل قرار گرفته و شیمی میان این دو نفر هم چندان جواب نداده و به نظر می رسد که ضعف فیلمنامه هم مزید بر علت بوده باشد. صحنه های دو نفره باتلر و بیل یکی از ناامید کننده ترین و بی حال ترین روابطی است که در سال جاری در یک فیلم سینمایی مشاهده کرده ام. به نظر می رسد باتلر باید یک بازنگری اساسی درباره انتخاب نقشهایش داشته باشد تا به سرنوشت دنیس کواید و دیگر بازیگرانی که تبدیل به کلیشه شدند قرار نگیرد. کاترین زتاجونز در نقش یک گزارشگر سابق ورزشی، تنها سایه ای از روزهای موفق خود را در این فیلم به نمایش گذاشته و نشانی از بازیگری ندارد که روزگاری می توانست مخاطبینش را وادار به تماشای فیلم کند. متاسفانه علاوه بر زتاجونز، آما تورمن که روزگاری یکی از بهترین های هالیوود بود و خاطرات خوبمان را با فیلمهای « قصه های عامه پسند » و « بیل را بکش » زنده می کند، در این فیلم در یک نقش کاملاً سطحی و عجیب ظاهر شده و نه تنها باعث ناراحتی تماشاگر عادی سینما می شود، بلکه در مواردی بازی اش حتی باعث عصبانیت طرفداران سینمای تارانتینو هم می شود! در مورد دنیس کواید هم البته بهتر هست کمی ملایم تر باشم چراکه کواید سالهاست ثابت کرده برای بازی در این نوع فیلمها بهترین گزینه است و اصلاً یکی از برجسب های همیشگی فیلمهای کمدی سطحی، همین دنیس کواید می باشد! « مبارزه برای باقی ماندن » یک کمدی سطحی است که با انبوهی از بازیگران شناخته شده هالیوود روانه سینماها شده. تماشای « مبارزه... » کار چندان دشواری نیست به شرط اینکه بتوانید موقعیت های اغلب غیرواقعی فیلم با انسانهای کاملاً غیرواقعی اش را باور کنید و بگذارید آنها داستان خودشان را برای شما روایت کنند. شاید باید سالها بگذرد تا هالیوود متوجه شود وقتی زنی از همسرش جدا می شود و قصد ازدواج با یک نفر دیگر را دارد، سر بزنگاه شوهر قبلی از راه نمی رسد و همسر قبلی هم یکدفعه بی خیال عشق تازه اش نمی شود و سراغ کسی نمی رود که روزگاری ترکش کرده بود! اگر با تماشای اینگونه موقعیت ها مشکلی ندارید، « مبارزه برای باقی ماندن » فیلم شماست. منبع: مووی مگ

نقذ فیلم مبارزه برای باقی ماندن : Playing for Keeps

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته